Τετάρτη 27 Ιουλίου 2016

Δημοκρατία Αναπόφευκτη

Μια από τις απαντήσεις στο επίκαιρο ερώτημα του τι είναι δημοκρατία, θα ήταν πως δημοκρατία σήμερα είναι η δυνατότητα του να εκλέγουμε ελεύθερα τους δικούς μας ...δυνάστες! Κατά άλλους ναι μεν η χώρα μας γέννησε τη δημοκρατία, η οποία όμως πλέον μεγάλωσε και ...πήγε να σπουδάσει στο εξωτερικό! Το τι είναι πραγματικά δημοκρατία είναι μια τόσο μεγάλη κουβέντα με χαοτικές διαστάσεις λόγω της εγγενούς ελευθεριότητας του όρου, που η ανάλυσή της θα κούραζε τους ειδικούς και η κατανόησή της σε βαθμό απαίτησης θα τρόμαζε τους λαούς... Έτσι την αντιλαμβανόμαστε σαν το εκάστοτε σημερινό συστημικό ελάχιστο (ενός κομματικού προτύπου) εντός του οποίου καλούνται να κινηθούν οι λαοί και οι επιδιώξεις τους, έστω και εάν ο συνωστισμός συνθλίβει... 

Στον διάττοντα λοιπόν της δημοκρατικής μας εποχής εορτάστηκαν τα 42 χρόνια δημοκρατίας στο προεδρικό μέγαρο. Στο μέσο της εικόνας ο καλύτερος ίσως Πρόεδρος της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας, δεξιά του ο Αλέξης και αριστερά ο Κυριάκος  να ψάχνονται με λίγο τρακ στο φακό, ο πρόεδρος της Βουλής και οι υπόλοιποι αρχηγοί κομμάτων πλην εκείνου της Χ Αυγής. Που μπορεί να είναι οτιδήποτε για οποιονδήποτε, αλλά η απουσία του από το κάδρο δίνει με στυγνή μαθηματική ακρίβεια μια εικόνα επιλεκτικής και …ολιγότερης δημοκρατίας comrade.

Γιατί ναι μεν τα πραξικοπήματα αποτελούν εθνική προδοσία με την έννοια του σφετερισμού της εξουσίας, αλλά και τα πολλά πρόσωπα της δημοκρατίας στους καιρούς μας παρουσιάζουν αδιέξοδα. Κι αυτά τα αδιέξοδα εμπεριέχουν επίσης ένα βαθμό ''σφετερισμού της εξουσίας'' και άρα και μια δόση ''εθνικής προδοσίας'' και τα παραδείγματα της ελληνικής κρίσης είναι πρόσφατα και αρκετά. Και έχουν αδιέξοδα γιατί δεν είναι καθαυτό δημοκρατίες, αλλά αστικές ολιγαρχίες με αρκετή δόση τραπεζοκρατίας, φοροκρατίας, εταιριοκρατίας και medioκρατίας τέτοιας και τόσης όσης ορίζει η παγκόσμια νεοφιλελεύθερη κυριαρχία των αγορών. Για τους λαούς ποιος σκοτίστηκε τώρα…

Πόσο δε μάλλον για τους ανά μονάδα ή σύνολα πολίτες που σε κάθε αδιέξοδο της κρατικής δυσκαμψίας ή αναλγησίας βλέπουν όλο το δημοκρατικό αδιέξοδο μπροστά τους και μνημονεύουν μια μαύρη ή μια κόκκινη χούντα από αγανάκτηση. Μπας και κινήσει με τη βία ο τροχός της ιστορίας ο κολλημένος στη λάσπη που λέγαμε από ανάληψης της εξουσίας comrade… Ο τροχός της ανάπτυξης και της ανάταξης για τον ελληνισμό επιτέλους, που ακόμη σιγάει ανήμπορος απέναντι στην αφόρητη μελαγχολία των αγαλμάτων του…
Που πήγε η πραγματική δημοκρατία comrade? Αναχώρησε ως άλλη βασίλισσα Πενθεσίλεια για να εξιλεωθεί στην Τρωάδα? Έτσι ώστε οι νέοι μας, οι άλκιμοι Αχιλλείς του αύριο να την ερωτευτούν όταν την θανατώσουν? Ήδη περνάμε το Σίγειο comrade. Αλλά δεν το βλέπουμε και δεν σιγούμε από σεβασμό. Λες και μοιραίος προορισμός είναι πάντα η μακαριότητα της Λευκής νήσου των Ηλυσίων. Είναι κι αυτοί οι μύθοι...

Και παρότι όλη η δημοκρατική και νεοφιλελεύθερη Ευρώπη - συμπεριλαμβανομένης της ευρωαριστερής και ''πραγματιστικά νεοφιλελεύθερης'' χώρας μας – βλέπει τις τάσεις των αγανακτισμένων πολιτών της να οδεύουν προς τα άκρα, αρκείται σε εξορκισμούς και χαλαρές αναφορές σαν να μη συμβαίνει τίποτα ουσιώδες, δραστικό και επικίνδυνο.
Κι εκεί που δε συνέβαινε τίποτα, η μισή Ευρώπη είναι ήδη ακροδεξιά - γιατί το κομμουνιστικό παράδειγμα της τέως Σοβιετικής Ένωσης είναι απευκταίο για την ευρωπαϊκή κουλτούρα - και παράλληλα ως κεραυνός εν αιθρία συμβαίνει κι ένα μίνι πραξικόπημα στην Τουρκία λες και δεν ήταν αναμενόμενο ή λες και τελειώνει εδώ η υπόθεση Τουρκία...

Κι η Ευρώπη σπεύδει να μιλήσει για δημοκρατία και οργανώνει φιέστες στο όνομά της. Φιέστες comrade λες κι η δημοκρατία είναι καμιά σταρ αφηρημένη και όχι πράξη. Πράξη και όχι στατική κατάσταση. Πράξη δυναμική, συμμετοχική, αμφίδρομη και αεικίνητη προς το βέλτιστο της ελευθερίας και της ευδαιμονίας του λαού που την ιερουργεί...
Ναι comrade. Που την ιερουργεί!

Ιεροπραξία που την ιερουργεί ο λαός στο σύνολό του, χωρίς αποκλίσεις και αποκλεισμούς, σαν σύνολο πολιτών και όχι μιας πλέμπας σύγχρονων σκλάβων υπό τον ζυγό της εξουσίας των ολίγων και των αγορών...
Για ποια δημοκρατία να μιλάμε τώρα? 
Ποια είναι εκείνη η - επίκαιρα - επιδιωκόμενη ποιοτική και περισσότερη δημοκρατία που επιδιώκει η κυβέρνηση με την αναθεώρηση του Συντάγματος εξαιρουμένων λέει φυσικά των δημοψηφισμάτων για τα δημοσιονομικά, αφήνοντας μόνο τη λέξη ''φυσικά'' να ακυρώσει καθετί άλλο; Πως απαντάει στο γεγονός πως η μισή Ελλάδα είναι σε ''εμπόλεμη κατάσταση'' για την επιβίωσή της καθημερινά? Σε εμπόλεμη κατάσταση comrade...
Τι να λένε τώρα τα μίνι πραξικοπήματα και τα ευχολόγια περί δημοκρατίας όταν ο μισός ελληνικός λαός είναι σε πόλεμο, καθότι το Κράτος και ο λαός δεν τελειώνουν εκεί που τελειώνει η αριστερίστικη εμμονή του κρατισμού comrade... Έχουν αντίληψη της πραγματικότητας στην επικράτεια οι πολιτικοί ταγοί της δημοκρατίας ή ένεκα καλοκαιριού και διακοπών ρεμβάζουν νυσταλέα στο θώκο της εξουσίας που γίνεται όλο και πιο νεοεποχίτικη, όλο και πιο ευρωσοσιαλιστική και συνάμα όλο και πιο νεοφιλελεύθερη?

Πόσο δημοκρατική και ανεξάρτητη μπορεί να είναι μια χώρα χωρίς δική της οικονομική πολιτική? Αυταπατώμαστε comrade. Γιατί καλή είναι η απλή αναλογική, καλή η εκλογή του προέδρου από το λαό έστω και όταν χρειάζεται, καλά τα δημοψηφίσματα περί πολιτικής, καλή η περισσότερη διάκριση εξουσιών και θεσμών, αλλά όλα αυτά δεν απαντάνε με τίποτα στο πρόβλημα της χώρας που λέγεται αφόρητη οικονομική εξάρτηση με υφεσιακή μάλιστα προοπτική ενός βίαια φτωχοποιημένου λαού ως μοναδικό και ιδιαίτερα υβριστικό παράδειγμα στον κόσμο και την ιστορία... Κι ακολουθούν οι υπόλοιποι λαοί της Ευρώπης που ήδη αισθάνονται τη θρασύτατη θωπεία του νεοφιλελευθερισμού. 

Για όσους έχουν επαφή με την πραγματικότητα, το μίνι πραξικόπημα της Τουρκίας δεν ξάφνιασε, ούτε φόβισε στο ελάχιστο. Αυτό που φοβίζει είναι το αύριο μιας ναρκωμένης σε ''δημοκρατική'' αφασία Ευρώπης και βεβαίως και της χώρας μας. Που παραμένει δημοκρατική μέχρις εκεί που της ορίζουν ή της επιτρέπουν οι αγορές αγνοώντας κι αυτή εγκληματικά την ευρεία λαϊκή βούληση για ελευθερία και ευδαιμονία που νομοτελειακά κάποια στιγμή θα εκραγεί ελληνότροπα που πα να πει και ασύμμετρα... 

Γιατί είπαμε τα μαθηματικά δε λαθεύουν ποτέ comrade. Γιατί υπολογίζουν με βάση τα δεδομένα. Αυτά που λένε πως με 0 - 450 ευρώ αποδοχές ή σύνταξη ο μισός λαός είναι στο μετέωρο βήμα του επαναστατημένου κατά παντός... Αυτά που λένε πως η καθολική απώλεια της εμπιστοσύνης σε ένα περιβάλλον φοροδικαστικού κυνηγητού κατά παντός δεν πρόκειται να επιτρέψει στην οικονομία και τη δημοκρατία να ανατάξουν. Για ποια αριστερά και για ποια δημοκρατία να λέμε τώρα... Όσο θα συνεχίζονται οι χαριεντισμοί της δήθεν πραγματιστικής προσαρμογής της συνολικής πολιτικής μπουρζουαζίας και τα πολιτικά και εθνικά μικροδράματα, η εθνική μα λυτρωτική Τραγωδία θα πλησιάζει ως απαίτηση Δημοκρατίας όλο και πιο Αναπόφευκτη... 

Σάββατο 2 Ιουλίου 2016

Θεωρία εξέλιξης

Μαγκιά comrade είναι να μην προσαρμόζεσαι στην τάξη των άλλων. Όπερ και σημαίνει αμφιβάλλεις κι ερευνάς κι ανοίγεις δρόμους για πορείες μοναδιαίες και μοναδικές, παρότι όπως είπαμε η φύση αρνείται την ύπαρξη της ίδιας της μονάδας εντός της, συναποτελώντας μηδ-ένα απειροστό, απροσδιόριστο και περίεργο σύν-ολο…

Μια τέτοια τζούφια μονάδα είναι και ο πίθηκος comrade! Ναι αυτός ο ασχημούλης που βάλθηκαν να μας πείσουν οι επιστήμες και τα αγράμματα πως είναι ο πρόγονός μας, απέναντι από αυτούς που επιμένουν στον Αδάμ και την Εύα την άτακτη. Κι επειδή ως γνωστόν έχουμε γεννηθεί ωραίοι ως έλληνες - ήτοι σκεπτόμενοι που και που - και δεν αισθανόμαστε καθόλου πιθηκοειδή, ας πάρουμε το μίτο με τη σειρά μπας και βγάλουμε άκρη στο λαβύρινθο. Γιατί τα τούνελ τα μίσθωσε η πολιτική για να βλέπει συνέχεια φως στην άκρη τους...

Σύμφωνα λοιπόν με τη θεωρία της πανσπερμίας, μετεωρίτες φορείς μικροβίων κλπ άτακτων ζιζανίων έσπειραν και σπέρνουν τη ζωή την οργανική ( η ανόργανη είναι άλλη ιστορία) σε κάθε πλανήτη στο διάστημα, όπως στον ταλαίπωρο τον δικό μας που δέχθηκε να μας φιλοξενήσει γεννώντας και δια-μορφώνοντας πάντοτε υπό συνθήκες περιβάλλοντος όλα τα ζώα και τα φυτά του, με ζώο εξέχον ως εξελιγμένο τον άνθρωπο κατά τα γνωστά είδη. Κι εφόσον μιλάμε για πανσπερμία και για εξέλιξη υπό συνθήκες, σημαίνει πως δημιουργήθηκαν πολλαπλές πρώτες μορφές ζωής και όχι μία και μοναδική σαν κατσαρίδα κάπου σε μια λιμνούλα που είχε περισσότερο ασβέστη, φώσφορο και αμμωνία. Τόσο πολλαπλές, όσο πολλαπλά ήταν και τα εκάστοτε περιβάλλοντα που συνάντησαν οι μικρόβιοι πρόγονοι σε ωκεανούς, τροπικά δάση και χιονισμένες βουνοκορφές χωρίς άγχος, ήτοι χωρίς καφέ, τσιγάρο και πολιτική…

Κι αυτές οι πρώτες μορφές ζωής εξελίχθηκαν σε κάποια δις χρονάκια και συνεχίζουν και σήμερα να εξελίσσονται ανάλογα με το περιβάλλον τους, διαφορετικά θα είχαμε τη δυνατότητα να παράγουμε ότι θέλουμε και όπου θέλουμε κι αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να συμβεί χωρίς τις απαραίτητες συνθήκες. Σα να λέμε comrade δεν μπορείς να καλλιεργήσεις μαστίχα Χίου στην Καλαμάτα και ελιές Καλαμών στη Σιβηρία. Πόσο δε μάλλον ανθρωποειδή με μυαλό, αναλογίες και νικελώματα. Ιδίως για τον άνθρωπο που εμφανίστηκε αργά στη Γη σε σχέση με τα άλλα είδη ζωής, η ιστορία είναι πιο περίπλοκη. Και μπορεί κάποιοι τριχοφυείς Νεάντερνταλ να ερωτοτροπούσαν με τη διπλανή φυλή γοριλοειδών, αλλά σε πιο εύκρατες συνθήκες τα ανθρωποειδή σαφώς και θα ήταν πολύ πιο ανθρώπινα. Αυτό σημαίνει πως οι εποχές, το κλίμα και γενικότερα το περιβάλλον διαμόρφωσαν το πιο εξελιγμένο ανθρωποειδές και όχι η μετανάστευση των χιμπαντζήδων από την Αφρική στο Βορρά όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι σημερινές επιστήμες και τα αγράμματα μιας συγκεκριμένης αφροκεντρικής θεωρίας που στερείται επιχειρημάτων. Σιγά μην άφηναν τις μπανάνες να έρθουν για βελανίδια…

Διαφορετικά, θα μπορούσε ο καθένας μας αν ζούσε καναδυό δις λέμε χρονάκια σε μια σκηνή στη μέση της Σαχάρας με συμβία άσχημη και γκρινιάρα να αναπαράγει πιθηκοειδή, πολιτικούς διεθνούς εμβέλειας και μοβόρους εξουσιαστές. Αλλά κάπου εδώ στα μεσόγεια τα μέρη τα πράγματα κάποτε ήταν πιο απλά, πιο ωραία και συνάμα πιο περίπλοκα. Γιατί κάποιοι μύθοι μουρμούρηδες λένε για Γίγαντες και Τιτάνες, με σχετικά απολιθωμένα ευρήματα οστών και κάποιοι άλλοι για σπαρτούς και λαούς πολύ πιο πριν από όταν καλλιεργήθηκαν δημητριακά στην Ούρ και τη Χαναάν της Μεσοποταμίας… Άσε που δε γνωρίζουμε πότε καλλιεργήθηκε το ρύζι στην Κίνα, πότε έγιναν μόδα τα κινέζικα και βράσε όρυζα γενικά με την κατεστημένη και αναμασημένη άποψη της ανθρώπινης προέλευσης. 

Κι επειδή τα ελληνικά - όπως έχουμε πει εξαρχής στο παρόν υπόστεγο - είναι μια άγνωστη ως προς την προέλευση και καθόλου τυχαία - ως μη παράγωγη άλλων – γλώσσα, αλλά μια γλώσσα που κι αυτή δομήθηκε από την πολυπλοκότητα του μεσόγειου περιβάλλοντος εννοιολογικά ήτοι μαθηματικά, θα μπορούσε κανείς να παραθέσει πλείστα λογικά σενάρια για τις έννοιες των σπαρτών και των λαών … Τέτοια λογικά σενάρια που μπροστά τους η αφροκεντρική θεωρία της καταγωγής του ανθρώπου από τον πίθηκο θα ήταν αυτό που πραγματικά είναι, δηλαδή μια τραγική ειρωνεία εξόχως προσβλητική, μια κλασική ύβρις της ίδιας της ανθρώπινης υπόστασης ως έννοια και όχι μάλλον τυχαία… 

Κι αυτό επειδή η φυσική διαβάθμιση των ειδών ισχύει και για τον άνθρωπο που παρότι διατηρεί a priori την αξία του, παλεύει ταυτόχρονα κατά μόνας ή κατά επιμέρους σύνολα να εξελιχθεί σε αυτό που λέμε μετάνθρωπο, ακολουθώντας τον φυσικό νόμο της εξέλιξης που προσπαθεί αενάως να θέτει σε τάξη το συμπαντικό Χάος του μεγάλου Εαυτού…
Κι όσο θα προσπαθεί πιστεύοντας ότι η τρις προγιαγιά του ήταν πιθηκίνα, απλά θα παραμένει στον πίθο της ιστορίας αφήνοντας τον λας, το βράχο του εαυτού του να παραμένει πάγιος και πάγος  πυριτίου και άνθρακα που δεν ανθρώθηκε, δεν έκαψε, δεν έλιωσε και δεν ξεπάγωσε τον αιθέρα (αίθω = ανάβω) που κουβαλάει μαζί του σε αυτή την ενεργειακή έκπτωση της υλικής του υπόστασης ως …ζώον ευγενές, καθό και ζωντανό και υπάρχον συνειδητά…

Και πέρα από όλα αυτά, ήρθε το …Brexit comrade όπως προαναγγείλαμε στο προηγούμενο, περιγράφοντας τα δεδομένα της επαναδιαίρεσης του δήθεν πολιτισμένου κόσμου μας. Κατόπιν αυτών το Grexit καθίσταται πλέον μια πολύ βαριά και εντελώς διαφορετική υπόθεση… Την ίδια ώρα που ο περίφημος φυσικός ο Hawking ανακαλύπτει τον τροχό δηλώνοντας πως οι μαύρες τρύπες του διαστήματος πιθανόν να αποτελούν πύλες διόδους για άλλα σύμπαντα κι άγνωστους κόσμους, γεμάτους μικρόβια, πιθηκοειδή και ταλαίπωρους ανθρώπους… Διότι δεν είναι ηλίθια η φύση να αναπαράγει σε άλλους κόσμους νοήμονα πράσινα τερατάκια και καλικάντζαρους comrade. Γιατί διατηρεί κάποιους κανόνες ρυθμού και αρμονίας λέει, ήτοι παράγει όμορφα πράματα και παραλίες και όχι ασχήμια. Παράγει και ανα-παράγει είδωλα comrade κατά εικόνα και ομοίωση ενός φρακταλοειδούς προτύπου που διαμορφώνεται ανάλογα με τις συνθήκες του περιβάλλοντός του, το είδος και την κατηγορία του. Γιατί σε μηδ-ένα σύνολο εαυτού είναι άλλο το χέρι, άλλο το πόδι και άλλο ο εγκέφαλος. Τώρα αν αντί εγκεφάλου αναπτύσσεται άλλο τι, ε υπάρχουν και οι ατυχείς ανωμαλίες που εκπίπτουν του συνόλου αργά ή γρήγορα…