Κι ενώ φαινομενικά βρίσκονται σε πολιτικά αντίθετες
θέσεις, ουσιαστικά καλύπτουν ιδεολογικά και ηθικά όλο το πολιτικό φάσμα του
μεγαλύτερου τμήματος του πλανήτη.
Και τα δυο είναι ο ορισμός του δογματισμού. Της μιας
αλήθειας της δικής τους που δεν επιδέχεται διαλόγου, κριτικής και εναντίωσης.
Οι λαοί και το συνολικό τους πνεύμα οφείλουν να υποτάσσονται στη δική τους αυθεντία,
την οποία φευ έχουν επινοήσει άνθρωποι και μάλιστα καταφανώς σε αντίθεση με ότι
διαχρονικά καλείται ορθολογισμός. Αποτέλεσμα η αφύσικη εκτροπή του ανθρώπινου
πολιτισμού και τα αδιέξοδα για αιώνες.
Οι μεν προπαγανδίζοντας έναν παράδεισο στο επέκεινα της
φυσικής ζωής, οι δε μια αταξική κοινωνία ισοπεδωμένη και στάσιμη προς όφελος
μόνον των ηγητόρων της. Και οι δυο ‘θρησκείες’ παραπέμπουν στα ιερά βιβλία τους, οι μεν στην Αγία Γραφή οι δε στο Κεφάλαιο του Μαρξ. Αμφότεροι οι εμπνευστές τους
είναι Εβραίοι με ιερό τόπο την Ιερουσαλήμ (ιερά Σαλώμη ή Σόλυμα για τα οποία η
ελληνική μυθολογική δρακοκτονία έχει σχετική αναφορά). Ο μονοθεϊσμός όπως και ο
κομμουνισμός ξεκίνησαν και εδραιώθηκαν από Εβραίους και αυτό σημειώνεται
ιστορικά και όχι βεβαίως μισαλλόδοξα. Σε καμιά περίπτωση δεν θα κατηγορήσουμε τους
‘κακούς Εβραίους’ για τον σχεδιασμό τους, αλλά αυτούς που για αιώνες λήθης τον
αποδέχθηκαν. Ειδικά τους πνευματικούς ταγούς των εθνών που αντί να εναντιωθούν
στα μεγαλύτερα Ψεύδη της ανθρώπινης ιστορίας, συντάχθηκαν με την κατεστημένη
άποψη για ποταπούς λόγους, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που ως τέτοιες
λοιδωρήθηκαν και εξοντώθηκαν στη βάση του φαινομένου της αγελαίας συμπεριφοράς. Γιατί ναι, τα έθνη παραμένουν αγέλες και όχι Πολιτείες, έχοντας υπαναχωρήσει πολιτισμικά εξαιτίας των παραπάνω -ισμών.
Οι μεν μονοθεϊστές (Εβραίοι, Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι)
από εν δυνάμει πολίτες έγιναν ποίμνια υπό τον έλεγχο του εκάστοτε ραβίνου,
ιμάμη ή αρχι-μανδρίτη. Οποίος ο εξευτελισμός κατά την ελληνική ετυμολογία της κλασσικής
διανόησης. Ο αρχαίος δημοκρατικός πολίτης που φώτισε την οικουμένη δημιουργικά,
δέχεται να αποκαλείται άβουλο πρόβατο υπό ποιμένα και δη σκοταδιστή. Κι η τύχη
των ποιμνίων φυσικά είναι να οδηγούνται στη σφαγή και την ανάλωση… Οι δε λαοί της παλιάς και νέας
αυτοκρατορικής εξαθλίωσης και ασημότητας αποδέχθηκαν την ομπρέλα του
προλεταριάτου που θα τους όριζε τα όρια της νέας εξαθλίωσης προς όφελος των ταγών
του κόμματος. Οι στρατιές των αθλίων θρέφουν τους δήθεν υποστηρικτές τους.
Βασισμένοι σε αυτούς και στη διατήρησή τους υπάρχουν έως σήμερα. Επιπρόσθετα και οι
μεν και οι δε εφάρμοζαν εξαρχής πρακτικές συνεισφοράς στην ενορία και το κόμμα
κάτι που συνεχίζεται με αποτέλεσμα τον αμύθητο πλουτισμό, βασισμένο στην
εκμετάλλευση των σωματικά και δη πνευματικά αδυνάμων, ως ανήκουστη διαχρονική ανηθικότητα.
Κοινά επίσης σημεία των υπόψη θανατηφόρων –ισμών, το
ερασιθάνατο, η πτωματολατρία και τα μαυσωλεία των αγίων και των ηγετών. Λες κι
η εξοικίωση με το αφύσικο, το διαχρονικό μίσος κι η απέχθεια στον σκεπτόμενο άνθρωπο και την εξέλιξή του, στο φυσικό κάλλος
και την αρμονία του εμπότισαν εντελώς ακόμη και τους σημερινούς ηγετικούς
συνεχιστές τους, που παρά την πολιτισμική εξέλιξη της Δύσης και την τεχνολογική εξέλιξη γενικότερα, εξακολουθούν να
παραμένουν αγκιστρωμένοι στο σκότος που θρέφει την υλική ματαιοδοξία τους. Σε αυτή την υλική ματαιοδοξία είναι προσαρμοσμένα και τα αντίστοιχα οικονομικά μοντέλα που εφαρμόζονται μέχρι σήμερα.
Κι οι δυο επικαλούνται την ειρήνη. Αλλά, ο φανατισμός της
διαφορετικότητας που προκάλεσαν, σε συνδυασμό με την πολιτισμική υπαναχώρηση οδήγησε
σε όλες σχεδόν τις μεταξύ τους σφαγές και πολέμους και κατακτήσεις διαχρονικά.
Η πολύφερτη ειρήνη και αγάπη που επικαλούνται έγιναν ποταμοί αίματος της ύστερης
χιλιόχρονης ανθρώπινης ιστορίας και μάλιστα μεταξύ αδερφών λαών.
Όσο δε για την ειρήνη, το ηρακλείτιο ‘πόλεμος πατήρ
πάντων’ στέκει και ορθολογικά ως φυσική διαβάθμιση καταστάσεων, αλλά κυρίως ως
προετοιμασία για αποτελεσματική αποτροπή πολέμου κι αυτό φαίνεται περισσότερο
σήμερα που οι παγκόσμιες ισορροπίες είναι ρευστές. Κανείς θεός και κανένα φιλειρηνικό κίνημα δεν σε σώζει εάν εσύ δεν είσαι έτοιμος για πόλεμο, ώστε να τον αποτρέψεις.
Η δε αγάπη διαφοροποιείται τόσο από τον γόνιμο και
δημιουργό έρωτα της ελληνικής διανόησης. Σήμερα η σκοταδιστική επέλαση του
αφύσικου αυτών των –ισμών ζητάει ως ύψιστη ύβρη έναν κόσμο αγαμέτη που θα
αναπαράγει το κίβδηλο. Έναν ανέραστο και φαιό κόσμο.
Αμφότεροι χρησιμοποιούν το πρόσχημα της επανάστασης που
εάν δεν είναι ορθολογικά σχεδιασμένη και ιδεολογική ως πειθώ, ευνοεί μόνον το
μαζικό μακέλεμα αθώων. Γι αυτό και δεν υπήρχε ως αρχαίος όρος. Γιατί ήταν
αυτονόητα ανάταξη του σκεπτικού ενός εκάστου πολίτη. Θρησκευτικοί και πολιτικοί
πόλεμοι είναι συνεχείς, γιατί αρκεί μόνον το ερέθισμα των φανατικά και δογματικά
απαίδευτων λαών ώστε να αλληλοσπαραχθούν χωρίς αιτία. Γιατί σήμερα οι πόλεμοι
θα είχαν νόημα εάν υπερασπίζονταν τον άνθρωπο, τη φύση και τον πλανήτη. Την
φυσική ομορφιά ενός κόσμου που σταδιακά και αρμονικά προοδεύει. Την ομορφιά. Τίποτα
λιγότερο.
Και οι δυο –ισμοί, μονοθεϊσμός και κομμουνισμός, μονοπωλούν την ελπίδα και τη σωτηρία.
Μόνο στη δική τους ελπίδα βασίζονται οι πιστοί και τα μέλη, μόνο στη δική τους σωτηρία
βασίζονται. Αλλά φευ, θεμέλιο της εξέλιξης είναι η αμφιβολία. Η μόνη χρήσιμη
πίστη είναι αυτή στην αμφιβολία. Αυτή γεννά την έρευνα. Αυτή προκαλεί την
εξέλιξη. Αλλά προυποθέτει μόρφωση και γνώση, ένα πεδίο που και οι δυο –ισμοί κρατάνε
ακόμη όσο μπορούν ελεγχόμενο. Όσο μπορούν γιατί η ψηφιακή πληροφορία σήμερα
είναι ελεύθερη για να την αναζητήσει και να αφυπνιστεί οποιοσδήποτε. Αυτή η αδέσμευτη
ψηφιακή πληροφόρηση λειτουργεί αργά και σταθερά ως νέμεση της ιστορίας απέναντι
στον μεγαλύτερο σκοταδισμό που επέβαλλαν στην ανθρωπότητα οι κύκλωπες κι οι
λαιστρυγόνες του αιώνα του Ιχθύ. Από το 2012 είμαστε στον αιώνα του Υδροχόου. Η
α-λήθεια έχει ξεκινήσει και είναι χαρακτηριστικό του. Στον δικό του μεσαίωνα το
φως της αλήθειας θα λάμπει σε όλα σχεδόν τα σημερινά ψεύδη που κρατάνε δέσμια
και αυτοκαταστροφική την ανθρωπότητα. Ο πολίτης θα έχει καταφέρει και να
απελευθερωθεί και να ευδαιμονίσει. Γιατί θα έχει στείλει εκεί που ανήκουν τα
μεγαλύτερα και φονικότερα ψέματα της ανθρώπινης ιστορίας. Τους –ισμούς που
νεκρώνουν τη σκέψη, τη βούληση, τη συνείδηση και την αληθινή ψυχή με την
κλασική της έννοια.Πολιτικά βέβαια ισχύουν τα ίδια και για τον φασισμό, που δημιουργήθηκε παρόμοια ως εκ διαμέτρου αντίθετος στον μαρξισμό. Διαφέρει στο ότι δεν έχει διεθνιστικό χαρακτήρα, αλλά αμυντικό, όντας περιχαρακωμένος σε στενά εθνικά/κρατικά όρια. Αυτή την επαναδιαίρεση του κόσμου σε εθνικισμούς παρατηρούμε σήμερα ως 'άμυνα' στην επέλαση της νεοταξικής 'προόδου'...Κι όταν λέμε Νέα Τάξη εννοούμε με σαφήνεια την προσπάθεια κινεζοποίησης του κόσμου από μια άρρωστη ελίτ και αυτό δεν έχει σχέση με την υδροχοϊκή πρόοδο του μετανθρώπου. Απλά είναι προσπάθεια σφετερισμού για διαιώνιση της εξουσίας τους. Γιατί 'σοφόν το σαφές' έλεγαν κάποτε...
Δεν είναι εύκολο να απαλλαγεί κανείς όταν η ζωή και η
καθημερινότητά του είναι συνδεδεμένες με αυτούς τους –ισμούς. Χρειάζεται έρευνα,
γνώση και τόλμη η κάθε αφύπνιση. Αλλά ήδη συμβαίνει και μεγαλώνει παγκόσμια. Αλλ’
έσεται ήμαρ αναφώνησε ο τελευταίος ευ-μολπίδης. Για πολλούς η Μέρα αυτή
ξημερώνει καθημερινά. Αυτή είναι και η ευχή μου για τις γιορτές και το
νέο έτος. Μάτια στο φως κι οι σκιές θα χαθούν. Solis Invicti σε όσους ατενίζουν
τον νέο φωτεινό αιώνα μιας ανθρωπότητας άξιας για τον πρώτο πλανητικό πολιτισμό
της…
