Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2016

2016 ευχές


Με τεθωρακισμένο έφτασε φέτος στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ο Αη Βασίλης καθώς αυτές παραμένουν σε πολεμική ετοιμότητα για πιθανό τρομοκρατικό χτύπημα απ’ τα καμένα του Προφήτη, που μαζί με τους πρόσφυγες εισέβαλαν στις χώρες της Ένωσης. Γεγονός που μεταξύ άλλων κάνει τις τέως αποικιοκρατικές χώρες της ΕΕ να εξετάζουν πλέον σοβαρά κάποιους στατιστικούς δείκτες…
  
Γενικά, τα πιο επικίνδυνα είδη είναι αυτά που εισβάλλουν απρόσκλητα στο χώρο μας, σε κάθε διάσταση. Όπως ο κώνωψ ο ανωφελής. Ναι! Tο κουνούπι comrade! Το κουνούπι είναι το πιο επικίνδυνο ζώο της φύσης και όχι το λιοντάρι, ο καρχαρίας ή ο Σήφης ο κροκόδειλος. Διότι στατιστικά ευθύνεται για τους περισσότερους θανάτους ανθρώπων ετησίως. Και τα μαθηματικά έχουν το αλάθητο, μετά τον Πάπα Πίο τον πιοστό κι εμένα που έχω πάντα δίκιο…
Άρα τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται. Και δεν είναι γιατί μεταξύ τους παρεμβάλλεται η εικόνα που η όψη της εξαρτάται από τον παρατηρητή και τις συνθήκες. Η εικόνα comrade. Το είδωλο, το αρχαίο και ιερό…

Ασταναπάν κατάσταση όπου κανείς δεν μπορεί να περιγράψει την πραγματική κι αληθινή πραγματικότητα. Γιατί κι αυτή που εμείς βλέπουμε σχηματίζεται στα όρια του φωτός και του βέλους του χρόνου. Αυτού του τυπάκου του χρόνου που εκτείνεται γραμμικά, αλλά είναι και μετριέται σαν κυκλικό μέγεθος. Κι όσο η ζωή θα κάνει κύκλους, εμείς θα γιορτάζουμε πρωτοχρονιές και θα ευχόμαστε για του χρόνου τα καλύτερα, τραβώντας πάντα μπροστά κι ας περιδινιζόμαστε εντός, εκτός κι επί ταυτά. 

Κι όλα αυτά συμβαίνουνε λέει στο χώρο μας. Στο χώρο που εκτείνεται από επαέ μέχρι το άπειρο. Που κι αυτό έχει κώνωπες και βακτήρια και μύκητες ανά το σύμπαν κυρίαρχους. Αλλά ποιο άπειρο? Του σύμπαντος συνηθίζαμε να λέμε. Αλλά να που η φυσική έχει κι άλλη άποψη. Και λέει πως τα σύμπαντα οφείλουν να είναι πολλαπλά έως άπειρα ( multiuniverse ) προσπαθώντας να ανιχνεύσει μαύρες τρύπες υπό την εκδήλωση συγκεκριμένων ενεργειακών μεγεθών. Οι οποίες καταρρέοντας βαρυτικά οδηγούν σε νέους κόσμους…
Με ή χωρίς ισλαμονιτζάκια και καλικάντζαρους.

Κι αυτή η επιστημονική διαπίστωση / σταθμός στην ανθρώπινη διανόηση, θα εξηγήσει πολλά παράδοξα, καταρρίπτοντας παράλληλα στερεότυπα πρωτόγονων απόψεων του σημερινού πολιτισμού μας. Ανακαλύπτοντας άπειρους παράλληλους κόσμους που εκτείνονται πέρα από τις τέσσερις σημερινές διαστάσεις μήκους, πλάτους, ύψους και χρόνου. Αποκαλύπτοντας αυτό που λέμε πολυδιαστατική πραγματικότητα (multidimensional reality). 
Αυτό σημαίνει με απλά λόγια ότι κάθε στιγμή που αντιστοιχεί σε χρονικό σημείο και ακολουθούμε μια Α κατεύθυνση, ταυτόχρονα και χωρίς να το γνωρίζουμε από εδώ, ακολουθούμε και μια Β κατεύθυνση και άπειρες άλλες σχηματίζοντας άπειρες διαδρομές ζωής σε άλλους κόσμους… Ωραία!

Κι ακόμη χειρότερα όλες αυτές οι άπειρες στιγμές είναι χρονικά ακίνητες και άρα παρούσες στο παρελθόν, στο παρόν και το μέλλον παρότι γίνονται αισθητά αντιληπτές να ναίουν στο χρόνο μιας γραμμικής διάταξης… Γιατί αυτό που δίνει την εικόνα τελικά είναι η ψευδαίσθηση του χρόνου. Που σχηματοποιεί ωρ-ι-αία τα ωραία. Ω –Ρα! Κι ωραία είναι όσα έχουν μορφή και δη αρμονική και συμμετρική, όπως οι κυματοσυναρτήσεις που κάνουν γραφήματα και καμπύλες με ή χωρίς νικελώματα θελκτικά… 

Που σημαίνει πρακτικά comrade, πως χωρίς να το καταλαβαίνουμε δίπλα μας βόσκουν δεινόσαυροι, ο Μέγας Αλέξανδρος ζει και η εθνική έχει κατακτήσει το Μουντιάλ. Κι εμείς είμαστε μια χρονική μετάπτωσή τους γραμμικά και σφαιρικά. Που κι αν κάποτε γυρίσουμε πίσω στο χρόνο, θα μπορούσαμε να παρέμβουμε μόνο σε μια από τις ταυτόχρονα άπειρες ζωές μας…
Γιατί ουσιαστικά χρόνος δεν υπάρχει, ει μη μόνον στην αισθητή μας αντίληψη.
Που σημαίνει πως ήμασταν πριν υπ-άρξουμε (σε πεδίο χρόνου) και θα είμαστε όταν πάψουμε να υπάρχουμε, είτε ως κύματα του σύμπαντος που ναίει, είτε με άλλες μορφές κι άλλες ζωές ενός κλασματομορφικού προτύπου (fractals) ανάμεσα σε άπειρα άλλα… 
   
Αυτή είναι η εγγενής αθανα-σία του μικρού συμπαντικού μας εαυτού που διασχίζει π-ύλες ζωής ανάλογα με το αιθερικό / ενεργειακό μέγεθος της ψυχής του. Κι αυτή η άγνωστη, αντιληπτή πλην ανύπ-αρκτη (δεν ορίζεται σε πεδίο χρόνου) είναι το ζητούμενο τόσων δοξασιών που προσπαθούν να τη χειραγωγήσουν. Για να μη μπορεί ίσως να κάνει το κβαντικό της άλμα σε ενεργειακά ανώτερες τροχιές. Για να μη μπορεί να ταξιδεύει σ’ άλλες ζωές και άλλους κόσμους… Γιατί τότε θα ζούσαμε σε έναν πραγματικά πολύ προηγμένο πολιτισμό, που θα εξακολουθεί όμως να άδει κρητικά τα φυσικά …μυστήρια :
[ Αμέτε με,
       Αμέτε με στην εκκλησιά
κι αφέτε με στα άγια
       Κι α δε με γιάνει η Παναγιά
θα ‘ναι τσ’ αγάπης μάγια… ]

Πολλά τα μυστήρια comrade. Γι αυτό η ωραία και η ώρα στη μυστήρια και άγνωστη ελληνική γλώσσα ξεκινάνε με ωμέγα θαυμαστικό της ροής του χρόνου. Της κυματώδους κι αρμονικής. Γι αυτό κι ο Πάρης δεν πήρε τίποτα από τη Σπάρτη, ώστε να το εκτείνει ο Έκτορας. Γιατί η ωραία Ελένη δεν πήγε ποτέ στη Τροία, αλλά έκανε τα μπανάκια της με τη θεά Αφροδίτη στη δωρική Κύπρο, στην τότε Αγιανάπα, όταν πρώτοι οι δικοί της Λάκωνες του μέμνονα το Άγος και δεύτεροι οι Μιρμιδόνες του Δίαιου κι ημί-θεου Αγχι- Ελ- έα ξεπάτωναν την τρίτη Τροία που έκτοτε μετακόμισε στη Ρώμη παλεύοντας για χιλιετίες να γίνει Πρώτη και ωραία. Αλλά παραμένει τρίτη έστω κι αν θάλλουν στο χρόνο η Σπάρτη και το Δίαιο δίνοντας τη θέση τους στο κλεινόν άστυ της  Αθήνη(α)ς  λέγοντάς μας ακόμη πως αθάνατος είναι ο αιθήρ που ναίει... Στο Χρόνο, τον αδηφάγο Κρόνο όταν η ιστορία λαθεύει σε Λήθη την α-λήθεια… 

Γιατί δε γίνεται comrade εκείνοι οι ωραίοι οι αρχαίοι να είχαν τα καλύτερα μυαλά της ανθρωπότητας και να ‘ταν βλαμμένοι στα θρησκευτικά τους, έτσι? Γι αυτό θα πάψουμε να διώχνουμε με θόρυβο κουδούνας τους καλικάντζαρους κι ο χρόνος θα αρχίσει και πάλι από το μηδέν εκείνη την ω-ραία ώρα που η πρώτη λέξη που θα λάβει σα μήνυμα η ανθρωπότητα σε κάποιο SETI θα είναι λέει πρώτα στα ελληνικά και θα λέει απλά : Ερχόμαστε…  

Κι άντε να κυβερνάει το Π-σοκ ή να ‘χεις δήμαρχο τον συμπαθέστατο Καμίνη να στήσει κανένα από κείνα τα φρικτά σώου μεταξύ κρύου και μνημόσυνου… Εκεί η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Ή μεταξύ πολλών προεδρικών στη ΝουΔου να ανακηρυχτεί γενική πρόεδρος, προεδρεύουσα των προέδρων η Ντόρα. Εκεί κάτι γίνεται! 
 
2016 ευχές για εφέτος και 26000ν ενιαυτές ευχές από εδώ έως το κέντρο του γαλαξία μας του Μίλκυ, όσο τα χρόνια που χρειάζεται να φτάσει ως εκεί κάθε μήνυμα. Κι άντε να ετυμολογήσεις στα ελληνικά τη λέξη ευχή…

Πολλά τα μυστήρια comrade!
Ευτυχώς που πα να σώσουμε ότι απέμεινε από την κατάσταση με το ενιαίο επιτέλους ασφαλιστικό και με την πολυκάρτα πολίτη μπας και δικαιώσουμε τον αγώνα της αγωνίας των πυγολαμπίδων. Αν προσέχαμε εξίσου θαρρετά το μεταναστευτικό των σουνιτών, το φορολογικό δέσμιο και την πραγματική ανάπτυξη, μπορεί τέλη της Άνοιξης να γινόταν το θάμα comrade και να χάνονταν τα μνημόνια, τα μνημόσυνα και οι καλικάντζαροι… Να ‘παιρνε κι ο λαός λίγο τα πάνω του! 

Κι εκεί να δεις τι έπος ριζίτικο θα γράφαμε του στυλ : [ άνδρα μοι ένεπεν μούσα, Αλέξιο πολύτροπον, ως μάλα πολλά ]...   Να λευτερώναμε λιγάκι τον Όμηρο από την ομηρία του comrade… Άντε να δούμε.