Τετάρτη 8 Ιουνίου 2016

Τέλος εποχής

Είναι κι η ζέστη, αλλά κάθε φορά που ακούω για ανάπτυξη και εξέλιξη χωρίς απτά δεδομένα, θυμάμαι on coffee time πως σε μια από τις πρώιμες πινακίδες γραφής του ελλαδικού χώρου πριν από 8.000 καλοκαίρια έγραφε μεταξύ άλλων εκείνος ο ταλαίπωρος ο αρχαίος : '' Στη χώρα μου κατασκήνωσε ο Σεθ'' ή ο θεός γάϊδαρος ή κάποιο τέλος πάντων οκνό τετράποδο. Κι η αλήθεια είναι πως 8.000 καλοκαίρια μετά, με μια μικρή σχετικά παρένθεση, ζούμε ακόμη στην εποχή που την Εντελέχεια την πρώτη την έχουν για πραμάτεια και την εμπορεύονται αγύρτες σ’ Ανατολή και Δύση.
Διό ναι από Ψυχής άρχεται το θέμα comrade. Που χρήζει ψυχαγωγίας. Που έχει την ανάγκη να νιώθει καλά. Γιατί μπορεί να έχουμε γεννηθεί ωραίοι που λέει και το άσμα το λαϊκό, αλλά αν δεν είμαστε εμείς καλά - κανείς δεν θα ‘ναι πουθενά και λοιπά χορευτικά… Αλλά πως? Με εφτά γενεές κρίσης και βλακείας οδεύουμε για την Τρίτη Απουσία. Του έλληνα με έψιλον μικρό. 

Κι όμως στην εποχή του mobile net και των drones comrade, o έρωτας, ο πόλεμος κι η μουσική εξακολουθούν να είναι τα τρία χαοτικά πράγματα που κρύβουν θεό στ’ ανθρώπινα. Και μοιάζουν μεταξύ τους, γιατί τ’ αρχίζεις όταν θέλεις μα τα τελειώνεις μόνον εάν και όταν μπορείς… Και δεν έχει σημασία αν τα τελειώσεις ή σε τελειώσουν οριζόντια. Σημασία έχει πως αν δεν τα βιώσεις δεν είσαι άνθρωπος, αλλά κτήνος δίποδο ή ερπετό που σέρνεται χαμαί από τότε που έπεσε ο Δαίδαλος αυλά…
Πιο κάτω από αυτά τα τρία θεϊκά πράματα και θάματα, πιο κάτω από την απροσδιοριστία του συναισθήματος και της συνείδησης, στα όρια του ενστίκτου και της λογικής  στήθηκαν οι κοινωνίες και οι κουλτούρες τους, που συν διαμορφώνονται μαζί με την ιστορία είτε προς τα εμπρός, είτε χορεύοντας κύκλωθεν του χρόνου που άλλοτε συμβαδίζει κι άλλοτε υστερεί της ιστορικής ροής κάνοντας λιμνούλες και βάλτους... Νομίζω ή κάπου βαλτώσαμε comrade?

Όπως σήμερα που η ιστορία μας προσπερνάει, όντας πιο δύσκολα αντιληπτή την ώρα που συμβαίνει σε έναν κόσμο ταχύτερα μεταβαλλόμενο από ποτέ άλλοτε. Και η φυσική αντίδραση σε αυτή την επιτάχυνση είναι ο κίνδυνος της ανάδρασης ενός νέου μεσαίωνα που ήδη είναι ορατός με ή χωρίς γυαλί ηλίου
Είναι ορατός στο Παρίσι, στις Βρυξέλλες και παντού εκεί που σύσσωμη η Ευρώπη ξεσηκώνεται ενάντια στη λιτότητα, ενάντια στα μεταλλαγμένα τρόφιμα, ενάντια στην εισερχόμενη ισλαμική υποκουλτούρα και εντέλει ενάντια στη σοβαρή υποβάθμιση της ζωής του ευρωπαίου πολίτη. Και το όνειδος της υπόθεσης είναι πως η Γαλλία και το Βέλγιο είναι στους δρόμους με σύνθημα ''εμείς δεν είμαστε Έλληνες''... 
Εννοώντας ναι, εμάς τους γραικύλους και τους δήθεν, που νομίζοντας ανά συντεχνία και άτομο εντελώς φιλοτομαριστικά πως θα γλιτώσουμε τα χειρότερα, αφήσαμε τα εκάστοτε θύματα της αργής και παρατεταμένης κρίσης να κατεβαίνουν μόνοι και αδύναμοι ανά καιρούς στους δρόμους της ανάλγητης αστικής ολιγαρχίας. Στους δρόμους του πουθενά, που μας οδήγησαν στη μοιραία αποδοχή της άθλιας ευτυχίας του τίποτα… Κι ακόμη χειρότερα μας οδήγησαν αγκαλιά με την άλλη καταμπλάκ κουλτούρα της ερήμου που θα διασπείρουμε λέει στη χώρα λες κι είναι γόνος ευγονικής και πολιτισμικής αναγέννησης…! 

Και κατά τα γνωστά, από το τραπεζοσωτήριον έτος 2010 που άρχισε και επίσημα ο πόλεμος της χρηματοπιστωτικής επανάστασης των αγορών για όσους τον κατάλαβαν, αφήσαμε τη χώρα να αλωθεί από τα ερπετά του τόκου και της βόμβας και να γίνει το αρχικό πείραμα της αναγκαστικής αναδίπλωσης των αγορών του καπιταλισμού που έφτασαν στα όριά τους, όπως έτσι όρισε η  Νέα Τάξη πραγμάτων ξευτελίζοντας κάθε έννοια δημοκρατίας και ελευθερίας, όπως αυτή είχε ωριμάσει στο βαθμό του εφαρμοσμένου κοινωνικού φιλελευθερισμού των δυτικών κοινωνιών, μέσα από αγώνες αιώνων για τη χειραφέτηση του ανθρώπου...
Τώρα που απροκάλυπτα βάλλονται οι λαοί της κλασσικής Ευρώπης κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την ύπαρξη οργανωμένου σχεδίου. Η αφανής μα πραγματική Εξουσία της Δύσης ζητάει τάχιστα την εξάπλωση ενός νέου Μεσαίωνα στα γεωπολιτικά πλαίσια της νέας αυτοκρατορίας των Αγορών. Έτσι ώστε να επικρατήσει εκ νέου και σήμερα ο Νόμος και η Τάξη του νέου Δόγματος που θα ξαποστείλει τις στρατιές των αναλώσιμων πληβείων του νέου ευρω-ανθρωπότυπου μιγά, να θυσιαστούν για την κατάκτηση των υπολοίπων χωρών και πόρων της Γης. Με αντίτιμο μια νέα κάλπικη ιδέα που θα καλύπτει το κενόδοξο ιδεατό της υλικής ιδιοκτησίας. Με αντίτιμο ένα ακόμη απόλυτο Ψέμα, από αυτά που εξακολουθούν να ναρκώνουν την ανθρώπινη αντίληψη κατά μάζες και σύνολα και να ψύχουν την ψυχή comrade...

Απέναντι σε αυτά τα δεδομένα είναι οι λαοί των δυτικών κοινωνιών. Οι οποίοι μπορεί να μην είναι άθλιοι και αδύναμοι όπως τότε σε κείνο τον ιστορικό μεσαίωνα, αλλά είναι πολιτικά και ιδεολογικά διαιρεμένοι και άρα ανίσχυροι και σήμερα. Το παράδειγμα της Ελλάδας απέδειξε πως ο ιδεολογικά και ταξικά διαιρεμένος λαός ως αποτέλεσμα μιας κίβδηλης παιδείας που τον ανέθρεψε συστηματικά και όχι τυχαία, δεν μπορεί να αντιδράσει ακόμη και όταν η κατάσταση είναι ολοφάνερη. Και δη ο ελληνικός λαός, στο dna του οποίου θεωρητικά είναι έμφυτη η ολόπλευρη επαναστατικότητα του Είναι…
Για το λόγο αυτό ακολουθεί η Ευρώπη. Η Ευρώπη που αλλοιώνεται εθνικά, κοινωνικά και πολιτισμικά με γρήγορους ρυθμούς, ώστε να ματώσει και να αποδυναμωθεί πρώτη απέναντι στο νέο εχθρό που θα λέγεται ορυκτοφόρος ορίζοντας της Ασίας και της Αφρικής με παροικίες ισχυρές εντός των τειχών της. Η πρόσφατη ταξιδιωτική οδηγία της Δύσης για την επικινδυνότητα που επικρατεί σε πόλεις και πρωτεύουσες της Ευρώπης είναι ενδεικτική. Ενός σχεδίου που με την επιβολή της ITTP, των κυρώσεων κατά της φύσει ευρωπαϊκής Ρωσίας, την εγκατάσταση της αντιπυραυλικής ασπίδας στην ευρωπαϊκή ανατολή και τη μαζική μετανάστευση Ασίας και Αφρικής στην Ευρώπη αποδεικνύει ξεκάθαρα την κατασκευή των νέων χαρακωμάτων.

Ο ισχυρότερος αντίπαλος αυτών των σχεδίων, μετά την υπέρβαση της ελληνικής παραδοξότητας που ιστορικά κάποτε νικούσε και αυτοκρατορίες, είναι φυσικά η Γαλλία, η στρατιωτικά και πολιτισμικά ανεξάρτητη Γαλλία, που αποτελεί τον έναν από τους δυο πυλώνες της Ευρώπης. Και ο ιστορικά δύσνους είναι η Γερμανία που νομίζει πως με την οικονομική της ευρωστία έναντι των εταίρων της πως έχει δύναμη. Όντας ακόμη υπό πλήρη στρατιωτική νατοϊκή κυριαρχία και εξάρτηση. Η αλήθεια είναι πως η δήθεν Ευρωπαϊκή Ένωση πριν καν αποτελέσει πραγματική Ένωση γκρεμίζεται αργά και σταθερά από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη μεγάλη Βρετανία που σπεύδει να σταθεί έξω από το ευρωπαϊκό πεδίο του γενικευμένου οικονομικού και κοινωνικού πολέμου, με πρόφαση ένα δημοψήφισμα που έχει σχεδιαστεί χρόνια πριν. Η Βρετανία που παρά τα φαινόμενα εξακολουθεί κατά βάθος να  ελπίζει στην πτώση ακόμη και της αμερικανικής κυριαρχίας και στην παλινόρθωση της δικής της βικτωριανής αυτοκρατορίας, έστω κι αν έχει ήδη αλωθεί εκ των έσω κατά το ήμισυ της εθνικής της υπόστασης και της κουλτούρας της. 

Μέσα από τα παραπάνω ρεαλιστικά δεδομένα της επανα-διαίρεσης του πολιτισμένου κόσμου, το μόνο μαθηματικό σενάριο που προκύπτει είναι πως το ιδεατό και φυσιολογικό Αύριο ενός πρώτου πλανητικού πολιτισμού θα προκύψει μέσα από ωκεανούς αίματος και μόνον… Κι ο ιστορικός κύκλος αυτής της εποχής θα κλείσει είτε με τον ολοκληρωτικό παγκόσμιο πόλεμο της Τελικής αναμέτρησης, είτε με την πιο μεγάλη, την πιο άγρια, αλλά  και την πιο όμορφη Επανάσταση της Ανθρωπότητας που κι αυτή θα ποτίσει με αίμα τα τενάγη της ιστορίας… 

Κι απέναντι σ’ όλα αυτά, είναι σα ν’ ακούς να λέει ο ωραίος ο αρχαίος που μας ...φασκελώνει, comrade : Δα Μήτερ οι κληρονόμοι Σου ρωτούν για Σένα τα σκονισμένα πέλματα των χιλιετιών, αναζητώντας το νόμιμο δικαίωμά τους να ξορκίζουν το θάνατο με την ιεροτελεστία του Έρωτα και του Πολέμου, χορεύοντας στο άκουσμα της συμπαντικής Μουσικής σου…  

Κι αναρωτιέσαι Εάν εκεί που τα παράκαιρα λόγια των λειψών για το βασίλειο ενός χαμένου δήθεν κόσμου θα τα σκεπάζει όλο και πιο πολύ ο βηματισμός της Μόρας των δημιουργών του Αύριο, ο τυφλός, ο λυράρης ο ποιητής θα τραγουδάει όλο και πιο δυνατά για τους δρόμους του ήλιου, για τη ζωντάνια του ανόργανου και για τη θλίψη των πυγολαμπίδων στη μεγάλη Νύχτα που θα κυοφορεί τον έρωτα της νέας Αυγής, της νέας Ημέρας για την ανθρωπότητα, συναισθανόμενος πως θα πάψει πια να είναι όμηρος αυτής της χάλκινης Εποχής…