Τετάρτη 2 Μαρτίου 2016

Δημόσιο προ Κρίσης

Από σημειώσεις του 2010 

Βασική του αρχή είναι η οργάνωση στη βάση της μείωσης του κόστους της παραγωγής.
Το κόστος της παραγωγής  προσδιορίζεται από σταθερά και μεταβλητά επιμέρους κόστη εκ των οποίων η διαχείριση των μεταβλητών επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα, έτσι ώστε να μην παρεμποδίζεται η απρόσκοπτη λειτουργία μιας παραγωγικής μονάδας και παράλληλα να μην διαταράσσονται οι εργασιακές συνθήκες.
Πολλοί όμως διατείνονται ότι και τα σταθερά κόστη μεταβάλλονται με :
α) μείωση του προσωπικού και αύξηση της παραγωγικότητας των εναπομεινάντων
β) μείωση των γενικών δαπανών που αφορούν στα μέσα και στις παροχές του προσωπικού έμμεσα ή άμεσα.
Έτσι φτάνουμε στον κανόνα του ότι παράγει προϊόν εγκρίνεται ως δαπάνη, θεωρώντας ότι τα γενικά έξοδα είναι λίγο - πολύ άσκοπα. Κι εδώ, απ’ αυτή την άστοχη κατάληξη, αρχίζει το γλέντι της στρατοπέδευσης των εργαζομένων υπό μια μισεργατική πολιτική που βλέπει αφελώς τον εργαζόμενο ως μονάδα – μηχανή παραγωγής σε πολύστροφη κίνηση.

Το να υπογράφουν άπαντες σε ημερήσια κατάσταση παρουσίας, έστω και αν το προσωπικό ανά τμήματα είναι δακτυλομετρήσιμο μέγεθος, έστω κι αν ''είσαι εκεί και φαίνεσαι'' να ερωτάσαι στις 07:30 αν όντως είσαι εκεί επειδή δεν υπέγραψες την παρουσία σου – γιατί μπορεί και να έχεις φύγει με τη μέθοδο των γκουρού - έστω και αν η υπηρεσία με οδηγία της ορίζει να συμπληρώνουν μόνοι τους το φύλλο παρουσίας τους οι κάτω του χ μ.κ, σε αναγνώριση προφανώς της ευδόκιμης πολυετούς υπηρεσίας τους.
Και αφού υπογράφεις συντάσσεται φύλλο παρουσίας τρεις και τέσσερις φορές προς αποφυγήν λάθους μέχρις να φτάσουμε στο timesheet που εμβριθώς μέσω του κατάλληλου προγράμματος αναλύεται επιστημονικά η παρουσία και απουσία απάντων μέχρις ενός βαθμού, ώστε να περικοπεί ότι μπορεί να περισώσει την επιχείρηση από έξοδα μισθοδοσίας, αυτά τα περίεργα έξοδα που φταίνε για όλα τα δεινά που βαρύνουν την εταιρεία. Το επόμενο βήμα των σοφιζομένων την παραπάνω επιστήμη θα είναι να καταργήσουν τους εργαζόμενους και η παραγωγή να είναι στον αυτόματο πιλότο των στελεχών  και να δημιουργείται στο μπρέικ μεταξύ δυο υπηρεσιακών γευμάτων με εμφιαλωμένο φτηνιάρικο κρασί … ένεκα οικονομίας και περιστολής δαπανών.

Δεν μας ενδιαφέρει επίσης αν έχουμε επαρκή στόλο υπηρεσιακών οχημάτων και οδηγών, αλλά μας κόπτει το να εξασφαλίζουν σημείωμα εξόδου απ’ τον προϊστάμενό τους άπαντες, έστω και αν η φύση της εργασίας τους, τους επιβάλλει να βγαίνουν στην πόλη σχεδόν καθημερινά, πλην αδιαφορώντας αν βγαίνουν με το ΙΧ τους.
Ο κανόνας είναι να μη γίνεσαι έξοδο για την επιχείρηση, έστω κι αν αυτό επιφέρει
μια μίζερη εικόνα που υποβαθμίζει τραγικά την εικόνα της προς τα έξω, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα. Ποιος νοιάζεται να μάθει ότι η τάδε Δ.Υ. είναι ανώνυμη εταιρεία και τι σημαίνει η φήμη της και το prestige της ως οικονομική παράμετρος?
Εξαιρούνται του παραπάνω κανόνα βεβαίως τα στελέχη από βαθμού τομεάρχη και πάνω και ειδικά τα νέα εκείνα, όπου δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα απλοϊκά γραφεία των προκατόχων τους ή τα σπίτια τους στον οικισμό παραγωγής αν δεν τα ανακαινίσουν πλήρως, συμβουλευόμενοι κι έναν ντεκορατέρ για τους πίνακες τέχνης που πρέπει να αναρτήσουν στους τοίχους ή για τα οπτικά εφέ του κτιρίου, αλλά κυρίως για την ποιότητα των πλακιδίων και των υδραυλικών στα μπάνια λες κι είναι σύγχρονα ρωμαϊκά λουτρά. Βεβαίως είναι ντεμοντέ να βάλει κανείς πίνακα με το σχέδιο της μονάδας που δουλεύει,  άσε που μπορεί και να μην υπάρχει σχέδιο της μονάδας σε πολλές περιπτώσεις λόγω της μη ... χρησιμοποίησής του. 
Καρτούλες όμως στελεχών υπάρχουν σε αφθονία για να δίνονται σε κάθε είδους επισκέπτες και μη, ένεκα του ότι το προαναφερόμενο prestige περνάει απ’ αυτό το βαθμό και πάνω. Από κει και κάτω βρίσκεται η ''Ουγκάντα'' και οι συμπαθείς μαύροι που παράγουν χωρίς την ανάσα του ρεπό, με στρες και βούρδουλα για ένταση της παραγωγής η οποία αντί για ευθεία και αποτελεσματική έχει γίνει (σκόπιμα?) όπως ...ο κυκλικός χορός των Σούφι μέχρι ζάλης και πτώσεως στο βωμό της γραφειοκρατίας και της αναποτελεσματικότητας, η οποία παρότι παγκοσμίως τείνει να μειωθεί, εδώ εάν δεν υπάρχει τότε την ανακαλύπτουμε και την παράγουμε για να δικαιολογούμε την ανιαρή θέση διοίκησής μας.

Η φύλαξη είναι σύγχρονη και ηλεκτρονική κυρίως στο να επιβλέπει τις πλαστικοποιημένες καρτέλες άδειας εισόδου των οχημάτων τρίτων που μπαινοβγαίνουν για δουλειές, τα σημειώματα εξόδου του προσωπικού και κυρίως την ώρα προσέλευσης στην εργασία των ιθαγενών της φάρμας. Κυρίως αυτό το τελευταίο, γιατί αν έρθεις στις 07:15  και όχι στις 07:00 τα υπόλοιπα των χαμένων εργατοωρών που συγκεντρώνονται είναι καταστροφικά, σε σχέση με εκείνα που συγκεντρώνουν όσοι έρχονται πριν τις 07:00 αλλά παρατηρούν την ορθότητα και τη γωνία των κτισμάτων επί ώρες.
Η παραγωγή - για όσους δεν ξέρουν - είναι συνάρτηση της ώρας παρουσίας σου και όχι της συνειδητής και αποδοτικής παρουσίας σου. Τώρα βέβαια η ηλεκτρονική φύλαξη δεν αποτρέπει κάποιους απ’ το να κλέβουν υλικά αξίας εκατοντάδων χιλιάδων, αλλά η βαρύτητα έγκειται στην παρακολούθηση της παρουσίας εργαζομένων κι επισκεπτών απ’ την κύρια πύλη εισόδου. Απ’ την περίφραξη συνήθως μπαίνουν ζώα – κάθε μορφής - που δεν καταγράφουν εργατοώρες ώστε να συνιστούν δαπάνη.   

Ένα άλλο φοβερό και τρομερό έξοδο είναι η γραφική ύλη.
Το μπικ και η γομολάστιχα πχ οφείλουν να καταγράφονται σε ονομαστική κατάσταση και ο κάθε γραφιάς που θα την πάρει προς κατανάλωση από την εγκαταλελειμμένη  αποθηκούλα των γραφιάδων να υπογράφει στην κατάσταση χρέωσης ώστε να απεικονίζεται το έξοδο. Τώρα αν χρειάζεται pilot 0,5m ή usb ας πάει ν’αγοράσει απ’ έξω να εξυπηρετήσει και κανέναν άλλο που θα το χρειαστεί.

Οι φωτοτυπίες επίσης πως μπορεί να είναι ανεξέλεγκτες?
Tο φωτοτυπικό μηχάνημα - από κατασκευής του - καταγράφει το πλήθος τους, αλλά αν δεν τηρείται γραπτή ονομαστική κατάσταση ενυπόγραφης χρέωσης καθενός που θα βγάλει μια φωτοτυπία, πως θα παρακολουθήσεις το φοβερό και τρομερό αυτό έξοδο?
Αρχικά σε χειρόγραφες λίστες και στη συνέχεια στο excel. Το excel ξέρετε είναι ένα πρόγραμμα εργαλείο διαχείρισης δεδομένων, το οποίο αν δεν ξέρεις την πραγματική χρησιμότητά του, αλλά θες να το φουλάρεις με στοιχεία ώστε να αξιοποιείς τον καινούργιο τετραπύρηνο Pentium που απέκτησες ως στέλεχος, το γεμίζεις με στοιχεία που απαιτείς απ’ τους γραφιάδες υφιστάμενους και το θέτεις σε λειτουργία ως πλυντήριο περιστροφής, ώστε να βλέπεις τα όποια στοιχεία εισήγαγες από κάθε άποψη και να αισθάνεσαι κομμάτι της σοφίας του Αϊνστάιν. Γεμίζεις και το χρόνο εργασίας σου μεταξύ των coffee brake και κάνεις την Κούλα του διπλανού γραφείου να δουλέψει παραγωγικά μέχρις ξεκατινιάσματος της όποιας βλακώδους πληροφορίας εισήγαγες και περιέστρεψες οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως, ιδίως αυτά των επιφανών προγραμμάτων που δεν κατανοείς και σου μοιάζουν κινέζικα.
Η ουσία βεβαίως διαφεύγει ή αποτελεί ψιλά γράμματα που είναι πέραν της διανοητικής μας ικανότητας, αλλά εδώ ζωγραφίζουμε ακόμη και το χρόνο που θα σπαταλήσει ο εργαζόμενος στο WC. Ένεκα υπολογισμού χαμένων εργατοωρών είπαμε. Αν τολμήσει τις να διαμαρτυρηθεί τον φωνάζεις ανά 10λεπτο στο γραφείο για να του υπενθυμίζεις ποιος κάνει κουμάντο και να συμπληρώνεις το αίσθημα της αυταρέσκειάς σου ως ηγέτης του ορόφου της διοίκησης που σου ανάθεσαν τηλεφωνικά οι ιθύνοντες του κομματικού μηχανισμού.

Βεβαίως από θέσεως  ευθύνης που βρίσκεσαι είναι φυσικό να κουράζεσαι τρομερά, ιδίως όταν με κάθε τρόπο αποποιείσαι κάθε ευθύνη, πλην της μισθολογικής εκείνης μερίδας του λέοντος που οδηγεί σε πενταψήφιο αριθμό. Κουράζεσαι από πρωίας αντί καλημέρας να μεταφέρεις άγχος και στρες στους παρακατιανούς μαύρους της παραγωγής υπενθυμίζοντάς τους το γράμμα του τύπου που σε κράτησε μάλλον άϋπνο και έτσι όταν τους γεμίσεις με στρες παραγωγής, χρησιμοποιείς το υπηρεσιακό τηλέφωνο ανελλιπώς για να συζητήσεις με στελέχια του επιπέδου σου, για να ανταλλάξετε επισκέψεις ώστε να συζητήσεις τις πιθανές δυνατότητες βελτίωσης του γραφείου σου και της σκληρής καθημερινότητάς σου ως προϊστάμενος, ενίοτε γευματίζοντας στην καντίνα της μονάδας παραγωγής, αφού η υπηρεσία σου καλύπτει κάθε γευσιγνωστική ανάγκη για σένα και τους επισκέπτες σου.
Λόγω των παραπάνω βεβαίως και της βαριάς και ανθυγιεινής καθιστικής εργασίας, ως μια από τις προτεραιότητές σου είναι να αντικαταστήσεις άμεσα τις χτεσινές περιστρεφόμενες καρέκλες γραφείου των στελεχών με καρέκλες διευθυντικού τύπου, καθότι ο πισινός αυτής της κατηγορίας δεν αντιστοιχεί τυχαία σε αυτόν του κοπρίτη, που λέει πάλι ο αθυρόστομος λαός. Για να περικόψεις δε αυτή την άκρως απαραίτητη δαπάνη και δη τα μεταφορικά της, στέλνεις το υπηρεσιακό φορτηγό να τις μεταφέρει ''ασκεπείς'' στην εθνική οδό, ώστε όλοι οι διερχόμενοι συμπολίτες να θαυμάζουν  το prestige του μαγαζιού σου εκδηλώνοντας τον θαυμασμό τους με ένα μεγάλο φάσκελο, χειρονομία που πρόκειται να γίνει εθνικό σήμα κατατεθέν στην επελαύνουσα κρίση και λιτότητα.    

Δύσκολη η δουλειά του προϊστάμενου σε Δ.Υ.
Έτσι πρέπει να αμείβεται και αντίστοιχα. Γι αυτό φροντίζει να περικόπτει Σ/Κ και υπερωρίες από το σύνολο των απαραίτητων και εγκεκριμένων για τους παρακατιανούς εργαζόμενους του τομέα ευθύνης του και να τα σωρεύει στον άκρως απαραίτητο ...εαυτό του, ώστε οι αποδοχές ενίοτε να γίνονται πενταψήφιες ως πρέπει. Δικαίως, διότι με την πιθανή απουσία του υπάρχει η αντίληψη πως το κτιριακό συγκρότημα της έδρας του γέρνει επικίνδυνα. Για όσους αφελείς νομίζουν πως δεν υπάρχουν πενταψήφιες μηνιαίες αποδοχές εν έτει 2010, υπάρχουν αρχεία.

Λόγω της παραπάνω διαρκούς ανάγκης επιτήρησης και ελέγχου οι ανήκοντες σε αυτές τις κατηγορίες μπορούν βεβαίως να προσέρχονται και να αποχωρούν με ελεύθερο ωράριο, έτσι ώστε να μην είναι περίεργο αν γύρω στις 11 το πρωί επιστρέφουν στην πόλη τους. Κυρίως επειδή αργότερα οι εκάστοτε καιρικές συνθήκες μπορεί να δυσχεραίνουν την οδήγηση του ΙΧ ή του υπηρεσιακού οχήματος και το ήδη κουρασμένο στέλεχος δεν πρέπει να κουράζεται περισσότερο…
Αντιληπτό. Όπως κι η ιστορία με τους Καίσαρες και τους Σουλτάνους.
Άλλωστε ο μεσαίωνας είναι ακόμη εδώ και ζει και βασιλεύει δίπλα στον looser το λαό που συνιστά άπραγος το ''περιθώριο''. Τα αποτελέσματα δε της διοικητικής σου δεινότητας είναι μετρήσιμα, όταν έχεις οδηγήσει σε πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, σε μεταθέσεις, σε νοσοκομεία και σε ψυχιατρεία όχι μέρος, αλλά το σύνολο των υφισταμένων σου. Τότε μπορείς να βαυκαλίζεις την προσωπική, επαγγελματική και ηθική σου ανεπάρκεια, ασορτί με το να περιφέρεσαι γραβατωμένος σε 4 seasons έκδοση μπας και γίνει αντιληπτό από τους αδαείς το κοινωνικό σου status που ατενίζει λαίμαργα και την πολιτική αρένα.    

Μα θ’ αναρωτηθεί κανείς η πολιτική και τα εργατικά συνδικάτα δεν παρεμβαίνουν σ’ αυτή την  πραγματικότητα? Είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία περί εκφυλισμού ενός μέρους του συνδικαλισμού που κατέστη έμμεσα ηγεμονικός και τρόπον τινά  διαπλεκόμενος, παρότι για τα μάτια των εργαζομένων στήνει και κανένα θεαματικό show αντιπαράθεσης ιδίως αν είναι συμπολιτευόμενος με την εκάστοτε συστημική κυβέρνηση. Κι ακόμη χειρότερα η πολιτική εκπροσώπηση γίνεται από εργαζόμενους - στελέχη πολιτικών γραφείων που αποσπασμένα για λίγα ή πάρα πολλά χρόνια  αναλαμβάνουν -από το σπίτι τους που υπηρετούν και πληρώνονται - να μεσολαβούν και να καλύπτουν την επικοινωνία των στελεχών με τα πολιτικά πρόσωπα και τις καταστάσεις. Εκείνων ξέρετε που δηλώνουν αβίαστα φίλοι όλων, παρότι ο απλός και αθυρόστομος λαός τους λέει ''ρουφιάνους'' για δεκαετίες.
Το δημόσιο από εφαρμογής του ΕΛΣ και μετά αποτελείται από οικονομικά ''καταστήματα''. Μαγαζιά που λέει ο λαός. Το μαγαζί είναι κοινό, είναι γωνιακό και λέγεται δημόσιος κορβανάς που αντέχει να συντηρεί δεόντως όσους δεν διαφωνούν με το σύστημα της μέχρι τούδε νομενκλατούρας του. Σ’ αυτά τα κλειστά συντεχνιακά συστήματα ισχύει η omerta του ότι ''κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει''. Κι αν κάνεις το λάθος και δεν αφομοιωθείς ως κόρακας, τότε σε κατασπαράζουν όλοι μαζί.

Και παρότι ο λαός και η πολιτική ανάγκη επιτάσσουν την αναπροσαρμογή και τον εξορθολογισμό του, να είστε σίγουροι πως εικόνες και πραγματικότητα όπως η παραπάνω, εξακολουθούν να υπάρχουν σε βάρος όλων και να οδηγούν σε επικίνδυνα κλιμακούμενη κοινωνική αντιπαράθεση τη χώρα και το λαό. Σ’ αυτό το δημόσιο μπορείς να γίνεις προϊστάμενος αν έχεις την εύνοια του κατάλληλου ανωτέρου. Ο ορισμός γίνεται με τηλεφωνική ενημέρωση και ακολουθεί και μια τυπική διαδικασία για να καλύπτει τα προσχήματα. Δεν έχει σημασία η εμπειρία ή η πρόσφατη απασχόληση σε μια διαρκώς εξελισσόμενη επιχείρηση, πολύ δε περισσότερο δεν πειράζει αν δεν γνωρίζεις διοίκηση, αγγλικά ή υπολογιστές. Αρκεί να ανήκεις στην κατηγορία ''yes sir'' ως προς την ιεραρχία. Όταν δεν έχεις επαγγελματική επάρκεια και πειθώ την αντικαθιστάς με γεωμετρικά αυξανόμενη γραφειοκρατική ''πρόοδο'' και με καταναγκασμό φωνασκίας και απειλής παραπομπής στους τύπους…
Και οι παρακατιανοί πείθονται δια της βίας, ώστε να απολαμβάνεις αυτάρεσκα το επαγγελματικό και προσωπικό σου έλλειμμα, εσένα του Καίσαρος όπου η ιεραρχία της επιχείρησης σε κατέταξε μεταξύ των εκλεκτών στελεχών, που πολλά εκ των οποίων ''διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίουν την κάμηλο'', καταβροχθίζοντας ως χρυσοκάνθαροι  αργά και σταθερά την δημόσια περιουσία που θεωρούν τσιφλίκι τους.
Έτσι ώστε η ατμόσφαιρα ενίοτε να αποπνέει το αίσθημα της αναισθησίας ενός ρωμαϊκού συμποσίου και κάθε προσπάθεια προόδου, εκσυγχρονισμού και μετεξέλιξης να παραπέμπεται στους αριθμητικά μαζοποιημένους εργάτες της παραγωγής και στις  καλένδες.

Έτσι σ’ αυτό το θανατηφόρο συνδυασμό του εφαρμοσμένου νεοφιλελευθερισμού με τη βλακώδη ανθρώπινη προώθηση της γραφειοκρατίας και τυπολατρίας, εργαζόμενοι-μητρώα αριθμοί να συνθλίβονται και να πεθαίνουν, ως αδιάφορες παράπλευρες απώλειες ενός νεομεσαιωνικού ακήρυχτου πολέμου κατά των παρακατιανών της καταναλωτικής και συνάμα παραγωγικής μάζας…

Στην εποχή των εκλεκτών, όπου η θεά τύχη ή η διαπλοκή σε κατέταξε στις επαγγελματικές, κοινωνικές ή οικονομικές τάξεις αυτών,  η πορεία  της αξιοκρατίας βρίσκεται σε αδιέξοδο έχοντας χάσει ήδη τον πόλεμο, πριν αρχίσει τη μάχη…
Εδώ στη δύσμοιρη χώρα του πολιτισμού, το πολιτισμικό κυρίως έλλειμμα και κατόπιν το πολιτικό και οικονομικό, δημιουργεί τέτοια αντιπαράθεση με το δίκαιο του αυτονόητου, ώστε η θερμοδυναμική κοινωνική ώσμωση να φέρνει όλο και πιο κοντά το σημείο της εκρηκτικής εκτόνωσης προς κάτι τι επαναστατικό…

Σημ: κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς ...συμπτωματική :P