Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2016

Σενάρια Βασιλείας

Αύγουστος είπαμε ίσον καίσαρας και λοιπά ωραία και αντιμνημονιακά. Αλλά φέτος ο βασιλιάς του καλοκαιριού αγανάκτησε στις ευρωπαϊκές παραλίες από τα burkini ( ολόσωμο μαγιό με μπούρκα για κυρίες του Ισλάμ ). Κι ενώ η Ευρώπη που άρχισε να ματώνει από την βλακωδώς εισαγόμενη τρομοκρατία των σουνιτών τρέχει να προλάβει το φαινόμενο με οδηγίες και νόμους, οι εν Ευρώπη εκπρόσωποι του ισλαμικού σκοταδισμού αντέδρασαν λέει με μαθήματα ελεύθερης έκφρασης!  Για ένα φαινόμενο που προσβάλει χαρακτηριστικά την ελεύθερη έκφραση και δη σε μια μόνο από τις διαστάσεις που κατά συρροή προσβάλλει και καταναγκάζει το γυναικείο φύλο του μουσουλμανικού κόσμου. Σε λίγο καιρό θα απαιτούν το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης του λιθοβολισμού δημόσια κάποιας φουκαριάρας που θα έχει λοξοκοιτάξει…

Αυτά είναι τα πρώτα κωμικοτραγικά δείγματα της πολιτικά ορθής και αθώας για κάποιους ισλαμοποίησης της Ευρώπης σε επίπεδο κουλτούρας ( η θρησκεία είναι άλλη υπόθεση και είναι σεβαστή ως ατομική υπόθεση του καθενός ). Γιατί η κάθε πρόοδος πρέπει να υπακούει στην κοινή λογική.
Βέβαια άλλοι πιο προοδευτικοί από εμάς μπορεί να εκλάβουν το burkini ως το reset ενός κορεσμένου αισθησιασμού που θυμίζει τον κωμικό Benny Hill σε μια παραλία γυμνιστών να στήνει αγανακτισμένος μια πόρτα στη άμμο ώστε να κοιτάζει από την κλειδαρότρυπα καμπύλες και κύματα…

Παράλληλα με αυτά τα φαινόμενα στη δική μας ευρωπαϊκή γωνιά συνεχίζουμε το δρόμο της τηλεοπτικής πειθούς των τεσσάρων συν ένα τηλεοπτικών καναλιών πως τα μνημόνια τελειώνουν και η ανάπτυξη έρχεται, ενώ η φοροκρατία κυριαρχεί και η ρευστότητα παραπαίει. Όμως πέρα από τα οικονομικά για ηλίθιους που διδάσκει η ελληνική τηλεόραση σε όλα τα χρόνια τα κρίσης, αλήθεια είναι πως η μαύρη οικονομία είναι αυτή που κρατάει ακόμη ζωντανή την πραγματική οικονομία της χώρας comrade.
Και κανείς δεν μπορεί να εξορκίζει αυτό το φαινόμενο της μαζικής και σε μικρή κλίμακα φορολογικής ασυνειδησίας το οποίο δημιουργεί ο ξενισμός του κράτους απέναντι στον πολίτη και το ηθικό δικαίωμα της φυσικής αντίδρασης στη βάση του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης απέναντι στην οικονομική λεηλασία του λαού από την εξουσία και τις αγορές.

Έτσι είναι ολίγον σοσιαλιστικό αυτή η κυβέρνηση να νουθετεί το λαό από τηλεόρασης για την πολιτική ορθότητα των πρακτικών της διεθνούς τοκογλυφίας και την ανάγκη παλλαϊκής εφαρμογής της τραπεζοσωτήριας δημοσιονομικής τάξης. Γιατί ξέρουμε πως η συνέπεια και η ηθική τάξη θα μπορούσε να έρθει μόνον με την εφαρμογή πραγματικής φορολογικής δικαιοσύνης με έναν, ενιαίο και σταθερό φορολογικό συντελεστή με οροφή το 10% για κάθε είδος φόρου σε αγαθό/προϊόν, υπηρεσία και εισόδημα, εάν και εφόσον η έννοια του φόρου εξακολουθεί να είναι πλήρως ανταποδοτική για το κοινωνικό σύνολο υπό τη μορφή της δημόσιας δαπάνης.

Είναι το βασικό σημείο-κλειδί απ’ το οποίο μπορεί να ξεκινήσει η ανάπτυξη. Όσο αυτό δεν είναι επιτρεπτό ας μη μιλάμε καθόλου για ανάπτυξη, για δικαιοσύνη και για απασχόληση σε ένα βομβαρδισμένο τοπίο εθνικής παραγωγής και εργασιακών σχέσεων που έχει πλέον ολισθήσει στο επικίνδυνο στάδιο της σύγχυσης. Ας μιλάμε καλύτερα για το πόσο πατριωτικό και παράξενο είναι να παραμένει κανείς στη χώρα και να είναι εργαζόμενος ή απασχολούμενος κατά τα νέα έθη των αγορών, εμμένοντας να μην εγκαταλείψει το κομμάτι του βράχου και το μίλι της θάλασσας που κατέχει από αιώνων. Να μην το εγκαταλείψει έρμαιο στην επέλαση της βασιλεμένης ανατολής...

Αλλά πέρα από αυτά τα ...μνημόσυνα, υπάρχουν και τα ωραία της κρίσης comrade. Να είσαι λέει ο ταλαίπωρος Έλλην απασχολούμενος με τον πρωινό καφέ ανά χείρας σε πλαστικό και να πέφτει η ματιά σου λοξά στη φυλλάδα που λέει πρωτοσέλιδα πως ο νέος έρωτας της Αθηνάς είναι ο πρίγκηπας Χάρι!
Και πριν αρχίσεις τα κοσμητικά καταλαβαίνεις ότι αφορά την Αθηνά Ωνάση. Εκείνη την Αθηνά που διατηρεί ακόμη τη συμπάθεια του ελληνισμού για την οικογένεια του άρχοντα  που τόλμησε να σηκώσει τον ελληνισμό μέχρις εκεί που απείλησε ευθέως την παγκόσμια καθεστηκυία τάξη της πραγματικής παγκόσμιας οικονομίας. Ήτοι την καρδιά της πραγματικής εξουσίας στον πλανήτη comrade

Και δεν είναι το θέμα η προσωπική ζωή της συμπαθέστερης ελληνίδας της διασποράς που παρεπιπτόντως έχει το ένα εκ των δύο καλύτερων ελληνικών γυναικείων ονομάτων. Είναι οι συνειρμοί που παράγονται και είναι τέτοιοι που σου στέλνουν τα ημερήσια σχέδια δουλειάς να γίνονται γκράφιτι σε τοίχο ελληνικό ήτοι μ’ ασβέστη και βασιλικό...
Καθότι ο συμπαθέστατος Χάρι είναι ο έτερος γιος της Λαίδης Ντι που με το άδοξο τέλος της ενσάρκωσε κατά πολλούς την πραγματική αντιεξουσιαστική πάλη… Μιλάμε για εκείνη την αντιεξουσιαστική πάλη που είναι πέραν των αισθητήρων του συστημικά απαραίτητου τσιφλικιού των Εξαρχείων και των επαναστατών της αραχτής και του easy money, που εξαντλούν το λαϊκό επαναστατικό αίσθημα με πέντε μολότωφ και δυο γκαζάκια σε τζαμαρίες, ενίοτε και με πληρωμένους αλλοδαπούς σε μεροκάματο επαναστατικό. Ας μη μιλήσουμε γι αυτή την κατάντια που η δημοκρατία μας τη συντηρεί με λίγο γύψο ως απαραίτητη...

Ο Χάρι λοιπόν, ο αδελφός του Ουίλιαμ που διεθνή συνομωσιολογικά σενάρια τον ήθελαν και ηγετική μορφή μιας πολιτικά ενωμένης Ευρώπης. Τώρα βέβαια η Βρετανία εγκαταλείπει την Ένωση και φεύγει μάλλον προσωρινά καθότι το πλοίο βουλιάζει σε παρακμή, για να επανέλθει σε ένα ευρωπαϊκό πλοίο που θα είναι στα μέτρα της.
Μιας Ευρώπης δηλαδή πολιτικά ενωμένης που θα ικανοποιεί τα πολιτικά και χρηματοπιστωτικά μεγέθη των απαιτήσεων της Βρετανίας κυρίως και όχι της Γερμανίας όπως συμβαίνει σήμερα. Μιας Ευρώπης που με βρετανικές περγαμηνές θα μπορεί να είναι ανταγωνιστική της αμερικανικής κυριαρχίας, μέχρις όταν οι δυο πλευρές του δυτικού κόσμου ενωθούν καταρχήν οικονομικά με ένα νέο νόμισμα που πιθανόν να λέγεται ameuro... Κι αυτά δεν είναι προφητείες  comrade. Είναι συμπεράσματα λογικών σεναρίων.

Και για τις μεγάλες πολιτικές αποφάσεις μιας αυριανής ενωμένης Ευρώπης χρειάζονται και πρέπει να υλοποιηθούν συνήθως τραγικά σενάρια για να πειστεί εύκολα η κοινή γνώμη για μια ταχεία και επιβεβλημένη Ένωση. Τα ίδια τραγικά σενάρια χρειάζεται και κάθε μικρότερο σημερινό κράτος - μέλος που ήδη τα βλέπει μεταξύ της άκαμπτης λιτότητας και της επιθετικής ισλαμοποίησης του burkini, που γίνονται ενορχηστρωμένα ώστε να επιτείνουν την ακροδεξιά προοπτική  όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, γιατί οι καιροί πλέον τρέχουν σε χρόνους εκτροχιασμού για να προλάβουν την ιστορία που μας  προσπερνάει...

Και ακροδεξιά προοπτική comrade δεν είναι ο νέος εθνικοσοσιαλισμός των χωρών της Ευρώπης. Ακροδεξιά προοπτική δεν είναι η Χρυσή Αυγή για την Ελλάδα. Αλλά η ομαλή επάνοδος της βασιλείας του διαδόχου Παύλου με βρετανική αρωγή, υπό το δέος ίσως της εκλογικής κυριαρχίας της Χρυσής Αυγής ή της παρατεταμένης πολιτικής αστάθειας ή και ανεπάρκειας ακόμη. Της μοναρχίας που σχεδιάζεται σε κάθε εθνικό, αλλά ίσως και ευρωπαϊκό επίπεδο. Κι από φέτος ακούσαμε στα ψιλά των ισλαμοφοροτεχνικών ειδήσεών μας πως ιδρύθηκε φιλοβασιλικό κόμμα. Όπως όλα τα σημαντικά θέματα που εισάγονται στο προσκήνιο με τέτοιο τρόπο, ώστε να γίνουν αποδεκτά ως ανώδυνα από την εκάστοτε κυρίαρχη κουλτούρα. Μια κυρίαρχη κουλτούρα που επί των ημερών μας στην Ελλάδα δεν είναι ούτε αριστερή, ούτε φιλελεύθερη comrade, αλλά σοσιαλίζουσα σε σύγχυση…
Σύγχυση τέτοια που θρέφει τη φιλοβασιλική κίνηση ως αναγκαία αύριο και σωτήρια από όσα έχουμε να δούμε μπροστά και τριγύρω στη γειτονιά μας…

Έτσι, γιατί η ιστορία κάνει κύκλους για να ανελίσσεται η ανθρωπότητα σε σπείρες και επίπεδα ανώτερα ή κατώτερα ανάλογα με το πόσο ισχυροί είναι οι πολιτισμικοί παράγοντες της εποχής της. Και σήμερα δεν είναι οι καλύτεροι για την Ευρώπη, ούτε οι αντάξιοι ενός ελληνισμού και της παρακαταθήκης του... Μην ξαναπούμε για το πολιτισμικό μας έλλειμμα που νύχτωσε στη έρημο μιας ανατολής με δυτική φορεσιά, ξεχνώντας τον ανέσπερο ήλιο της ιερής γης θεών και ηρώων λες και περιμένει το τέλος αυτής της άθλιας εποχής.

Μέσα από αυτό το τέλος εποχής που ήδη συμβαίνει και αναφέραμε σε προηγούμενο, αντάξιες της εποχής μας θα είναι μόνον οι συμπληγάδες της, που σημαίνει πως θα είναι οι σκληρότερες  και οι συντομότερες.
Και μια απ’ αυτές - η λιγότερο επώδυνη – ίσως να είναι η επάνοδος της μοναρχίας με κάθε μορφή σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, ώστε να δρομολογηθεί μια παγκόσμια τάξη απόλυτα ελεγχόμενη που να είναι αποτελεσματική για τη σωτηρία της παγκόσμιας οικονομικής φούσκας comrade… Εκείνης της υπεραξίας των 70τρις που πρέπει να κλείσουν χωρίς να σκάσουν στα χέρια των κατόχων τους που κινούν την παγκόσμια οικονομία, αλλά στα κεφάλια των αναλώσιμων λαών όπως πάντα. Γιατί ότι και να λέμε οι δημοκρατίες μας σήμερα δεν είναι δημοκρατίες comrade. Και χρειάζεται να εξιλεωθούν στη λαϊκή άποψη και την ιστορία, ώστε να επανακάμψουν κάποτε ως καλύτερες δημοκρατίες  ενός νέου πανανθρώπινου πολιτισμού μιας νέας εποχής που θα ξημερώσει σε ερείπια κι αποκαϊδια. Με τον μετάνθρωπο ντυμένο γυμνή σάρκα απ΄το παρελθόν, να λαχταράει τη δροσοσταλίδα μιας νέας αυγής, μιας νέας Ημέρας βαδίζοντας επιτέλους προς το κάλεσμα του Αυτονόητου …       

Ακούγεται ως αστείο σήμερα, αλλά μπορεί σύντομα να ακούμε για Βασίλειο της Ελλάδος και λοιπά βασίλεια της Ευρώπης, έτσι ώστε να πρυτανεύσει μεταξύ αυτών ως άλλος Caesar ο εκλεκτός της γαλαζοαίματης Βρετανίας, σε πλήρη αντίθεση και ανταγωνισμό με τη σειρά των Παλαιολόγων και των Τσάρων του Ορθόδοξου τόξου που αμφότεροι και οι δυο αναζητούν ρίζες, σχέσεις και δεσμούς με την αυτοκρατορική γραμμή αίματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ώστε ως Νέα Ρώμη να δικαιολογήσουν στη λαϊκή άποψη το μοναρχικό τους δικαίωμα και όχι μόνον…
Του Μεγαλέξανδρου που όλως τυχαία ακούγεται πολύ τα τελευταία χρόνια με χολιγουντιανή εμβέλεια και διεθνές ιστορικό και αρχαιολογικό ενδιαφέρον που αναζητά εναγωνίως τον Τάφο του μεταξύ τόσων ταφικών Σημάτων. Ενώ στην πραγματικότητα ξέρουν απ’ τον καιρό του ρωμαίου Καρακάλα πως η σορός του Δίκερου στρατηλάτη ( http://kamararc.blogspot.gr/2014/10/blog-post_17.html ) διατηρημένη σε καθαρό μέλι βρίσκεται προφανώς κάπου στη Ρώμη και θα παρουσιαστεί όταν θα είναι ο καιρός να ιδρυθεί μια νέα Ρώμη, μια Πρώτη…
Τότε όμως θα είναι κι ο καιρός να μαθευτεί πως Πρώτη ήταν, είναι και θα είναι η Αθήνα που ακόμη διατηρεί το δωρικό όνομα της Αθάνας ή Αθάνατης γιατί κι αυτή στην ουσία είναι μια Σπάρτη σπαρτή… Κι εδώ οι λεπτομέρειες περιττεύουν γιατί κουράζονται από μόνες τους... Είναι κι ο καφές.

Αλλά κοίτα να δεις σενάρια που μπορεί να δει κανείς από τα κοσμικά ή αλλέως γκομενικά μιας φυλλάδας πρωινιάτικα comrade. Γι αυτό ο ωραίος ο αρχαίος δε δούλευε ποτέ και δεν έβρισκε χρόνο ούτε για ξύρισμα. Ήταν μόνιμα σε σκέψεις περιπατητικές και σενάρια για να προλαβαίνει τα δεινά της πολιτικής μεροληψίας και ανεπάρκειας. Τότε βέβαια κυρίαρχος θεός δεν ήταν το χρήμα, αλλά η χρεία για τον άνθρωπο και τη φύση. Άσε που τράβαγαν φρίκη οι άνθρωποι χωρίς Facebook, Prince και Fredo, εμμένοντας στο κατά φύσει ζειν, παρά τα όσα εμετικά γράφονται από άσχετους…

Αθηνά όμως είχαν και ήτανε λένε θεά από κάθε άποψη… Κατά έναν περίεργο τρόπο όμως δεν είχαν βασιλιά θεό, ούτε καν τον ίδιο το Δία. Γιατί και πάνω από τον Ύπατο Ζήνα κυριαρχούσε λένε ο Έρωτας και η Ανάγκη σαν Δίνη αεικίνητη …
Χάος comrade και η Δημοκρατία χαοτική…
Σαν την ελευθερία, που ο ωραίος ο αρχαίος την έκανε κόρη της φυλής και την ονόμασε Ελένη. Κι ήταν η καλλίστη, η μόνη που μπορούσε να είναι πιο όμορφη κι από την Αφροδίτη, τη θεά της ομορφιάς. Μύθοι comrade. Αλλά μόνο όταν ο έλληνας μάθει τους μύθους της γενιάς του, θα μπορέσει να απαλλαγεί από την παραμυθία και το παραμύθιασμα αυτής της άθλιας εποχής…