Σάββατο 8 Ιουλίου 2017

Ελληνισμός


Σήμερα, στην καθημαγμένη από την πολυετή οικονομική κρίση χώρα, κυριαρχούν δυο σχολές πολιτικής σκέψης. 
Η μια είναι η συμβατική, η οποία θεωρεί πως η συμμετοχή μας στην ΕΕ είναι αδιαπραγμάτευτη με κάθε κόστος και επομένως περνάει μέσα από την υποστήριξη και αποδοχή της συμβατικής σύγχρονης δημοκρατίας μας, με ότι και αν αυτή συνεπάγεται όσον αφορά σε αρνητικές πολιτικές ενός νεοφιλελεύθερου μοντέλου ευρωπαϊκής - και άρα αναγκαστικής - εφαρμογής. Σκοπός και στόχος του, είναι η από τα μέσα βελτίωση της ευρωπαϊκής πραγματικότητας και άρα και της χώρας μας, εφόσον τα εχέγγυα, οι αρχές και η προσήλωση της Ε.Ε. στην δημοκρατία και την πρόοδο είναι πλεονεκτήματα παγκόσμιας εμβέλειας.
Η δεύτερη σχολή σκέψης είναι η αντισυμβατική, η οποία θεωρώντας την Ε.Ε. ως υπεύθυνη και εκπρόσωπο κάθε δεινού για την ελληνική κρίση, ακριβώς εξαιτίας του εφαρμοσμένου νεοφιλελευθερισμού της, θεωρεί πως η έξοδος από την Ε.Ε., η αυτόνομη και απομονωμένη εθνική πορεία είναι μια λύση ανάγκης και απεξάρτησης, που θα οδηγήσει σε μια αυτόνομη πρόοδο τη χώρα και το λαό, στα πλαίσια είτε ενός ακροδεξιού πατριωτισμού είτε μιας νεομαρξιστικής πραγματικότητας.

Στις δυο παραπάνω σχολές σκέψης, θα πρέπει κανείς να δει αναλυτικά και πολύ προσεκτικά τα επιμέρους πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα και πως αυτά επηρεάζουν άμεσα ή θα επηρεάζουν και μακροσκοπικά την ελληνική πολιτική πραγματικότητα στο χρόνο και την τύχη του ελληνισμού και σαν έθνος και σαν λαό. Έπειτα θα πρέπει να εντάξει όλα αυτά τα δεδομένα στην παγκόσμια πραγματικότητα και στα δικά της σημερινά και δη πολιτισμικά δεδομένα, που σηματοδοτούν μια σύγχρονη πορεία της ανθρωπότητας συνολικά σε μια κοινή πορεία συνεργασίας, απέναντι σε κοινά και μεγάλα προβλήματα που χρήζουν αντιμετώπισης από κοινού. Από αυτό και μόνο συμπεραίνεται πως ο απομονωτισμός είναι τουλάχιστον οπισθοδρομικός, αν όχι άκρως επικίνδυνος για την επιβίωσή μας.

Ο παγκόσμιος χάρτης συναποτελείται από τέσσερις τομείς ή πόλους πολιτισμικής και στρατηγικής συνεργασίας τον ΒΔ (ΗΠΑ – Βρετανική Κοινοπολιτεία – Ενωμένη Ευρώπη) τον ΒΑ ( Ρωσία ) τον Νότο (Αφρική – Λατινική Αμερική) και την Ανατολή ( Κίνα – Ινδία – Ισλάμ ), τοποθετώντας μας πολύ κοντά στην τομή αυτής της διαίρεσης, γεγονός που χρήζει αυξημένης στρατηγικής αντίληψης για κάθε επιλογή. Η φυσική μας θέση πολιτισμικά είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση με κάθε σαφήνεια. Και η Ε.Ε. παρά τις αδυναμίες της και τις αρνητικές επιρροές της από άλλους πόλους αντιπαλότητας, δεν παύει να είναι η πιο πολιτισμένη ήπειρος του πλανήτη στη βάση των διαχρονικών και κλασικών αξιών που συνιστούν τον πολιτισμό. Κι αυτός της ο πολιτισμός έχει ελληνική, διαχρονική και πανανθρώπινη προέλευση και εμβέλεια.

Επιπλέον αυτός ο κλασικός ελληνικός πολιτισμός, είναι το υπέρτατο και το απόλυτο όπλο υπεράσπισης και του ελληνισμού ως ιδέα και έθνος, αλλά και του πανανθρώπινου πολιτισμού σε ένα προσεχές αύριο, που θα κληθεί να αντιμετωπίσει οτιδήποτε και εντός, αλλά και έξω και πέρα από τον μικρό μας πλανήτη. Ελευθερία – Δημοκρατία – Ευημερία και Πρόοδος είναι οι συνισταμένες της ελπίδας της ανθρωπότητας στο κάθε αύριο. Και σ’ αυτό τον αγώνα της ανθρωπότητας, ο ελληνισμός οφείλει να είναι συμμέτοχος στον πυρήνα του και όχι να απουσιάζει απομονωμένος τυχοδιωκτικά σε μια άκρη του σύγχρονου κόσμου.

Η πολιτική ιδεολογία η οποία εκφράζει και προωθεί τα παραπάνω ανεξαρτήτως κομματικών στερεοτύπων είναι ο ριζοσπαστικός κοινωνικός φιλελευθερισμός, ( http://kamararc.blogspot.gr/2011/10/blog-post_12.html ) που πλέον καλείται να επαναπροσδιοριστεί και να ανακάμψει σε όλες τις πολιτικές και προς όφελος όλων των λαών του κόσμου. Ενός κόσμου που οφείλει να βαδίσει προς την συνεργασία και την ενότητα και όχι αναχρονιστικά πίσω προς τη διαίρεση και τον πόλεμο. 

Όσοι λοιπόν μιλούν για ελληνισμό, θα πρέπει να γνωρίζουν πως αναφέρονται σε κάτι που τους προσπερνάει κατά πολύ, από τα μικρά και στενά μας κρατικά όρια. Κι αυτός ο ελληνισμός για να βοηθηθεί, να αναζωπυρωθεί και να γητέψει ξανά το πολιτισμικό αδιέξοδο της ανθρωπότητας, οφείλει να συμμετέχει και να εκπορεύεται σήμερα από την καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιζητώντας την Ένωση όλου του κόσμου στις τέσσερις παραπάνω συνισταμένες της ελπίδας της ανθρωπότητας. Κάθε άλλη εκδοχή επί του παρόντος θα είναι και άνοη και επικίνδυνη. 

Επί του παρόντος, γιατί τα παραπάνω εξαρτώνται από το μέλλον της ΕΕ - ειδικά μετά την αποχώρηση της Βρετανίας - και κυρίως από την αποκήρυξη του ασύδοτου νεοφιλελευθερισμού της και τον προσανατολισμό της στον υγιή κοινωνικό φιλελευθερισμό, την προοπτική της πλήρους πολιτικής της ένωσης σε μια ομοσπονδία δημοκρατιών, την ανεξάρτητη πορεία της στον κόσμο και τις καλές σχέσεις και με την Δύση, αλλά και με τη Ρωσία. Όπως και να 'χει το μέλλον της Ευρώπης θα κρίνει και το μέλλον της Ελλάδας. Χρέος μας να συμβάλλουμε ώστε να είναι καλύτερο αμοιβαία, ξεκινώντας απ' τη δική μας δημιουργική αναδιάρθρωση. Κυριολεκτικά δημιουργική αναδιάρθρωση που σημαίνει πρωτίστως πολιτισμική, μέχρι του βάθους θεσμών, εννοιών και αξιών. Διαφορετικά η έσχατη εθνική μας λύση επιβίωσης θα είναι μια αναγκαία και λυτρωτική Τραγωδία...
Με σκοπό να μας επανατοποθετήσει δυναμικά και από μηδενικής βάσης στην κληρονομική ατραπό της λιογέννητης γενιάς μας και στις αρχέγονες αξίες και πρακτικές της... Γιατί δεν είμαστε απλά ένα ακόμη έθνος του κόσμου. Είμαστε η Ψυχή της ανθρωπότητας...