Κυριακή 20 Μαΐου 2018

Διγενής Ακρίτας

[Ολημερίς πολέμαγαν σε μαρμαρένιο αλώνι 
Με τ’ ασημένια τα σπαθιά π’ άνθρωπος δε σηκώνει
Τριγύρω χάθηκε η γης βουβή και φοβισμένη
Ο ήλιος μόνο κι ο ουρανός στέκανε σαστισμένοι
Βαρεί ζερβά ο Διγενής το μάρμαρο ματώνει
Βαρεί δεξιά ο σκοτεινός κι εκιά η γη αυλακώνει
Σαν έφτανε το σούρουπο κι ο πόλεμος κρατούσε
Φωνάζει σκούζει το θεριό εκεί που πολεμούσε
Ποιος ειν’ αυτός που δε μπορεί ο Χάρος να τελέψει
Άνθρωπος είναι για θεοί τον έχουν σημαδέψει;

Απιλογιέται ο Διγενής ολόρθος ματωμένος
Κι ο χάρος να ‘σαι σκοτεινέ θα φύγεις νικημένος
Δώδεκα χρόνους πολεμώ στις χώρες που διαβαίνω
Οχτρούς πολλούς και διαλεχτούς και πάντα τους κερδαίνω
Ολοχρονίς σε πολεμώ νυχτιές που δεν κοιμάμαι
Θάνατο δε λογάριασα και Χάρο δε φοβάμαι
Αν είσαι ο Χάρος δείξε το με τ’ αργυρό σπαθί σου
Γι αν σε νικήσω αιώνια θα πάρω την ψυχή σου
Κι ως το σπαθί του ο Διγενής σήκωσε με πιο μίσος
Χάθηκε σαν αερικό ο σκοτεινός ο Ρήσος
Ο ήλιος εβασίλεψε και τα άστρι τραγουδούσε
Το νίκος και την αρετή του Ήρωα που νικούσε

Τρεις χρόνοι επεράσανε στου κύκλου το καμίνι
Που ο Διγενής στη χώρα του άρχοντας είχε γίνει
Σαν πήρε την πριγκίπισσα, ευλογημένη μέρα
Λιογέννητη τη λέγανε του ήλιου τη θυγατέρα
Εγίνηκε άρχοντας τρανός, δίκιος κι αγαπημένος
Απ’ το λαό που πρότερα ήταν κατατρεγμένος
Μα ο Χάρος δε σταμάτησε να ψάχνει στο σκοτάδι
Πως την ψυχή του Ήρωα θα έσερνε στον Άδη
Κι απέ μια νύχτα σκοτεινή που ήτανε στο σεργιάνι
Βρήκε μια μάγισσα κακιά που όλο φαρμάκια φτιάνει
Κι αυτή 'τονε δασκάλεψε να βάλει σ ένα βέλος
Το πιο πικρό για να χαρεί του Διγενή το τέλος

Και μιαν ημέρα που ‘πεψε ο Βασιλιός μαντάτο
Να παν στη χώρα του Δγενή μ’ ένα καλό φουσάτο
Να δουν τάχα τον τόπο του, τα έργα και τα γραμμένα
Που ειν’ απ’ όλο το λαό πολλά αγαπημένα
Κι εκεί ν’ ανοίξουν πόλεμο τη χώρα να κουρσέψουν
Και φόρους για το βασιλιά πιότερους να γυρέψουν
Εχώθηκε κι ο σκοτεινός σα στρατηγός να μοιάζει
Σκληρό τον λέγαν και σκληρός στην όψη παρομοιάζει
Και όταν έφτασε στη γη που ο Διγενής ορίζει
Πόλεμο δεν αποκιοτά όσο κι αν τον μανίζει
Σαν τέλειωσε η επίσκεψη κι έγειρε το φουσάτο
Να συνοδέψει ο Διγενής ως έπρεπε πιο κάτω
Κι ως φεύγουν κι αποχαιρετούν έξω από τη χώρα
Τότε εσκέφτηκε ο Σκληρός πως έφτασε η ώρα
Το βέλος το φαρμακερό στο τόξο του σηκώνει
Κι ως τον βιγλίζει από μακριά στην πλάτη του το σώνει

Γονάτισε ο Διγενής στ' αλώνι τ’ αντρειωμένου
Νιώθοντας πως ο χάροντας ήτανε π’ ανιμένου
Βογκάει και τρέμουν τα βουνά κι η θάλασσα μανίζει
Κι από τα κει που στέκεται τον Άδη φοβερίζει
Άτιμα χάρε πολεμάς έτοια ψυχή να κιόσεις
Αν μπω στον Άδη με σπαθί κι εκιά δε θα γλιτώσεις

Γυρίζει στους ακόλουθους που 'στεκαν σα χαμένοι
Βλέποντας την ελληνική Ψυχή να 'ναι γονατισμένη
Άντρες καλοί μου διαταγή την ύστερη σας βάνω
Και κάντε γρήγορα γιατί γράφτηκε να πεθάνω
Να ‘ρθουν οι φίλοι οι διαλεχτοί, της γης οι αντρειωμένοι
Όσο κρατώ το χάροντα να ‘χει να περιμένει
Να ‘ρθουν να φάνε και να πιουν να ‘ρθουνε να γλεντήσουν
Με τη φιλιά και την αντρειά να μ’ αποχαιρετήσουν

Νάρθει ο Μαντάς κι ο Κωσταντής, να ‘ρθει κι ο γιος του δράκου
Και το μικρό Ελληνόπουλο να πάρει την ευκή μου
Κι αν ειν’ σε δρόγγο, σε βουνό και πόλεμο κι αν έχουν
Να σκίσουνε βουνά και γης επά να με κατέχουν
Μόνο μην πείτε ο Διγενής πως είναι πληγωμένος
Από το χάρο με χωσιά στη γης γονατισμένος
Για αν ειν’ τα φρένα τους θολά και τα σπαθιά στο γαίμα
Στον Άδη θε να μπουν ευθύς να γδικηθούν για μένα

Στη Δύση στην Ανατολή διαδόθηκε στους τόπους
Που κατοικιώνται από θεριά κι αλλού απ’ τους ανθρώπους 
Ο άρχοντας ο Διγενής τους αντρειωμένους κραίνει
Για γλέντι θα ‘ναι ολοχρονίς, για πόλεμος που μαίνει
Σπεύδει ο Μαντάς κι ο Κωσταντής κι ο γιός του δράκου φτάνει
Μα το μικρό Ελληνόπουλο ποτέ δεν ξαποστάνει
Ήταν σε πόλεμο κακό με χίλιους απελάτες
Μόνος του να τους πολεμά και να τους παίρνει πλάτες
Στο έμπα του τους έκοβε σα λύκος το κοπάδι
Οπού κουρσεύει τις ψυχές για να διαβούν τον Άδη
Έχει μπροστά του εκατό, ζερβά δεξιά οπλισμένοι
Κι εκεί που μπήκε ειν’ στη γη πολλοί οι σκοτωμένοι
Κι ένα πουλάκι έσωσε απάνω του ζυγώνει
Δεν κελαηδούσε σαν πουλί ούτε σα χελιδόνι
Μόνο μ’ ανθρώπινη λαλιά το μήνυμα του φέρνει
Ο Διγενής ότι καλεί, οπού ‘ναι οι αντρειωμένοι

Αντικρατεί τον μαύρο του και στους εχθρούς του κραίνει
Σήμερα ας είστε ζωντανοί γιατί ο Δγενής περμένει
Κι αντιπατώντας τα κορμιά που ήτανε στο γαίμα
Είναι το βλέμμα του θολό και σκοτεινά τα φρένα
Κι όπου πατεί ο μαύρος του στις χώρες που περνάει
Βάνει φωνή που ‘ναι τρανή και σ’ όλους διαλαλάει
''Αν είστε ομπρός μου φύγετε κι οπίσω φυλαχτείτε
Τι είναι το βλέμμα μου θολό το θάνατο μη βρείτε''

Ήρθε ο Μαντάς κι ο Κωσταντής ήρθε κι ο γιός του δράκου
Στη χώρα την αρχοντική στην Αρκαδιά αποκάτου
Στρωμένη τάβλα βρήκανε κι ο Διγενής περμένει
Πιάνει φιλεί τους φίλους του και θέλει να τους κραίνει

Και σα Βοριάς που ροβολά και ξάφνου ανεμίζει
Απά σε τόπους θαλερούς και τους αναγυρίζει 
Φτάνει και το Ελληνόπουλο κι επά του ξεπεζεύει
Πιάνει φιλεί το χέρι του και τη μιλιά γυρεύει
Κι όπως τον ώμο του θωρεί του Διγενή όπως στέκει
Βλέπει το αίμα το θολό χαμαί στη γης να τρέχει

Ωιμέ μου μέγα Διγενή κι ο πόλεμος με σώνει
Για ‘ναι το βλέμμα μου θολό, για ο νους μου με κομπώνει
Το αίμα τούτο που θωρώ που βγαίνει απ’ το κορμί σου
Είν’ μαύρο και φαρμακερό κι είναι κακιά η πληγή σου
Κι άνθρωπος να ‘ναι δε μπορεί στον κόσμο το νιωμένο
Για να πληγώσει τον Αητό της γης τον αντρειωμένο
Σύρε να βάλεις γιατρικά, σύρε κι ανάμενέ μας
Και που ‘ναι οι άξιοι οι οχτροί μη το αργείς και πε μας
Κι ώσπου να βάλεις το κρασί και η πληγή να κλείσει
Θα ‘χουμε σκίσει όλη τη γης και θα ‘χουμε γυρίσει
Κι αν είναι τόσο δυνατοί και άξιοι οι οχτροί μας
Στον Άδη θα τους πέψουμε μαζί με την ψυχή μας

Απιλογιέται ο Διγενής και στους συντρόφους κραίνει
Φίλοι άξιοι, φίλοι δυνατοί, στον κόσμο παινεμένοι
Δεν ειν’ οχτρός απά στη γης να μας κατανικήσει
Να παινευτεί ότι μπορεί ατούς μας να λυγίσει
Μα είναι ένας που δειλός και με χωσιές βιγλίζει
Ψυχές ηρώων δυνατές με ζήλια τις θερίζει
Και με φαρμάκι μάγισσας την πλάτη μας γυρεύει
Για δεν μπορεί ολομέτωπα όσο κι αν επαιδεύει
Ένας κακός ξυπόλητος και μαυροφορεμένος
Π’ αστράφτει όλος στα πλουμιά κι είναι σημαδεμένος
Ατός του ειν’ ο Χάροντας κι έχουν περάσει χρόνοι
Οπού τον επολέμησα σε μαρμαρένιο αλώνι
Ολημερίς τον πάλευα όσου να ‘ρθει η Δύση
Και όσο κι αν εμάνιζε δε μπόργιε να νικήσει
Κι απά στο γέρμα του ηλιού πριν έρθει το σκοτάδι
Γίνηκε μαύρη καταχνιά και γύρισε στον Άδη

Μα ήρθε μ’ άλλη φορεσιά κι από μακριά με βρήκε
Με βέλος που ‘ν φαρμακερό που στο κορμί μου μπήκε
Μάρτυς μου να ’ναι ο ουρανός και οι καλοί συντρόφοι
Πως θα τον λιώσω όπου τον βρω τον βρωμερό τον Όφη
Κι αν ειν’ στον Άδη να τον βρω που έχει το βασίλειο
Αιώνια θα τον πολεμώ ώσπου να δω τον ήλιο

Στέκουν οι φίλοι λυπηροί στέκουν φαρμακωμένοι
Λογιάζοντας ο πρώτος τους είναι για να πεθαίνει
Σέρνουν φωνή μανίζοντας τα όρη αντιλαλούνε
Που είσαι χάρε να σε βρουν για να εκδικηθούνε
Τρέμει η γης και απορεί ποιος πόλεμος εγένει
Και πάσχουνε οι δυνατοί, του κόσμου οι αντρειωμένοι

Τρέχουν τα αγρίμια σα ζαβά κι οι αετοί κυκλώσαν
Από ψηλά στο θρήνο τους απάνω χαμηλώσαν
Κρύφτηκε ο ήλιος στο νεφί και σείστηκαν οι τόποι
Με δέος για τον ήρωα που χάνουν οι ανθρώποι
Πήγε το σκίσμα το βαθύ στα δώματα του Άδη
Κι ανατριχιάζει το κακό και τρέμνει το σκοτάδι
Τούτην ψυχή την φοβερή φοβάται να σκεπάσει
Γιατί ναι γήλιος μοναχός όπου βρυχά και ράσει

Φίλοι άξιοι, φίλοι δυνατοί, αδέρφια αντρειωμένοι
Τούτο στερνό θε να σας πω κι ο Άδης περιμένει
Το άδικο και το κακό απά στη γη οπού βρείτε
Σταθείτε και τελέψτε το για να μ’ εκδικηθείτε
Και μη λυπάστε πια για με και μην πονεί η ψυχή σας
Μον’ γλέντι στήστε και χορό μ’ όλη τη δύναμή σας
Για με τραγούδι ριζικό στον Άδη θε να φτάσω
Να τον ξοδέψω ολάκερο κι απέ του να περάσω
Έτοια τραγούδια πρέπουνε να λεν οι αντρειωμένοι
Ο κόσμος τούτος πάντα ζει, ποτέ του δεν πεθαίνει

Κι ως έρθει η πριγκίπησσα κι ως έρθει η ακριβή μου
Μην πείτε πως απόθανα και έφυγε η ψυχή μου
Να μη χαθεί η ομορφιά κι η γης μη σκοτεινιάσει
Και τον υγιό μας στην κοιλιά που έχει μην τον χάσει
Πείτε της πως σε πόλεμο με τους θεούς αντάμα
Έφυγα για να πα να μπω πέρα απ της γης το σκάμα
Σε δέκα χρόνους πείτε της σε είκοσι θα γυρίσω
Που ο υγιός μας θ αντρειωθεί για να τονε γνωρίσω
Κι αφού τον δασκαλέψετε την τέχνη των αρμάτω
Να του το πείτε σα αντρειωθεί το μαύρο το μαντάτο
Πως είναι απ της ομορφιάς και της αντρειάς το γαίμα   
Και πρέπει του ναν στρατηγός και πρέπει του το στέμμα

Κι απέκει του ολημερίς κι απέκει του στο δείλι
Θα είμαι να τον χαίρομαι όπως κι εσείς οι φίλοι
Και μη δακρυώσει, μη θλιβεί, τη γης να μη μανίσει
Και την χαλάσει ολάκερη και τηνε αφανίσει…

……………………………………………….

Αγάπη μου λιογιέννητη είναι της μοίρας λάθος
Που τις αγάπες τις τρανές τις θρέφει με το πάθος
Κι απά στον πόνο τον τρανό εκεί σιμά στο δείλι
Να καίει να λογοβολεί τ’ ανθρώπινα τα χείλη
Πως αν ο χάρος δω στη γης μας έχει χωρισμένους
Στον Άδη θ ανταμώσουμε με τους αποθαμένους
 
Αγρίκησε η Λιογέννητη των αντρειωμένων πάθος
Και τον ηλιό παρακαλεί για να μην κάνει λάθος
Ήλιε πατέρα ήλιε τρανέ σε πόλεμο κι αν μπήκε
Με το φουσάτο που ‘πεψε κι από τη χώρα βγήκε
Προστάτεψε τον κύρη μου τη χώρα ευλογημένη
Και τον υγιό μας στην κοιλιά που ‘ναι και περιμένει
Ο ήλιος δεν απάντησε και το φεγγάρι εκρύβη
Κι η σκοτεινιά την πλάκωσε τα φυλλοκάρδια πνίγει
Βαρούν τα χρυσοβλέφαρα στο δάκρυ που κυλάει
Κι η ομορφιά της ξόδεμα σ’ ότι παρακαλάει
Δεν ημπορεί ο Διγενής να φύγει να πεθάνει
Προτού χαρεί το γόνο μας και βασιλιά τον κάνει
Γιατί ‘ναι γόνος δυνατών, χίλιες ψυχές αντάμα
Έλεγε και ξανάλεγε σ’ αυτό το μύριο κλάμα
Σαν τι να σ’ ηύρε Διγενή και θέλεις να πεθάνεις
Εκατανίκησες και πας τον Άδη να ξεκάνεις?

Και στο παλάτι κάλεσε όλους τους αντρειωμένους
Να τους ρωτήσει και να ιδεί γιατί ‘ναι μαζεμένους
Κι αυτοί της είπανε σε δυο, τρεις μέρες θε να πάνε
Γιατί είχαν απ’ τον κύρη της διάτα για να φυλάνε
Τον τόπο καθώς θα ‘φευγε να πα να πολεμήσει
Στον πιο μεγάλο πόλεμο που ‘χαν θεοί ζητήσει
Την τρίτη μέρα πήγανε κι ήτανε πονεμένοι
Σε κατευόδιο ριζικό πόση ψυχή απομένει
Ο Κωσταντής την χαιρετά κι οι άλλοι ακλουθούνε
Την οδηγιά του Διγενή που έχουν να της πούνε 

'Αρχόντισσα Λιογέννητη του κόσμου μας καμάρι
Του κύρη σου και πρώτου μας άξιο μαργαριτάρι
Οι ταραχές και οι φωνές π’ ακούστηκαν στη χώρα
Και το τραγούδι το τρανό το έπρεπε η ώρα
Σα διάτα δώσαν οι θεοί στο Διγενή να πάει
Στον πιο μεγάλο πόλεμο για να τους βοηθάει
Κι η βιάση τους ήταν πολλή και του καιρού το θάμα
Να φύγουνε για να διαβούν πέρα απ της γης το σκάμμα
Κι έδωσε διάτα αυτός σε μας τη χώρα να φυλάμε
Για δέκα χρόνους, είκοσι που θα τον καρτεράμε
Να ξέρει πως το ταίρι του κι ο υγιός που περιμένει
Να ‘ναι καλά να αντρειωθεί και να τον ανιμένει
Στα άρματα και στην αντρειά να ‘μαστε δάσκαλοί του
Στο λόγο και στην αρετή να ‘σαι εσύ η καλή του
Κι ως έρθει απ’ τον πόλεμο κι ως έρθει απ’ τα ξένα
Να ιδεί το γιό του στρατηγό να τονε ιδεί με στέμμα …']

Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2018

Παράλληλα Σύμπαντα

Και τελικά υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα λένε οι επιστήμονες, που αλληλεπιδρούν μάλιστα με τον κόσμο μας. Γι αυτό τσιμουδιά. Δίπλα σας μπορεί να βόσκουν δεινόσαυροι...
 
Η πλέον ριζοσπαστική θεωρία της κβαντομηχανικής υποστηρίζει πως υπάρχουν (άπειρα) παράλληλα σύμπαντα και μάλιστα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, κάτι που σύντομα θα τεκμηριωθεί με επιστημονικά πειράματα. Πρόσφατα, ο αυστραλός καθηγητής φυσικής Wiseman και η ομάδα του δημοσίευσαν έρευνα στο Physical Review, σύμφωνα με την οποία τα σύμπαντα είναι πολλαπλά και βρίσκονται σε άμεση σχέση μεταξύ τους. Κάθε σύμπαν ως 'μήτρα' για νέα σύμπαντα υποδιαιρείται σε μια 'δέσμη συμπάντων' κάθε φορά που γίνεται μια μέτρηση μιας διάστασης ( χώρου ή χρόνου ). Έτσι σε αυτό το πολυσύμπαν ( multiverse που δημιουργείται ανά τομή / μονάδα μέτρησης ) υλοποιούνται όλα τα πιθανά σενάρια σε κάποιους από αυτούς τους νέους κόσμους.

Συνοπτικά η νέα θεωρία αναφέρει πως :
α) ενώ ζούμε πολλαπλά, αντιλαμβανόμαστε πως ζούμε σε έναν μόνο από τους άπειρους κόσμους που υπάρχουν, κάποιοι από τους οποίους είναι πανομοιότυποι με τον δικό μας. Οι περισσότεροι είναι εντελώς διαφορετικοί.
β) όλοι οι αναφερόμενοι κόσμοι είναι εξίσου πραγματικοί που υπάρχουν συνεχώς μέσα στο χρόνο, αλλά ο καθένας έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες.
γ) από την απώθηση μεταξύ κοντινών και πανομοιότυπων κόσμων προκαλούνται κβαντικά φαινόμενα που εν τέλει κάνουν τους αρχικά όμοιους κόσμους να διαφοροποιούνται. Όλα τα κβαντικά φαινόμενα προκύπτουν αποκλειστικά και μόνο από την αλληλεπίδραση μεταξύ των κόσμων...

Το σημαντικό της νέας έρευνας είναι πως περιλαμβάνει υποθέσεις για πειραματική ανίχνευση και άρα τεκμηρίωση της ύπαρξης άλλων συμπάντων. Κάποιες από αυτές θα υλοποιηθούν στο CERN που ήδη έχει εντοπίσει το μποζόνιο του Χίγκς γνωστό και σαν 'σωματίδιο του Θεού' (υπερσυμμετρικό και αόρατο σωματίδιο) και πρόσφατα τα βαρυτικά κύματα.
Πράγματι ένας μόνο κόσμος θα αφορούσε μόνο τη νευτώνεια μηχανική, ενώ η κβαντική μηχανική έχει νόημα μόνο με την ύπαρξη ενός τεράστιου ή άπειρου αριθμού κόσμων. Κάτι ενδιάμεσο θα αφορούσε κάτι πεπερασμένο και άρα μια ενδιάμεση μηχανική θεωρία.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, πέρα από την αξία της για τη θεωρητική φυσική, η νέα θεωρία αν και όταν επιβεβαιωθεί, θα μπορούσε να εξηγήσει καλύτερα φαινόμενα που έχουν να κάνουν με χημικές αντιδράσεις, άρα και με τη δράση διαφόρων φαρμάκων, όπως και με την περαιτέρω αξιοποίηση των κβαντικών φαινομένων στη ζωή μας. Όλα τα παραπάνω συνεπάγονται και ένα νέο μαθηματικό πεδίο ανακαλύψεων που θα τα υποστηρίζει.
Στα παραπάνω συμφωνεί και ο καθηγητής φυσικής του CERN κος Νανόπουλος, στη βάση των θεωριών της υπερσυμμετρίας ( SUSY) και των υπερχορδών, βάση των οποίων πέρα από τις τέσσερις αντιληπτές διαστάσεις (χώρου = μήκος, πλάτος, ύψος και χρόνου) υπάρχουν συμπερασματικά ακόμη έξι ή επτά που τις συνοδεύουν χωρίς ακόμη να γίνονται αντιληπτές. Ζούμε σε 10 διαστάσεις και δεν το αντιλαμβανόμαστε ακόμη. Σε ένα πολυσύμπαν, το καθένα θα έχει δικούς του νόμους, είτε διαφορετικούς, είτε παρόμοιους με το δικό μας, με κοινό παρανομαστή τη βαρύτητα.
Αυτό το 'αείγνητο' των συμπάντων, με κόσμους άπειρους ή φρακταλοειδείς φυσαλίδες της πραγματικότητας, καταργεί την έννοια της αρχής και του τέλους του χρόνου
http://kamararc.blogspot.com/2012/12/blog-post_8763.html 
- Μηδέ Εν Άπειρο
http://kamararc.blogspot.gr/2011/10/blog-post_25.html 
- Χρόνος και Πραγματικότητα
Το εξωφρενικό είναι πως Aν ο μηχανισμός γίνει κατανοητός, τότε θεωρητικά - και μόνον - ένα σύμπαν θα μπορεί να δημιουργηθεί 'τεχνικά'...
Στη διάσταση του χρόνου που αφορά τη θεωρία, δεν αποκλείεται το σύμπαν που ζούμε τώρα, να δημιουργηθεί ξανά ακριβώς το ίδιο στο μέλλον, ενώ το τωρινό σύμπαν μας θα μπορούσε να είναι το νιοστό από το παρελθόν, να έχει δηλαδή ήδη προϋπάρξει πολλές φορές…
  
Σαφώς είναι νωρίς για να επιβεβαιωθούν πλήρως τέτοιες υποθέσεις, όμως αποτελούν λογικές συνέπειες της ευρύτερης θεωρίας του πολυσύμπαντος που προϋπάρχει και που θα έπρεπε η Επιστήμη να ακολουθήσει και να διερευνήσει.
Ήδη στο δικό μας σύμπαν οι αριθμοί είναι ασύλληπτοι. Είναι ανοικτό ως  διαστελλόμενο και άρα 'αθάνατο' - χωρίς να αποκλείεται μια μετάβασή του σε ένα άλλο σύμπαν.
Όλα τα παραπάνω παραπέμπουν σε έναν Νέο Διαφωτισμό που ανοίγει νέους δρόμους για την Ανθρωπότητα, η οποία πέρα από τα φυσικά όρια δυνατοτήτων, μπορεί πλέον να υποστηρίζεται και από την τεχνητή νοημοσύνη σε επίπεδο Γνώσης και επεξεργασίας της, έτσι ώστε να φτάσει νωρίτερα σε ένα προηγμένο επίπεδο πλανητικού πολιτισμού, που πλέον θα ατενίζει φιλόδοξα τον αστρικό ορίζοντα εκεί έξω…http://kamararc.blogspot.gr/2012/12/2012.html 
- η Επόμενη Ημέρα

Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2018

Άθως - Άγιον Όρος

Άθως. Η ανατολική επιμήκης χερσόνησος της μεγάλης χερσονήσου της Χαλκιδικής. Διατηρεί το όνομα του επικεφαλής των μυθικών Τιτάνων Άθω που κατά την εκεί Γιγαντομαχία / Τιτανομαχία με τους Ολύμπιους θεούς, πέταξε κατά του Ποσειδώνα το επίμηκες όρος (υψ.2033 μ.). Παρομοίως οι θεοί καταπλάκωσαν δυτικά τον Εγκέλαδο στην Κασσάνδρα, ενώ στο μέσο η Σιθωνία διατηρεί το όνομα ενός γιου του θεού των θαλασσών Ποσειδώνα. Μύθος που συναντάται και στην Παρρασία της Αρκαδίας (Λύκαιο) και προφανώς αναφέρεται στην κοσμογονία μιας κατακλυσμιαίας εποχής. Στη μεγάλη χερσόνησο της Χαλκιδικής ανήκει και το επισκέψιμο σπήλαιο Πετραλώνων, όπου ο Πουλιανός εντόπισε το περίφημο κρανίο του 'Αρχανθρώπου' με ίχνη κατοίκησης 700 χιλιάδων ετών, γεγονός που ακόμη προκαλεί την συμβατικότητα της παγκόσμιας ιστορίας μας. 

Σήμερα η χερσόνησος του Άθω είναι γνωστή σαν Άγιο Όρος και αποτελεί 'αυτόνομη μοναστική πολιτεία' της ελλαδικής επικράτειας. Κατοικήθηκε από μοναχούς κατά τη διάρκεια των Εικονομαχιών (8ος-9ος μΧ αι.) και απέκτησε την ασκητική αυτονομία του με 'χρυσόβουλο' του βυζαντινού Αυτοκράτορα Βασιλείου Α’ και έκτοτε την διατήρησε μέχρι σήμερα παρά τις ιστορικές ανακατατάξεις της ευρύτερης περιοχής. 
Η θρησκευτική παράδοση χάριν της δικής της μυθοπλαστικής ευχέρειας, την θέλει ως 'περιβόλι της Παναγίας', η οποία κατευθυνόμενη για Κύπρο βρέθηκε στη χερσόνησο και εντυπωσιάστηκε από το φυσικό κάλλος και προφανώς την ήδη υπάρχουσα πνευματικότητα του τόπου. 

Μια πνευματικότητα δεδηλωμένη από αρχαίους ναούς και αγάλματα που κοσμούσαν την γύρωθεν περιοχή οκτώ αρχαίων πόλεων, όπως μας αναφέρουν πλείστες πηγές ιστορικών, έρμαια στη λειψανδρία του ρωμαϊκού πλέον τόπου και τον αφανισμό στη συνέχεια κάθε παγανιστικού 'μιάσματος' που επέβαλλε η νέα εξ' ανατολών δογματική αντίληψη κατά το: ''Ες έδαφος φέρειν παν τι το ελληνικόν'' αυτοκρατορικό διάταγμα.

Ενός τόπου όπου από την πανάρχαια εποχή των Πελασγών είχε αφιερώσει το άλσος στην παρθένα θεά – Φύση Άρτεμη και τις ιέρειές της, όντας άβατο για τον αντρικό τότε πληθυσμό, σε αντίθεση με τον γυναικείο που είναι σήμερα. Κι αυτή η αντίθεση είναι η ελάχιστη που θα μπορούσε να καταγραφεί, όταν η ιεροποιημένη ιδέα και έννοια του κάλλους και της φυσικής ομορφιάς αντικαθίσταται από τη μελαγχολία του ερασιθάνατου πλην 'θεόπνευστου' δογματισμού. 

Ο όρμος της Δάφνης που υπάρχει μέχρι σήμερα με τον ομώνυμο οικισμό του Άθω / Αγίου Όρους, είναι ενδεικτικός της άχρονης δωρικής παρακαταθήκης του τόπου, όπου σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία η Δάφνη κόρη του Αρκάδα (και γιου του Λυκάονα) κατέφυγε εκεί υπό τον έρωτα του Απόλλωνα, κατεξοχήν δωρικού θεού και αδερφού της θεάς φύσης Άρτεμης. Στην ύστερη αρχαιότητα ο εποικισμός από Χαλκιδαίους έδωσε το όνομα στην ευρύτερη περιοχή που προφανώς παρέμεινε ιερή και απρόσιτη. Ο χαρακτήρας της ως τέτοιος συνάδει και με την επικράτηση των Ολυμπίων κατά τη Γιγαντομαχία και επομένως της απαρχής της Δίαιας ιστορικής εποχής έναντι της Κρόνιας άγνοιας και άρα ενδεικτικά χωρούσε στο υψηλότερο και επιβλητικότερο σημείο του ομώνυμου όρους Άθω, την περίοπτη μορφή με ναό και άγαλμα του 'Διός Αθώου', ώστε όλη η περιοχή να είναι Άβατο για τους βέβηλους της ιστορικής και πολιτισμικής ανθρώπινης Μνήμης.

Α-θώος = ο αζήμιος, ο επικρατήσας (θωή = ζημιά, κατά το Index in Eustathii commentarios in Homeri Hliadem et Odysscam) και ομόριζα αυτού ο Άθλος και το Άθλον ως αγώνας και επινίκιο δώρο, αλλά και ομοίως  Άθλιος ο δυστυχής, ο στερούμενος της πανανθρώπινης ιερουργίας του Άθλου… Λεπτομέρειες, που δεν χωρούν μάλλον στη σημερινή πολιτισμική μας ευαισθησία, πόσο δε μάλλον στην παιδιόθεν και 'επικρατούσα' θρησκευτική μας αντίληψη.
Μακεδνός επίσης είναι ο δωριέας πρόγονος της ευρύτερης περιοχής (Μακεδονίας), που στη ρίζα μακε = μηκε (δωρικά άλφα αντί ήτα) συνηγορούσε αδιαμφισβήτητα στη δωρικότητα της χερσονήσου του Άθω που τότε ονόμαζε Ακτή και άλσος του Διός Αθώου, πέραν από τις πλείστες περγαμηνές για καταγωγή από τον Περσέα και τον Ηρακλή.
Αυτό σημαίνει πως ο υπόψη ιερός τόπος αποτελεί και πανάρχαιο ιστορικό τεκμήριο της ελληνικότητάς του, στοιχείο αρκούντως επίκαιρο. Παρομοίως και το αρχαίο θρακικό φύλο του Πομάκου ( Παίονας – Μάκος – Δωριέας )…

Φέρελπις κανείς αρχικά επί του θέματος θα μπορούσε να καταγράψει πολλά, αλλά αυτά από μόνα τους οδηγούν στην αθυμία καταγραφής. Τα της διαχρονικής μοναστικής πολιτείας αφορούν τους αρμόδιους κατά πρόσωπα, θεσμούς, καιρούς και πολιτισμούς και δεν θα αναφερθώ σε αυτά. Στο παρόν σημασία έχει να καταγραφεί η προγενέστερη ελληνικότητα και ιερότητα του τόπου, όχι απλά με τη θρησκευτική της προσέγγιση, αλλά με την 'ορθοδοκούσα' κοσμοαντίληψη των απλών σκεπτόμενων Ελλήνων διαχρονικά.

Τόσο ώστε να προκαλεί ρίγος και η σκέψη μόνο πως και ο Παρθενώνας σήμερα θα μπορούσε ατυχώς να είναι 'προσκύνημα' νεοελλήνων και όχι της Ανθρωπότητας και της αδογμάτιστης σκέψης. Αυτής που εν καιρώ πανανθρώπινου και φύσει ελληνότροπου πολιτισμού θα αποκαταστήσει τον Αθώο ως 'έπ-αθλο' και Σήμα κατανίκησης της δικής μας κρόνιας εποχής...   

Σάββατο 10 Φεβρουαρίου 2018

Κόκκινη Προβιά

Είναι πολλοί που συγχέουν ή και ταυτίζουν ακόμη τη σύσταση και λειτουργία των ελληνικών Ειδικών Δυνάμεων του στρατού μας με την περίφημη επιχείρηση κατασκοπείας και παραστρατιωτικής δράσης 'Κόκκινη Προβιά'. Αυτό όμως είναι λάθος και οφείλεται είτε σε πολιτική εμμονή, είτε σε ελλιπή ενημέρωση. 

Οι σημερινές Ειδικές Δυνάμεις του ελληνικού στρατού και κυρίως οι Λόχοι Ορεινών Καταδρομών από το 1945 ως ιδέα και από τον Μάρτιο του 1947 ως σώμα, είναι η φυσική συνέχεια του Ιερού Λόχου, που από το 1942 έως το 1945 πολέμησε στο πλάι των συμμάχων στα μέτωπα της Βόρειας Αφρικής και στη συνέχεια συνέβαλε οριστικά στην απελευθέρωση των νήσων του Αιγαίου.
Οργανωτής και πρώτος διοικητής τους ο υποστράτηγος Καλλίνσκης, ο οποίος μετά τη διάλυση του Ιερού Λόχου πρότεινε την διατήρηση ενός πυρήνα ετοιμοπόλεμου προσωπικού 'μια Δύναμη Καταδρομών', με γνώρισμα τον συνδυασμό δυνατοτήτων που παρουσίασε στο Αιγαίο αρχιπέλαγος ο Ιερός Λόχος και στα πρότυπα των βρετανικών SAS και SBS δηλαδή εκτέλεση καταδρομικών ενεργειών από ξηρά, θάλασσα και αέρα ακόμη και ταυτόχρονα.

Το 1946 κατά τον β' εμφύλιο, όταν οι αντάρτες του ΔΣΕ ( πρώην ΕΛΑΣ) άρχισαν να προσβάλουν με μεγάλη ευκολία στην ύπαιθρο χώρα τις δυνάμεις ασφαλείας και του εθνικού στρατού της τότε νόμιμης Κυβέρνησης, στελεχωμένοι με έμπειρους πρώην αξιωματικούς και υπαξιωματικούς του ελληνικού στρατού, τότε η ανάγκη δημιουργίας των Λόχων Ορεινών Καταδρομών ήταν επιτακτική, με σκοπό :
α. να ακολουθούν από κοντά τους αντάρτες και να συλλέγουν πληροφορίες
β. να τους προσβάλουν αιφνιδιαστικά και να τους αφαιρούν το πλεονέκτημα της πρωτοβουλίας
γ. να δημιουργήσουν αίσθημα ασφάλειας στον πληθυσμό

Τελικά από τον Μάρτιο του 1947 συγκροτούνται οι πρώτοι νέοι ΛΟΚ μετά από αυστηρή επιλογή και εκπαίδευση με μέριμνα των παλαιών Ιερολοχιτών και την υποστήριξη Βρετανών συμμάχων SAS και SOE.
Η συγκεκριμένη βρετανική ενίσχυση εξυπηρετούσε παράλληλα και ένα πανευρωπαϊκό σχέδιο διατήρησης της σφαίρας επιρροής  Βρετανίας και ΗΠΑ σε σύμμαχες χώρες, ενόψει σχηματισμού των δύο ψυχροπολεμικών μετώπων της κομμουνιστικής Ανατολής και της καπιταλιστικής Δύσης, από τους νικητές του ναζιστικού Άξονα. Έτσι χώρες όπως η Ελλάδα, η Ιταλία, αλλά και η Τουρκία δέχτηκαν τη δημιουργία ενός μυστικού στρατού, ο οποίος θα διασφάλιζε πως η χώρα δεν θα κινδύνευε να γίνει κομμουνιστική είτε κινηματικά, είτε κατόπιν εισβολής. 

Το σχέδιο οργανώθηκε και υλοποιήθηκε σε 16 συνολικά ευρωπαϊκές χώρες από τη CIA / Γραφείο Πολιτικού Σχεδιασμού - OPC και τη βρετανική SΟΕ (Special Operations Executive) δημιουργώντας ένα πανευρωπαϊκό δίκτυο παραστρατιωτικής οργάνωσης με την κωδική ονομασία 'Stay Behind' και επιμέρους ονομασίες ανά χώρα. Στην Ιταλία ονομάστηκε Gladio και στην Ελλάδα 'Κόκκινη Προβιά'.
Στρατιωτικοί κυρίως των ΛΟΚ με αυστηρή επιλογή και πλήρη μυστικότητα το απάρτιζαν και κατανεμήθηκε στη χώρα ως δίκτυο που κατείχε κρύπτες οπλισμού, υλικού εφοδιασμού και χρημάτων, με αδιάκοπη και πλήρη επιθεώρηση και ετοιμότητα για το ενδεχόμενο αντιμετώπισης ενός 'κόκκινου κινδύνου'. Αποστολή τους σε περίπτωση εισβολής να μείνουν στα μετόπισθεν (Stay Behind) οργανώνοντας χτυπήματα, διασώζοντας πολιτικά πρόσωπα και ετοιμάζοντας ανατροπή της κατάστασης κυριαρχίας.

Το δίκτυο ανακαλύφτηκε στην Ιταλία το 1989 παρασύροντας σε αποκαλύψεις σε όλη την Ευρώπη και φυσικά στην Ελλάδα. Ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου ισχυρίστηκε πως το είχε με εντολή του διαλύσει από το 1984, παρότι μόλις το 1989 βρέθηκαν κάποιες κρύπτες και κάηκαν σε υψικάμινο του Ασπροπύργου όλα τα ευρεθέντα στοιχεία για την πολύχρονη δράση του, χωρίς να δοθεί καμιά άλλη πληροφόρηση.
Έτσι όχι μόνο δεν το είχε διαλύσει, αλλά ο στενός συνεργάτης του Αντώνης Δροσογιάννης ως πρώην στρατιωτικός υπήρξε και αρχηγός αυτού του δικτύου. Για 20 χρόνια μετέπειτα το θέμα ήταν στη δημοσιότητα, με αυτόπτες μάρτυρες, συνεντεύξεις και αποκαλύψεις. Θεωρείται πως η σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας , τα ηγετικά πολιτικά πρόσωπα και ειδικά η Επταετία και το Κυπριακό ήταν συνδεδεμένα με τη δράση του Δικτύου Κόκκινη Προβιά.

Οι απόψεις για τη δράση αυτού του δικτύου εξαρτώνται από την πολιτική σκοπιά που το βλέπει ο καθένας. Σίγουρα όμως:
α) ήταν φαινόμενο που υπάκουε στην πραγματικότητα του Ψυχρού Πολέμου
β) και η αντίπαλη πλευρά των χωρών του συμφώνου της Βαρσοβίας χρησιμοποιούσε ίδιες μεθόδους 
γ) η συμμετοχή από τους στρατιωτικούς θεωρήθηκε φιλοπατρία και στρατιωτική εντιμότητα απέναντι σε συμμάχους

Αυτό που δεν είναι σίγουρο είναι εάν το Δίκτυο υπάρχει μέχρι σήμερα, είτε ως υπόλειμμα, είτε ως μια νέα δομή με άλλο όνομα, σκοπούς και οργάνωση... Πάντως στην ελληνική ύπαιθρο είναι πολλές οι περιπτώσεις τυχαίας ανεύρεσης ενός μυστικού κρησφύγετου που θα ανήκει είτε σε αντάρτικες ομάδες απ΄τον καιρό του εμφυλίου, είτε μετέπειτα από την οργάνωση και τη δράση του δικτύου 'Κόκκινη Προβιά'. Και σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, πολλές απ’ αυτές ακόμη δεν έχουν βρεθεί…    

Εντέλει το θέμα αποτελεί ιστορία. Σημασία όμως έχει να πάψει επιτέλους στη χώρα η προκατειλημένη και στρεβλή εντύπωση μιας αριστερίστικης μερίδας πολιτών για τον στρατό και κυρίως τις ειδικές δυνάμεις ως εμφυλιοπολεμικό κατάλοιπο, έτσι ώστε σε καιρούς χαλεπούς όπως σήμερα όλος ο λαός να είναι υπερήφανος για τον στρατό του...