Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2015

Σύγχυση και βλακεία

Έδειχνε το Arte τα παιδιά στο Μεξικό που κυνηγάνε κροταλίες για το δέρμα τους, ξυπόλητα... Κι ο συνειρμός λέει πως η χώρα τους είναι μέσα στις 3-4 πιο παραγωγικές σε πετρέλαιο παγκόσμια... Αυτή τη μοίρα ελέω ΓΑΠ και λοιπών ακολουθήσαμε κι εμείς οι ωραίοι παλαβοί ως Έλληνες... Και τελευταία ενώ ψάχναμε πυρετωδώς ως χώρα ζαλισμένη απ’ την κρίση, τον αρχαίο τον μεγιστοτεράστιο στην Αμφίπολη μπας και μας σώσει, μας προέκυψε στα νότια τάφος λακκοειδής  αρχαίου πολεμιστή στην Πύλο, που ήταν σαν χαμένος θησαυρός σε παραμύθια. Στην Πύλο του γερο Νέστορα του σοφού που θυσίαζε ακριβώς 9 x 9 = 81 ταύρους στον Ήλιο και στον Ποσειδώνα γιατί εκείνος μάλλον ήξερε τι έκανε, αλλά εμείς ακόμη το ψάχνουμε. Τάφος γεμάτος κτερίσματα χρυσού, ελεφαντόδοντου και πολύτιμων λίθων, ηλικίας 1500 π.Χ. ετών. Και δεν είναι τόσο το πολύτιμο των υλικών που πήρε μαζί του- αντί ενός τάλαντου - ο μπαγάσας ο πολέμαρχος, αλλά η τεχνοτροπία που δείχνει πως εκείνη την Μινωική και Μυκηναϊκή (συνάμα πλέον) εποχή γνώριζαν περισσότερα από όσα μέχρι σήμερα νομίζαμε και διδασκόμασταν στα σχολειά μας.
Βέβαια κι εδώ η φαντασία οργιάζει και τα εψιλονιακά σενάρια πουλάνε. Αυτά πουλάνε ακόμη και για τον υπό έρευνα - από δύτες - νέο υπερυπολογιστή λέει των Αντικυθήρων, που θα είναι …εφταπήρυνος με Linux Gr και τέτοια τεχνοτρονικά κόλπα αλήστου επιστημονοβλακείας.
Σαν τους πέντε τρομοκράταρους του νιοστού - απ’ τις πολλές ομάδες - γράμματος Έψιλον, που πήγαν σαν αγράμματοι να ανατινάξουν κτίρια και αγάλματα σε Καλαμάτα και Σπάρτη με …βαρελότα εορτών. Είναι μια κάποια εξέλιξις απ’ τα γκαζάκια και τις μολότωφ ok . Προφανώς θα νόμιζαν πως ήρθε η Λαμπρή καθότι τα ψυχρόνοα είδη πέφτουν νωρίς σε χειμέρια νάρκη ή θα έλαβαν κβαντισμένο μήνυμα με smart από αποικία στον πλανήτη Μ του Λαγώου. Μ όπως λέμε  έμμμ τι παθαίνει κανείς αν πέσει θύμα σύγχυσης και βλακείας ταυτόχρονα.
Συμπέρασμα είναι πως η βλακεία σκοτώνει και είναι άκρως επικίνδυνη. 
Άρα θα πρέπει και να νομοθετηθεί ο 40φν νόμος ή διάταγμα στην πολυνομική μας χώρα κατά της βλακείας. Η σύγχυση δεν αποφεύγεται δυστυχώς, γιατί πηγάζει και προκαλείται από την ίδια την πολιτεία μας και κατ’ επέκταση από εμάς τους ίδιους που την συστήνουμε. Ίσως κάποτε πριν την ψηφιακή κάλπη να είναι απαραίτητος και ένας μετρητής ηλιθιότητας που θα σου λέει stop here καθότι αγγλίζουμε άπαντες και να σε παραπέμπει να ασχοληθείς με λάχανα και ζαρζαβατικά που είναι και μόδα της εποχής... Όχι πως εκεί τη γλιτώνεις βέβαια, απλά γίνεσαι αναλώσιμος. Γιατί κάποτε ο μπαρμπα Θωμάς πήγαινε άνετος κι ωραίος στον κήπο του και σήμερα θέλει ...στολή χημικού πολέμου, καθότι η νέα ΙΤΤΑ  που ψήφισε η Γιουρόπα θα επιβάλλει οσονούπω λαχανικά με dna εντόμων και ζωυφίων όπως του σκορπιού για να παράγεται γυαλιστερή και ανθεκτική η ντομάτα μας και σπόρους υβρίδια, απαγορεύοντας όσα ελεύθερα ξέραμε να κάνουμε στην ελληνική και ευρωπαϊκή ύπαιθρο. Αν όμως πεις κουβέντα για τη Mosanto και τον codex alimentarius νομίζει ο άλλος ότι του λες για τον κώδικα Ντα Βίντσι και σε κατατάσσει στους ψεκασμένους και στην υποκατηγορία των βαρεμένων. Βαρεμένων στο δόξα πατρί απ΄ την κρίση ή την – με άλφα στερητικό -στέρηση πάσης χαλάρωσης νου τε και σώματι, ως εννοείται ευκόλως. 

Γενικά είναι τόσα πολλά τα φαινόμενα των απελπισμένων, των ψεκασμένων και των εψιλονιασμένων, που αν έχεις το χούγι του ψαχτιάρη, του εξερευνητή παντός …τοπίου και τόπου, σου είναι απαγορευτικό να μιλήσεις για οτιδήποτε πραγματικό, σοβαρό και ψιλοτεκμηριωμένο. Είτε επειδή δεν θα έχει ακουστεί στην πρωϊνή ζώνη της τηλεόρασης από δημοσιοφίρμες επιπέδου Κούλας και γραβατοαμφίεσης κατακαλόκαιρα που πιστεύει ο λαός, είτε επειδή μπορεί να κατηγορηθείς για διασπορά ψευδών σεναριοειδήσεων από την δημοκρατική κι ελεύθερη του λόγου ...ευρωελληνική δημοκρατορία μας. 
Με δυο λόγια είμαστε στην κοσμάρα μας αδερφέ, σύντροφε και πατριώτη, την οποία μας φόρτωσε η αιώνια γερμανοτραπεζοσωτήρια κρίση και όχι μόνον δεν ακούμε και δεν ξέρουμε τι γίνεται έξω από τη χώρα, αλλά βαδίζουμε προς παλλαϊκή παράκρουση φοροφοβίας κι ευρωλιγούρας τέτοια, που θα μας οδηγήσει σε καμιά ομαδική και πανεθνική αυθυποβολή φανταστικών σεναρίων, ώστε να αγκαλιάζουμε σε λίγο καιρό τα πακιστανικά κι αφγανικά κύματα επήλυδων, σαν αδέρφια μας που ήρθαν απ’ τα ξένα να μας συμπαρασταθούν στην κρίση και τον οδυρμό υπό την σκέπη του Αλλάχαχ... 
Αχ Ευρώπη εσύ μας μάρανες έλεγε ο Τζιμάκος κάποτε. Αύριο θα λέμε αχ ελπίδα εσύ μας μάρανες, αν ξυπνάμε ακούγοντας Αλλάχ αλμπάρ και κάνουμε μετάφραση στα αγγλικά που θα καταλαβαίνουμε, γονατίζοντας με τη μούρη στο πάτωμα εφτάκις ημερησίως, καθότι οι κουλτούρες αλληλεπιδρούν τα μάλα σε καιρούς κρίσης και Δευτέρας ...Απουσίας.

Κάτι δεν πάει καλά. Η σύγχυση τείνει να γίνει πανεθνικό φαινόμενο τώρα που οι δεξιοί έγιναν αριστεροί και τούμπαλιν αχταρμηδόν. Τόσο που μπορεί αύριο να περιμένουμε όλοι στα μπαλκόνια τους Έψιλον να έρθουν να μας σώσουν απ΄ τους ντόπιους και ξένους σωτήρες μας. Τώρα αν δεν είναι Έψιλον και είναι Χι, τότε θα πάρουμε στη μάπα μια ολική διαγραφή ως οι άχρηστοι των αχρήστων και θα πάμε για ύπνο ιστορικό και μόνιμο… 

Κι όλα αυτά γιατί πεντέξι χρόνια και κάτι δε μπορούμε να λύσουμε μια οικονομική κρίση που μας βουλιάζει συνεχώς όσο κυλάει ο χρόνος. Με τσαγανό κι απλή αριθμητική. Γιατί σα λαός δεν έχουμε τη διαύγεια και τη θέληση της σύμπνοιας και της πανεθνικής αντίδρασης για το συμφέρον της χώρας και όχι για το τομάρι μας που αναπαύεται ψιλοβολεμένο στον καναπέ του, μέχρι να δει και τους τοίχους του δικού του σπιτιού να γκρεμίζονται, όπως του γείτονα ή του συμπατριώτη που κάνει πως δεν είδε ή δεν κατάλαβε.  
Γιατί παρά τις προσπάθειες και τα θέλω του λαού, η Ευρώπη επιμένει στα προτεσταντικά της κολλήματα, που λένε πως θα έρθει δήθεν η ανάπτυξη, όταν σου έχουν υποβαθμίσει την οικονομία τόσες φορές, όσες δείχνει η μετοχή της ΕΤΕ που από τα 73 ευρώ που ήταν κανονικά κάποτε, σήμερα είναι στα 0,73… Ο υπολογισμός είναι εύκολος και ασφαλής χωρίς οικονομικές γνώσεις κι ανούσιες φλυαρίες, για όσους ξέρουν πως η εικόνα του ΧΑ είναι ο καθρέφτης της εθνικής οικονομίας που δε λαθεύει ποτέ. Έχουν ακόμη το θράσος να λένε οι εταίροι και δανειστές μας για ανάπτυξη, όταν ζούμε με τέτοιες ασφυκτικές φορολογικές και εργασιακές συνθήκες την τρίτη εντός ευρωζώνης ελεγχόμενη χρεοκοπία που τεκμαίρεται το 2010 με το ΔΝΤ, το 2012 με το PSI και το 2015 με τα capital controls...

Εξ ου και η πανεθνική σύγχυση. Που τείνει να μας στρέψει στην διαθρησκευτική αναζήτηση του ''θείου'',  τώρα που στη γειτονιά μας θα ευδοκιμούν όλα τα φρούτα. Από νεοεποχίτες και βουδιστές, μέχρι σουνιτοτζιχάντ και κρισναμούτρι και …καμασούτρα. Εκεί να δεις σύγχυση.     
Και η σύγχυση είναι το απευκταίο - παθολογικό πλέον - στάδιο του μίγματος αγανάκτησης, απελπισίας, βλακείας και ελαφρότητας. Και είναι άκρως επικίνδυνο… 
Τόσο, όσο ο δούρειος ίππος που χρησιμοποιήσαμε κάποτε για να αλώσουμε εμείς οι Δαναοί την Τροία. Να όμως που κανείς δε φοβάται τους Δαναούς σήμερα. Δεν τους λογαριάζει καν σαν να μην υπάρχουν... 
         

Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2015

Φήμες πολυπολιτισμικές


Παρότι η σκέψη δεν οδηγεί στο μονοσήμαντο της σημασίας, αλλά στην πολυπλοκότητα των σημαινόμενων, καταλαβαίνεις μονολογίς σε τι χώρα ζούμε όταν η πιο γνωστή ελληνική λέξη είναι το …μαλάκας! Όταν μάλιστα εξάγεται λόγω τουρισμού τότε γίνεται και φημισμένη. Φημισμένος, famous και φίρμα μπορεί να είναι κάποιος ή κάτι για χ και ψ λόγους όχι κατ’ ανάγκην καλούς. Περίφημος όμως θα είναι όταν θα χαίρει μιας ευρύτερης αποδοχής για θετικούς και μόνον λόγους. Γι αυτό και το να αισθάνεται κανείς περίφημα χωρίς να  έχει πάρει τίποτα παραπέμπει σε μια αρκετά θετική κατάσταση.
Το να ζούμε στην ιστορική λέει εποχή της ζωής στον πλανήτη, σημαίνει πως διατηρούμε μνήμες από φημισμένα πρόσωπα και γεγονότα και όχι φίρμες και λοιπά καλλιτεχνικά. Πριν από αυτή την εποχή δεν υπάρχουν μνήμες και usb και ίσως μελλοντικά να εκλείψουν και πάλι αν επικρατήσουν τα μικρόβια, οι ορθομυξοιοί και η βλακεία. Η φήμη όμως που τροφοδοτεί τη μνήμη είναι μια αμφίσημη ιδιότητα. Γιατί οι λαοί και οι άνθρωποι μνημονεύονται για δύο λόγους. Ο ένας είναι για τα μνημειώδη έργα τους και ο άλλος για τα μνημειώδη λάθη τους…Τα λάθη και τα …πάθη βέβαια, όπως όλα, είναι και πάλι σχετικά αφού εξαρτάται από ποια γωνία και με τι στραβόγυαλα τα βλέπεις. 

Ο Κολόμβος ο παλαβός για παράδειγμα που πήρε ανάποδα τις θάλασσες, έφτασε στην Καραϊβική ψάχνοντας για τις Ινδίες και τη φήμη του χρυσού που τις συνόδευε για τη βασίλισσά του. Και λαθεμένα οι ντόπιοι ιθαγενείς ονομάστηκαν ινδιάνοι, αντί για κολομβιανοί ή αμερικάνοι, που έγιναν πολύ αργότερα. Εμάς τους Ρωμιούς οι Τούρκοι μας λένε λαθεμένα Γιουνάν θεωρώντας κοιτίδα μας την Ιωνία της Μ. Ασίας. Αυτοί λέγονται λαθεμένα Τούρκοι επειδή οι ηγήτορές τους κατάγονταν από το Τουρκμενιστάν, παρότι οι ίδιοι είναι γενίτσαροι των λαών της Μ.Ασίας μεταξύ των οποίων και Έλληνες Γιουνάν φυσικά. Κάπως έτσι ο Όμηρος έγινε Ομάρ και ο Ηλίας έγινε Αλί, διατηρώντας παρά την αλλοτρίωση του αραβικού στοιχείου το ελληνογενές του ονόματός τους. Το οποίο εμείς λαθεμένα μαθαίνουμε σαν τούρκικο. Εμείς ονομαζόμαστε λαθεμένα Greeks από τη διεθνή κοινότητα παρότι λέμε – σχετικά λαθεμένα - πως είμαστε Έλληνες και πάει λέγοντας μέχρι τους Πελασγούς και τους λαούς της θάλασσας που κι αυτοί είναι μια …Υκσώς γενικότητα που χάνεται στο γιώτα του Ιαπετού, όταν οι κατακλυσμοί αναφέρονται σε  νεροποντές και Ύδατα...και άλλες θεο-μηνίες που ρίχνουν στη Γη οτιδήποτε… Αλλά όπως έχουμε ξαναπεί αυτά είναι ψιλά γράμματα για ελληνοδίφες που μπορούν να μειδιάζουν μεταξύ του ιώτα και του ύψιλον, καθότι από παλιά η διαφορά σε ένα γράμμα ή σε έναν τόνο αλλάζει τα πάντα, κάνοντας το καλός να γίνεται…κάλος.

Γενικά ο φόβος της πολυπολιτισμικότητας είναι μάλλον υπερεκτιμημένος όταν οι λαοί και οι πολιτισμοί έχουν γίνει αχταρμάς πολύ πριν από τα Εθνοκράτη… Οι σοβαροί πολιτισμοί επικρατούν όμως και καλά θα κάνουμε αυτό να μην το ξεχνάμε ποτέ. Με σοβαρότερη παράμετρο τη γλώσσα και μετά τα ήθη και τα έθη και τα ειωθότα και τα νομιζόμενα... Αναλογιζόμενοι σήμερα τι ποσοστό ελλήνων γνωρίζει καλά ελληνικά και τι προτεραιότητα δίνεται στην εκμάθηση της αγγλικής, τότε καταλαβαίνουμε πως βαδίζουμε για τη λατινοποίησή μας αντί να διεκδικούμε με αξιώσεις καθιέρωση της ελληνικής στην Ενωμένη Ευρώπη… Της μητρίδας των γλωσσών του δυτικού κόσμου που έχει εννοιολογική και άρα μαθηματική δομή και επομένως θέση και χρηστικότητα σε έναν αυριανό προηγμένο πολιτισμό. Αλλά είπαμε πως το αδιέξοδο του σημερινού πολιτισμού οφείλεται στο ότι έχει γίνει αχταρμάς. Η κύρια αιτία του αχταρμά κατά την ιστορική περίοδο, ήταν οι αυτοκρατορίες και οι δογματικοί εθνισμοί που καθόριζαν λαθεμένα τη φυλετικότητα από τα πιστεύω του καθενός. Αλλά μάλλον αυτό δεν έχει αλλάξει και πολύ στις μέρες μας, αν αναλογιστούμε τον τρόπο με τον οποίο κάποιοι προσεγγίζουν τους Έλληνες Πομάκους της Θράκης και άλλα ελληνογενή φύλα στη Μεσόγειο. Ίσως ακόμη να μην έχει καμιά σημασία, αφού το ελληνικό είναι ένα επίθετο τελικά που δεν αρκεί να το κατοχυρώνει καμιά ταυτότητα… Και είναι το μόνο που μπορεί να αναφέρεται στη μεγάλη πατρίδα της ανθρωπότητας τη Γη και σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο του πλανήτη. 

Μεγαλώνοντας αυτό τον αχταρμά τις τελευταίες δεκαετίες ζούμε και πάλι την ακμή της ''νεομεσαιωνικής αυτοκρατορίας'', που με την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας, επηρεάζει και καθοδηγεί τις πολιτικές και πολιτισμικές σχέσεις και αλληλεπιδράσεις και παρακολουθούμε για μια ακόμη φορά τη σταδιακή υποχώρηση των εθνοτικών  χαρακτηριστικών, αλλά και την αυξανόμενη αντίδραση των ξενοφοβικών εθνικισμών που προσεγγίζουν το θέμα, με τη στοιχειώδη άμυνα αυτού που θέλει να ξέρει πως ανήκει κάπου πέραν της οικογένειας και της πόλης, ώστε να αισθάνεται ασφαλής εντός ενός ομοίου και άρα οικείου περιβάλλοντος. Αγνοώντας πως τα έθνη καθορίζονται κυρίως από την εκάστοτε κυρίαρχη κουλτούρα.
Για παράδειγμα οι χώρες της Λατινικής Αμερικής χωρίς αμφισβήτηση είναι γεννήματα του ισπανικού και πορτογαλικού πολιτισμού, που κυριάρχησαν παρότι μπολιάστηκαν με τους πολιτισμούς των ντόπιων ιθαγενών. Αυτός είναι και ο λόγος που το μόνο που ζήτησε άμεσα από τους πρόσφυγες και μετανάστες η καγκελάριος Μέρκελ ήταν να μάθουν γερμανικά. Καλό θα ήταν να ακολουθούσαμε και εμείς το παράδειγμά της.

Βέβαια εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια φυσιολογική μετανάστευση. Η αθρόα μετανάστευση λαών από την Ασία και την Αφρική προς το Βορρά και τη Δύση επαναλαμβάνεται ιστορικά με την ίδια έλξη που άσκησαν παλιότερα σε πένητες λαούς οι αυτοκρατορίες. Τα φώτα του πολιτισμού τράβηξαν και πάλι την προσοχή και τα βήματα των απελπισμένων προς την χαοτική ελπίδα της θαλπωρής στα νέα εργοτάξια της κάθε μεγάλης πρωτεύουσας… 
Ζούμε και πάλι ιστορικά την αφαίμαξη και τον εξανδραποδισμό των αδύναμων πόλεων – κρατών από αυτοκρατορίες και αυτή τη φορά οικονομικές και στρατιωτικές, οι οποίες και πάλι αδιαφορούν αρχικά για τα πολιτισμικά στοιχεία αυτών των υπηκόων τους που φύσει και θέσει κατατάσσονται με αριθμό ''μηχανής'' στις χαμηλότερες κοινωνικές τους τάξεις.
Στη συνέχεια και αφού σταθεροποιηθούν θα ακολουθήσει με ιστορική συνέπεια ο δογματισμός, ώστε να εδραιωθεί η κυριαρχία και ο απόλυτος έλεγχος αυτών των κοινωνικών τάξεων της παραγωγής… Αυτό σημαίνει πως έννοιες όπως η δημοκρατία και η ελευθερία θα είναι αρκετά εξαρτημένες από πολιτικά δεδομένα, παρά την αντίθετη άποψη που έχουμε σήμερα για τις σχηματιζόμενες οικονομικές ή συμμαχικές αυτοκρατορίες. Θα είχε λοιπόν μια κάποια λογική βάση αν ανησυχούσαμε γι αυτές τις απειλές και όχι για τη σχετική φυλετική ανάμιξη που μάλλον είναι ιστορικά και φυσικά αναπόφευκτη και σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να οδηγήσει στην επικράτηση του ''ανθρωπότυπου μιγά'' όπως λένε, γιατί τότε το λόγο θα τον είχε η ίδια η Φύση που μάλλον αρκετά ανέχτηκε τα αφύσικα τερτίπια μας κι αρχίζει να αντιδρά.

Παρότι όμως η ιστορία επαναλαμβάνεται όπως λένε ως φάρσα, αυτό δε σημαίνει πως οδηγεί στα ίδια αποτελέσματα. Κι αυτή τη φορά το μεγάλο όπλο των λαών, ώστε να μην μαζικοποιηθούν ως απρόσωπες μάζες στα πλαίσια της αυτοκρατορίας, είναι η ευρεία εκπαίδευση και η ελευθερία της πληροφόρησης, έτσι ώστε να είναι αδύνατη η επιβολή του δογματισμού και του σκοταδισμού από κάθε κυρίαρχο αυτοκρατορικό σχήμα.
Αυτό σημαίνει πως οι πολιτισμοί των λαών και των εθνών σήμερα και δη αυτών που απαρτίζουν την όποια αυτοκρατορία, είναι a priori εγγυητές της δημοκρατίας και της ελευθερίας τους, σε κάθε αυριανό πλήρες σχήμα παγκοσμιοποίησης κι αυτό η αφανής παγκόσμια εξουσία το γνωρίζει καλά, όπως γνωρίζει και ότι δεν θα αρκεί ίσως ο μιλιταρισμός και ο δογματισμός μιας δήθεν ορθότητας, ώστε να επικρατήσει ολοκληρωτικά. Θα χρειαστεί προφανώς πέραν της σχεδιαζόμενης ''πανθρησκείας'', μια κάποια κυρίαρχη κουλτούρα που και πάλι θα βασίζεται στο αλάνθαστο ή στο πολιτικά ορθό. Και στα χειρότερα σενάρια η διαφορετικότητα θα αποκαλείται ευθέως τρομοκρατία

Βέβαια είναι μεγάλη υπόθεση η διαφορά μεταξύ του να είσαι τρομοκράτης ή του να είσαι τρομοκρατημένος… Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Για παράδειγμα στη χώρα μας που γέννησε την κορυφαία ''ιερουργία'' της αττικής τραγωδίας, ανανεώνουμε την εθνική μας ζωή με μικροδράματα, αντί να πρωτοστατήσουμε γενναία σε μια Τραγωδία εθνική μα και λυτρωτική…  Αφήνοντας το λαό μας να περιφέρεται τρομοκρατημένος από την αριθμητικά κορεσμένη καθημερινότητα που του επέβαλλε μια απόμακρη Πολιτεία, η οποία ακόμη πασχίζει να αποκτήσει τον προσδιορισμό της ελληνικής comrade… Και η ευθύνη δεν ανήκει τόσο στο νέο ηγέτη, αλλά στους παροικούντες που δεν κατάλαβαν λέξη απ΄ τα …ελληνικά του και στον ίδιο το λαό που δεν του έδωσε κινηματικά τη συγκατάβαση μιας εθνοσυνέλευσης για το:'' ότι δε λύνεται, κόβεται…'' Αυτό θα διαρκεί για όσο στον αντίποδα θα υπάρχει έστω και σαν πυγολαμπίδα η ελπίδα – υπόσχεση για εθνική αποδέσμευση και λαϊκή ευδαιμονία σ’ ένα λαό που δεν αφήνει εύκολα το απάνεμο σε έναν πόλεμο που δεν καταλαβαίνει…  

Κι όλα αυτά σ’ ένα γενικότερο πλαίσιο όπου απέναντι από την κυριαρχία του κέρδους και τις ολοκληρωτικές του διαθέσεις, βρίσκονται ετοιμοπόλεμες οι ιδέες για την τελική αναμέτρηση που ήδη έχει δρομολογηθεί. Κι αυτές ασυναίσθητα διεγείρουν το dna όσων ελλήνων το αντιλαμβάνονται και νιώθουν πως αγωνίζονται για κάτι πολύ μεγαλύτερο. Αν επικρατήσουν οι ιδέες, τότε και η τελευταία αυτοκρατορία αυτή του κυρίαρχου κέρδους θα διαλυθεί και θα ακολουθήσει ο πρώτος πλανητικός πολιτισμός της ενωμένης ανθρωπότητας, των πολιτών, των εθνών και των πολιτισμών τους, χωρίς φόβους επιρροής, χωρίς αντιπαλότητες και χωρίς πολέμους, γιατί απλά ο επόμενος εν δυνάμει εχθρός και οι επόμενες αποικίες θα αναζητούνται κάπου έξω από τη Γη… Εκεί ο καπιταλισμός και ο σοσιαλισμός απλά δεν θα υπάρχουν comrade, γιατί ο κοινοτισμός έχει προαναγγελθεί… 
Έτσι, είναι πραγματικά πολύ κουτό σήμερα να βλέπει και να αναλύει κανείς στενότερα από αυτή τη διάσταση, που και πάλι είναι τόσο μικρή για την απειροσύνη της πραγματικότητας, είτε αν αυτό οφείλεται στην κενοδοξία του υλισμού, είτε αν οφείλεται στην …κενότητα του στοχασμού, είτε στην κουταμάρα ελληνιστί.
Καταστάσεις απειροβλακείας που αναμφίβολα οδηγούν στον πιο γνωστό χαρακτηρισμό, με την πιο γνωστή ελληνική λέξη, που είπαμε στην αρχή...