ΜΕΖΙΝΙ - ΚΑΜΙΝΙΑ - ΚΑΜΠΟΧΩΡΙ

Το  Καμποχώρι  ή  Μεζίνι  (από  τον  Μεζίν  Αγά  που  διαφέντευε  την  περιοχή επί Τουρκοκρατίας)  δημιουργήθηκε  από  Ακοβίτες  και  συγκεκριμένα  από  τους  αδελφούς  Γιώργη  και  Θανάση  Μπουζιάνη  (Μπουζιανέικα) αμέσως  μετά  την  απελευθέρωση , με  την  παραχώρηση  γης  που  τους  έγινε  από  ντελάληδες  του  Καποδίστρια,  οι  οποίοι  τους  συνάντησαν  να  οδεύουν  προς  την  Τρίπολη,  την  τότε  πρωτεύουσα  του  Μωρηά  με τις  φαμίλιες  τους,  προς  ανεύρεση  καλύτερης  τύχης.

(Είναι  αυτονόητη  η  δυσκολία  σίτισης  του  νεοαπελευθερωμένου πληθυσμού  στην  ερημωμένη  από  τον  πόλεμο  ύπαιθρο).

Τα  πρώτα  σπίτια  τα  έκαναν  με  πέτρες  από  το  ποτάμι  και  ασβέστη  από  ασβεστοκάμινο  στο  σημερινό  φράγμα  Καμποχωρίου, στη  δυτική  πλευρά  του  ποταμού  στα  ''Μπουζανέικα'' περιοχή  στην  οποία  είναι  σήμερα  ο  ναός  του  Αγ. Νικολάου.

Το  σπίτι  του  Θανάση  είχε  κτιστεί  με  θόλο,  γεγονός  ιδιόμορφο  για  την  εποχή.

Το  σπίτι  του  Γιώργη  το  έκαναν  το  1865  Λογγανικιώτες  μαστόροι  και  δεν  ήταν  στο  Καμποχώρι  αλλά  στο  Σκορτσινού  που  μετακινήθηκε  αργότερα  εκεί  που  σήμερα  είναι  το  λαογραφικό  μουσείο  του  Σκορτσινού.

Εκεί  λοιπόν  στα  Μπουζιανέικα  συγκεντρώθηκε  ο  οικισμός , που  μέχρι  τα  τέλη  της  Τουρκοκρατίας  ήταν  γνωστός  σαν  Μεζίνι .

Επεκτάθηκε  και  στα  δεξιά  του  από  άλλους  οικιστές  που  συνέρεαν  και  ο  νέος  οικισμός  λεγόταν  Καμίνια, με  πολιούχο  τον  προφήτη  Ηλία.

Άλλη  οικογένεια  που  έφθασε  εδώ  ήταν  του  Πανάγου  του  Βαρελά  ( με  παιδιά  τους  Γρηγόρη – Γιάννη- Ελένη  και  Σταυρούλα ) από  την  Σίτσοβα  της Αλαγονίας.

Ήρθε  ο  Τζαμουράνης  από  τον  Ακοβο ( με  παιδιά  τον  Βασίλη  ή  γερο  Τρίφτη  που  κατοίκησε  στην  Καμάρα, τον  Ηλία  και  τον  Γιάννη  που  κατοίκησαν  στα  Καμίνια).

Ήρθε  ο  Ασημακόπουλος  ο  Ηλίας  από  το  Μπούρα.

Ήρθε  ο  Πουλόπουλος  από  τον  Ακοβο  που  μετονομάστηκε  σε  Τσώκρη.

Επίσης  ήρθαν  οι  Μουρτζιναίοι οι  οποίοι  όπως  είδαμε  επί  Τουρκοκρατίας  κατοικούσαν  στα ''Χαλάσματα''  στο  Τσουρούμι  και  μετά τα  Ορλωφικά  βρέθηκαν  στην  Καμάρα ( κάποιος  από  την  οικογένεια  που  διασώθηκε  και  ήταν πρόγονος του Μπαντουβέρη, αν και οι πληροφορίες γι αυτό  συγχέονται). 

Τα  άφθονα  νερά  του  καταπράσινου  Καμποχωρίου  και  το  αρδευτικό  δίκτυο  που  έγινε  αργότερα , είχαν  σαν  αποτέλεσμα  να  γίνουν εδώ τα  καλύτερα ποτιστικά  ή ''μποστάνια''   και  αρκετοί  νερόμυλοι, όπως  ο  περίφημος  νερόμυλος  του  Τσώκρη.

Σιγά-σιγά  ο  οικισμός  επεκτάθηκε  στις  δυο  πλευρές  του  ποταμού  και  μέχρι σήμερα  έχει  μεταφερθεί  στην  ανατολική  του  πλευρά.