Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013

Απόφαση



Η διαδικασία κατά την οποία άτομο ή σύνολο ατόμων - αφού έχουν επεξεργαστεί δεδομένα - γνωστοποιούν ή αποδέχονται ή επιβάλλουν μια κατάσταση καθιστώντας τη πράξη.
Ο αρχάνθρωπος σε ένα άγριο περιβάλλον όπου εγκυμονεί κινδύνους δεν αποφασίζει, αλλά απλά αντιδρά βίαια με βάση το ένστικτο και την αρχή της επιβίωσης και της αυτοσυντήρησης.
Σήμερα στις οργανωμένες κοινωνίες το άτομο - θεωρητικά - κινείται σε προστατευτικό ως προς την επιβίωσή του περιβάλλον και συνήθως του παρέχονται πλαίσια και εφόδια επιλογών, ώστε να κατευθύνει τη ζωή του σε διάφορους στόχους.
Το σημείο απ’ όπου καθορίζεται μια διαδρομή αποτελεί προϊόν μιας απόφασης.

Η απόφαση αυτή είναι αποτέλεσμα μιας συνδυασμένης επεξεργασίας από τη νόηση, το ένστικτο και το θυμικό που καθορίζουν και εκφράζουν αυτό που λέμε βούληση και δη ελεύθερη.  

Η ελευθερία της βούλησης δεν σημαίνει μόνον πως είμαστε ελεύθεροι να καθορίζουμε το πεπρωμένο μας, αλλά και υπεύθυνοι παράλληλα για τις εκάστοτε επιλογές μας.

Οι επιλογές αυτές είναι πάντοτε διττές γιατί υποβάλλονται στη διαδικασία του ναι ή του όχι , του ενός συγκεκριμένου και του αντιθέτου του.
Σε κάθε περίπτωση η μη επιλογή του αντιθέτου συνιστά το άγνωστο μιας πιθανής χαμένης ευκαιρίας και τη γοητεία του.

Έτσι το κομβικό σημείο της απόφασης αποτελεί καθοριστικό παράγοντα της ζωής.

Η σωστή ή όχι απόφαση είναι πολύ σχετική καθώς είναι άκρως υποκειμενική διαδικασία και η αντικειμενική ακόμη θεώρησή της είναι εξ ορισμού άτοπη, αφού αναφέρεται σε μια υποκειμενική βάση αντίληψης.

Έτσι μια απόφαση πέφτει σε παγίδες ή κρίνεται λάθος αφού μπορεί να επηρεαστεί από :
α) ανευθυνότητα, ευθυνοφοβία ή μετάθεση ευθύνης
β) επικέντρωση σε συγκεκριμένη πληροφορία και δη ατεκμηρίωτη
γ) πεποίθηση στην δήθεν ορθότητα της κοινής λογικής
δ) προκατάληψη και προστασία των κεκτημένων μας
ε) υπερβολή στη σιγουριά της άποψης
στ) προσδοκία άμεσου οφέλους
Όλα τα παραπάνω οδηγούν σε αντικειμενικά  ''λάθος'' αποφάσεις αφού υπολείπεται πίσω τους μια στρατηγική του νου που θα όφειλε να υπάρχει αποβλέποντας στο αντικειμενικό βέλτιστο όφελος…

Το λάθος όμως εδώ είναι και πάλι αντικειμενική εκτίμηση για υποκειμενικές διαδικασίες, έτσι ώστε το σωστό και το λάθος να είναι και πάλι μαχητά και δυσδιάκριτα.  

Μέση οδός εδώ είναι η διαδικασία της Λύσης του κόμβου με κοπή και διακοπή του, έτσι ώστε απελεύθερα να ορίζεται μια νέα αφετηρία ενός σημείου μηδέν έξω και πέρα από κάθε άλυτο προβληματισμό.
Η Τρίτη Απόφαση λοιπόν ακροβατεί και παρεμβάλλεται μεταξύ υποκειμενικής και αντικειμενικής αντίληψης και στρατηγικής αποτελώντας την κατεξοχήν Λύση…

Κι εκεί τα όρια σωστού και λάθους χάνονται στην απροσδιοριστία του καινούργιου και απελεύθερου και στη γοητεία της υψηλού ρίσκου κατεύθυνσης που καθορίζουν… 

Όλα τα παραπάνω εδράζουν στο κατάλληλο timing που δεν μπορεί να είναι το χτες ή το αύριο, αλλά απαρέγκλιτα το σήμερα, το τώρα...

Στο άμεσο τώρα διαδραματίζεται πάντα όλο το σκηνικό μιας ζωής.
Και όταν αυτό δε βαρύνεται από την αίσθηση λάθους του χτες και από την μοιρολατρική αναβολή στο άγνωστο αύριο, τότε μπορεί να εντοπίζει και να αρπάζει τις ευκαιρίες που του δίνονται και να τις αξιοποιεί...

Στο τώρα και μόνον σε αυτό χτίζεται κάθε πιθανό αύριο και διορθώνεται το κάθε χτες...
Η στιγμή, η κάθε στιγμή είναι ολόκληρη η σκηνή μιας ολόκληρης ζωής, αφού κι ο χρόνος - ο ψεύτικος άπειρος ακινητοποιείται και υποκλίνεται μπροστά της...  

Κυριακή 25 Αυγούστου 2013

Αύγουστος

Αύγουστος ίσον καίσαρας και λοιπά αυτοκρατορικά και κυρίαρχα τσιτάτα.
Στο κλεινόν άστυ και σε κατάσταση ''έντασης εργασίας'' παραμένει Αύγουστος.
Υπάρχουν και χειρότερα!
Τον αντιλαμβάνεσαι αυτούς τους ενδιαφέροντες καιρούς σε κάθε coffee brake.

Όπερ και σημαίνει Freddo Cappuccino με άμεση ενεργοποίηση των πέντε αυτοκρατορικών αισθήσεών σου που σου δηλώνουν πως ζειςΆρχοντας λέμε!

Γύρω σου συνεχίζει η ιλιγγιώδης ρευστότητα της βλακείας. Ανακατατάξεις, κωλοτούμπες κι ακατάστατα κατεστημένα ξεχαρβαληδόν...

Ατάραχος λέμε καθό το τομάρι σου όντας σε greek coffee time ξεφεύγει επί του παρόντος από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όπως η νεοφιλελεύθερη αστική ολιγαρχία επιβάλλει.

Γραμμένους τους έχεις και γειωμένους με ηλεκτρολογικό σχέδιο, ώστε η φαιά ουσία σου να λειτουργεί ομαλώς και να αντιλαμβάνεται πως το καρκίνωμα το νεοφιλελεύθερον γκρεμίζει πλέον κάθε βεβαιότητα και κάθε αίσθηση ασφάλειας κάνοντας και τους πλέον φέρελπεις να αμφιβάλλουν επι παντός...
Όπως το πόσες ζάχαρες συνιστούν τον καφέ σου γλυκό. Τους κύβους πάγου τους προσδιόρισα με βάση τον Αύγουστο ok. Άλλοι επιμένουν να ψάχνουν το Θεό στο τηλέφωνο!Τους πρότεινα το What's up...

Γύρω σου μια σκυθρωπή κοινωνία που όχι απλά δε χαμογελάει πλέον, αλλά αρνείται να εκφραστεί, σαν ένα κύμα ζόμπι στην πόλη που κινείται μηχανικά στους δρόμους του τίποτα. Εξαιρούνται οι γκόμενες που απορούν γιατί χάθηκε η περιπέτεια από το greek summer timeΆντε τώρα να εξηγήσεις πως ο άλλος περπατάει και βλέπει φορολογικά δελτία και λογαριασμούς.
Αλλά Ζει ο μαλάκας!
Ζει προσαρμοσμένος στην ευτυχία του τίποτα.
Εκείνη  που τη συνιστούν μια τυπική δουλειά άνευ όρων και συμβάσεων και λίγη θάλασσα ένεκα αυγουστιάτικου έθους...

Όλοι οι δρόμοι οδηγούνε εκεί.
Ευτυχώς λέμε που η ελληνική θάλασσα δε χρεοκοπεί και δεν δεσμεύεται ακόμη από φοροπεριορισμούς και ξεπουλήματα σε γκέι αυλικούς ή αλλιώς ''επώνυμους''...
Ευτυχώς που κάθε Αύγουστο εξανθρωπίζει όσο μπορεί το σύγχρονο σκλάβο που μετράει τα αλυσοδεμένα βήματά του, αρκούμενος στο ότι ζει απλά προσαρμοσμένος πλέον στην ευτυχία του τίποτα. Εκείνη απ’ την οποία δε μπορείς να κάνεις τις αφαιρέσεις και τις διαλογές σου, ώστε να νιώσεις άνθρωπος που πραγματικά ζει κι επιλέγει.
Ν’ αφαιρέσεις το στόρι το καλοκαιρινό και να σου μείνουν και δυό ταβέρνες με τα φιλαράκια και κάτι που αγόρασες κινητό ή ακίνητο από την αγορά ρ’αδερφέ...

Μηδέν! Μηδέν με ανάγκες εξανθρωπισμού...
Εξανθρωπισμός yes!
Αυτό θα είναι το αυριανό ζητούμενο μιας κοινωνίας που πάσχει από χρόνια αναισθητική μηχανοποίηση μετατρεπόμενη σε ζόμπι των καιρών μας.
Και θα 'ναι δύσκολο όσο δεν αλλάζουν τα πράγματα, γιατί κάποια στιγμή θα ξεσπάσει και θα επιφέρει απίστευτη ωμή βία προς κάθε κατεύθυνση κινητοποιώντας το κυρίαρχο ένστικτο της επιβίωσης...
Για ''ψωμί, μπριζόλα και κόκα κόλα'', για ''λάπτοπ, εξοχικό κι αυτοκίνητο'', δεν ξέρω!

Ξέρω μόνο πως είναι κοντά, όσο το coffee brake στο Κλεινόν Άστυ μου επιτρέπει να το βλέπω...

Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

8o River Party

Εμμένοντας πως μοντέρνες πολιτιστικές εκδηλώσεις - όπως το River Party της Καμάρας - αποτελούν ενδείξεις μιας πολιτισμικής μεταστροφής της εποχής μας που υποτάσσεται στην θέληση και τη δημιουργική φαντασία της νέας γενιάς, οφείλω να παραθέσω επιχειρήματα που ισχυροποιούν αυτή την άποψη και την ''καθάρουν'' απο κάθε κακόβουλη προκατάληψη στην καθιέρωση του καινούργιου και δη όταν αυτό το καινούργιο διεκδικεί τον προσδιορισμό του πολιτιστικού ή πολιτισμικού...

Έτσι λοιπόν σημειώνω πως ο πολιτισμός της κάθε εποχής ηθελημένα ή μη ανταποκρίνεται στα θέλω της κοινωνίας και δη του ενεργότερου τμήματός της που είναι η νέα γενιά, η οποία αντιλαμβάνεται το περιβάλλον που ζει και κινείται με τη δική της χαρακτηριστική ματιά, έτσι ώστε να παρεμβαίνει και να σχηματοποιεί σε δρώμενο το θυμικό και τη φαντασία της...

Βασικό χαρακτηριστικό της πρωτοβάθμιας πολιτισμικής παρέμβασης εδώ είναι ο σχεδιασμός και η δημιουργία του Πάρτυ απο το σύνολο της νεολαίας της περιοχής, είτε διαμένει, είτε κατάγεται απο αυτήν, δημιουργώντας αυτοθέλητα ένα κοινό σημείο αναφοράς μιας καλοκαιρινής αυγουστιάτικης συνάντησης που εξ ορισμού ενισχύει τους κοινωνικούς δεσμούς της νέας γενιάς κάτι που καμιά άλλη εκδήλωση δεν κατάφερνε έως τώρα...

Έπειτα ο στόχος της ανάδειξης και προβολής του τόπου και η ζητούμενη επισκεψιμότητα που κερδίζεται χωρίς θεσμικές παρεμβάσεις και προσπάθειες, αλλά με αυτονόητες και ανέξοδες πρωτοβουλίες των νέων, ανάγουν την εκδήλωση σε μια επιτυχημένη διοργάνωση,  απαιτητή από την εποχή μας και τις ανάγκες της, ειδικά όταν συμβαίνει στην εγκαταλλειμένη επαρχία ως μια κοινωνική αυτοοργάνωση, έτσι ώστε να συγκαταλέγεται στα βασικά κοινωνικά δεδομένα του τόπου και άρα να αποκαλείται δίκαια πολιτιστικό δρώμενο αφού προκύπτει από την ίδια την κοινωνία...

Ακόμη να προσθέσω πως ο πολιτισμός του χθες αναπαράγεται πλέον στατικά και τυποποιημένα σε οθόνες και αμφιθέατρα, με χαρακτηριστική την έλλειψη της δημιουργίας και του καινούργιου, εκφυλίζοντας δυστυχώς τον ίδιο τον πολιτισμό σε εμπόρευμα ή πολιτιστικό προϊόν και εδώ ακριβώς η πρωτογενής παραγωγή πολιτισμού η συμμετοχική και πλατιασμένη αποκτά τη σημασία που έχει ο ίδιος ο πολιτισμός ως σύγχρονη, άμεση και αυθόρμητη έκφραση της κοινωνίας, γεγονός που έχει τεράστια σημασία αν το αναλογιστεί κανείς ειδικά στη χώρα μας και ειδικότερα στην εποχή μας....

Εν προκειμένω η καλή οργάνωση και ο σχεδιασμός που συναντώνται στο τρίπτυχο :
  • ασφάλεια των επισκεπτών και του περιβάλλοντος,
  • καθαρότητα απο αποκλίνουσες συμπεριφορές και συμβάντα και
  • νομιμότητα με τις  δέουσες αδειοδοτήσεις χρήσης του χώρου
εξασφαλίζουν την υπεύθυνη εκτέλεση της εκδήλωσης  αφήνοντας περιθώριο σε όλες τις ηλικίες να συμμετέχουν...

Τα παραπάνω απαντάνε εκ προοιμίου σε κακόβουλα σχόλια και ανώνυμες κριτικές που ανά καιρούς εμφανίζονται από συντηρητικές πηγές άποψης, έτσι ώστε η νεολαία μας να αφεθεί απρόσκοπτα να δημιουργήσει όχι μόνον αυτή την εκδήλωση, αλλά και άλλες που θα την εκφράζουν πολιτισμικά και να παραδειγματίζει αντίστοιχα κάθε πρωτοβουλία της νέας γενιάς σε ολόκληρη τη χώρα, αφού εντέλει η εποχή μας ηθελημένα ή όχι ανήκει και πρέπει να ανήκει σε αυτήν τη νέα γενιά, ώστε να ατενίσουμε επιτέλους ένα καλύτερο αύριο...

Όλοι όσοι από τη δικιά μας γενιά έχουμε συμβάλει στα πολιτιστικά, χαιρόμαστε ιδιαίτερα βλέποντας τα παιδιά που συνεργαστήκαμε χθες να συνεχίζουν επάξια και καλύτερα στο δρόμο της πολιτισμικής και πολιτιστικής δημιουργίας και θα συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε κάθε δημιουργική τους προσπάθεια που δεν είναι μόνον ο εναλλακτικός πολιτισμός, αλλά κάθε τι που σηματοδοτεί το σήμερα και το αύριο της χώρας μας...

Γιατί εντέλει ο πολιτισμός ως αντικατοπτρισμός του επιθυμητού της συλλογικής συνείδησης δεν είναι παρά το σύγχρονο ''είδωλο - εικόνα'' που η ελληνική μας γενιά εξακολουθεί να πλάθει εκφραζόμενη χιλιάδες χρόνια τώρα με τον ίδιο πάντοτε τρόπο...

Τι πιο πολιτισμικό, τι πιο ελληνικό από αυτή την διαπίστωση...

Τρίτη 2 Ιουλίου 2013

Το Επαναστατικό Βήμα της Αμφιβολίας

Στον κόσμο της επιστήμης είναι γνωστό πως τα πειράματα δεν είναι απόλυτα ούτε ακριβή, ούτε αντικειμενικά κι αυτό γιατί ο παρατηρητής αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του παρατηρουμένου και συνεπώς επηρεάζει το αποτέλεσμα.

Το ίδιο ισχύει και για τη ζωή μας ως προς την κατανόησή της, αφού το Εγώ μας είναι ο ισχυρότερος δεσμός μας με το περιβάλλον και συμμετέχει στη διαμόρφωσή του.

Αντικειμενική λοιπόν απεξάρτηση, αυτονόμηση και ελευθερία δεν υφίσταται, υπακούοντας στην παραδοχή πως στη συνολοσυμπαντική θεώρηση των πραγμάτων δεν υφίσταται ουσιαστικά μονάδα...

Σε αναζήτηση άρα της μέγιστης ευτυχίας και ευδαιμονίας ο άνθρωπος τείνει να αναζητά τη μέγιστη αυτονομία και ελευθερία του, ώστε να προσδοκά λιγότερα όσο θα μεγιστοποιεί την αυτάρκειά του.
Και η αυτάρκεια εν προκειμένω είναι σχετική αφού το εύρος της κυμαίνεται ανάλογα με τις δυνατότητες αλλά και τις απαιτήσεις καθενός.
Έτσι αρκούντως ευτυχής και αυτόνομος μπορεί να είναι ένας περιπλανώμενος ρόκερ, τόσο όσο και ένας αυτάρκης οικογενειάρχης, τόσο όσο και ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας...

Δεν είναι λοιπόν τόσο τα μέσα, όσο η κατοχή και η αντίληψη της συμπεριφοράς μας ως προς το περιβάλλον που διαμορφώνεται γύρω μας.
Συνήθως το ενεργειακό μας απόθεμα κατασπαταλάται σε καθημερινές μικρότητες στις οποίες εμπλεκόμαστε χωρίς να έχουμε τη δυνατότητα διαχείρισης της παρέμβασής μας και αυτοελέγχου.
Αυτή η δυνατότητα σημαίνει πως όσο μικραίνουμε το εμπλεκόμενο εγώ μας στο περιβάλλον, τόσο πιο συνετά και πιο ψύχραιμα και άρα πιο αποτελεσματικά θα μπορούμε να παρεμβαίνουμε και να επιλύουμε καταστάσεις.

Εδώ περιγράφεται και πάλι η ήρεμη λακωνική δύναμη της ιστορίας που δυστυχώς δεν συγκαταλέγεται στην ελληνική μας παιδεία, παρότι αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο διαμόρφωσης ελληνικού χαρακτήρα σιγουριάς και αυτοπεποίθησης, που οδηγούν σε ευδαιμονία και ευτυχία στον ελάχιστο παρανομαστή της περίφημης δωρικής λιτότητας.

Η αίσθηση σιγουριάς λοιπόν είναι που οδηγεί σε υγιές και ευχάριστο περιβάλλον και όχι τα όσα λέγονται περί γενικόλογης αγάπης κλπ από δογματοκεντρικές θεωρίες που απαιτούν τυφλή πίστη σε ειρημένα και αυθεντίες.
Απεναντίας η συνειδητή αμφιβολία της ''αυθεντίας'' αποτελεί το μηχανισμό που οδηγεί σε αναζήτηση του βέλτιστου και τεκμηριωμένα αποδεκτού, ώστε να μπορεί ως κλασσική αξία να διαχέεται σε ένα κοινωνικό περιβάλλον μικρό ή μεγαλύτερο...

Σύμφωνα με διανοητές όπως οι Χέγκελς και Ντεκάρτ η αμφιβολία είναι η μέθοδος αυτονόμησης του Εγώ που οδηγεί τη σκέψη σε νέες ατραπούς εξερεύνησης και αποδοχής ενός καλύτερου status
Η ίδια η δυνατότητα σκέψης αποτελεί απόδειξη και παρακαταθήκη νοητικής αναζήτησης της αυτονομίας και της ελευθερίας πλάι σε μια συνείδηση που και αυτή συνήθως διαμορφώνεται φαινομενολογικά υπο το βάρος των δικών της αυθεντιών...

Εν κατακλείδει η πολιτική ιστορία έχει να επιδείξει κατηγοριοποίηση ιδεών που ταλανίζουν την ανθρωπότητα μέχρι σήμερα παρότι η ερευνητική / αμφίβολη σκέψη θα εντόπιζε κοινότυπες παραδοχές στα κυρίαρχα πολτικά μοντέλα του φιλελευθερισμού και του σοσιαλισμού ικανά να απαιτούν ιστορική υπέρβαση μέσα απο μια ύστερη ιδεολογική επανάσταση της ανθρώπινης διάνοιας...

Αυτό όμως όπως είδαμε απαιτεί πρώτιστα απελευθέρωση απο το Εγωκεντρικό μας περιβάλλον που αυθεντίες έχουν συνδιαμορφώσει και ρηξικέλευθη πορεία προς την καινοτομία της Αμφιβολίας...

Η Αυτονομία και η Ελευθερία θα περιμένουν ένα βήμα παρακάτω και ο ιστορικός τροχός θα έχει κυλήσει χαμογελώντας για την αυτορυθμιστική του επάρκεια, ακολουθώντας τον υπέρτατο παρατηρούμενο κανόνα του αυτορυθμιστικού Είναι και Γίγνεσθαι...


Και ο μικρός εαυτός συστρατευόμενος με το απειροσύνολο θα αισθανθεί την αρμονία που κι ο ίδιος θα συνδιαμορφώνει όπως άλλωστε οφείλει να κάνει ως στόχο και σκοπό ύπαρξης και ζωής...   

Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013

Η άκρη του Wi Fi Παγόβουνου

Στην εποχή της ασύρματης επικοινωνίας των Wi Fi, των routers και των αμέτρητων hot spot, με δίκτυα WLAN και λοιπά τεχνοτροπικά, κανείς (ακόμη) δεν κατανοεί το μέγεθος, τη λειτουργία και την επίδραση της ηλεκτρομαγνητικής μόλυνσης γύρω μας.

Κι ενώ η πειρατεία στα wi fi εξαπλώνεται όχι μόνο για να παίρνει δίκτυο ο γείτονας, αλλά και για νάχει πρόσβαση στο προσωπικό σου αρχείο ο περίεργος ηλεκτρονικοματάκιας, έρχεται η Google και σχεδιάζει με το project Loon την επέκταση του ασύρματου δικτύου με balloons στην στρατόσφαιρα...

Δε συζητάμε βέβαια για ιδιοκτησιακό καθεστώς στρατόσφαιρας και άρα δικαιώματα χρήσης, αλλά ο προβληματισμός είναι αλλού.

Θα υποθέσει κανείς ότι καλό είναι να έχει και ο Σίμος internet με 100Mb σύνδεση, αλλά βλέπω να εξαφανίζονται οι ενσύρματες και μαζί τους η ασφάλεια επικοινωνίας, αφού κάθε τι ασύρματο όσα wep και wpa συστήματα να βρεί πάλι θα είναι διάτρητο και θα καραδοκεί ο ηλεκτρονικοματάκιας που εν προκειμένω μπορεί να είναι η οποιαδήποτε θεσμική κρατική ή και διεθνής Αρχή επιτήρησης των νέων αντιτρομοκρατικών etc Ηθών...

Όπερ και σημαίνει ελευθερία διαδικτύου τέλος και επιστροφή στα σήματα καπνού.

Παράλληλα φανταστείτε ένα ωραίο δειλινό όπου η ατμόσφαιρα και η στρατόσφαιρα θα υποστούν ηλεκτρομαγνητικό βραχυκύκλωμα αφού πχ στα 2,4Ghz εκπέμπουν μαζί τα WiFi, τα κινητά που πλέον αποτελούν προέκταση των άκρων, τα Bluetooth, τα συστήματα συναγερμού, οι φούρνοι μικροκυμάτων μπλιαχ, όλα τα video monitors, τα ZigBee, οι ραδιοσταθμοί, οι αναλυτές φασμάτων και ο τελευταίος σαμάνος των Μοικανών που φώναζε για οικολογία....μέσω Youtube.

Την ώρα που κάποιοι στην Ελλάδα ισχυρίζονται πως ...μας ψεκάζουν με χημικά, επισημαίνουμε πως πλημμυρίζουμε με ηλεκτρομαγνητικά απόβλητα σε βαθμό επικινδυνότητας που παραμένει άγνωστος μαζί με την αχαρτογράφητη φυσική ραδιομαγνητική απεικόνιση του ατμοσφαιρικού μας γαλάζιου...

Κι αυτό το ρημάδι το σκουπιδαριό είναι άχρωμον, άγευστον και άοσμον.

Αρκούντως ικανό όμως ή να μας στερήσει την ελευθερία ή να μας στερήσει και την ίδια την ανθρώπινη ζωή κάποτε στον blue Planet Earth

     

Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

Όστρια


Το καφέ, η ημερομηνία και το θέμα θα μπορούσαν να συνδέονται με τους Δροσουλίτες, αλλά δεν...  :-) 
'Οταν οι παγετώνες του βορρά άρχισαν να υποχωρούν γύρω στη 12η χιλιετία πΧ, ο ελλαδικός χώρος ανήκε στην τροπική ή ημιτροπική ζώνη εκείνης της εποχής όπως φαίνεται από ευρήματα αλλά και περιγράφεται σε μύθους.
Βέβαια κάποτε και η Σιβηρία ήτανε ζούγκλα με μαμούθ που χάθηκαν ξαφνικά όπως αποδεικνύουν τα σχετικά ευρήματα, παραπέμποντας σε άλλη μαγνητική διάταξη του πλανήτη με άλλους πόλους και άλλες γεωλογικές ανακατατάξεις σε παλιότερους χρόνους.

Γενικά από τους διασωθέντες μύθους των λαών προκύπτουν ενδεικτικά στοιχεία πληροφόρησης, αλλά προκύπτουν και θέματα προς διερεύνηση ειδικότερα από τους ελληνικούς μύθους που πέραν του ότι είναι εκτενέστεροι και πληρέστεροι, παράλληλα δεν είναι τυχαία δομημένοι ως προϊόντα μιας εκτροχιασμένης φαντασίας, αλλά διατηρούν έκδηλα μια εννοιολογική και ετυμολογική συσχέτιση του αντικειμένου τους με την περιγραφή τέτοια, που να μπορεί να οδηγεί σε λογικά σενάρια που υποκρύπτονται κάτω απ' την αλληγορία.
Έτσι για παράδειγμα,
τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων (πολύτιμα μέταλλα) βρίσκονταν στον κήπο των θεών (τροπική ζούγκλα ) στη χώρα του Άτλαντα ( Ατλαντίδα, Αμερική ) και φύονταν από μηλιές που η Γη (μητέρα φύση ) έκανε γαμήλιο δώρο στο Δία και την Ήρα.
Οι κόρες της Νύχτας (Δύσης) Εσπερίδες και ο δράκοντας Λάδων (γόνιμος τόπος) είχαν αναλάβει τη φύλαξή από την κλοπή απ’ τις κόρες του Άτλαντα ( θεού ήλιου), μέχρι που ο Ηρακλής (κλέος της Ήρας ) με τη συνεργασία των Εσπερίδων και σκοτώνοντας το Λάδωνα τα πήρε και τελικά με τη βοήθεια της Αθηνάς (αθάνατης γνώσης) τα επέστρεψε στη θέση τους όπου και ανήκαν.
Πολύ πριν τον Κολόμβο…

Παρενθετικά, ο Λάδωνας μετατράπηκε στον αστερισμό του Δράκοντα ο οποίος περιέχει τον βόρειο ουράνιο πόλο της εκλειπτικής ( μετά το 1800 πΧ λόγω μετάπτωσης ενώ μέχρι τότε έδειχνε τον πραγματικό βόρειο πόλο ).
Επίσης, οι αστερισμοί σύμφωνα με τη Διεθνή Αστρονομική Ένωση είναι 88 κατανεμημένοι σε οκτώ ομάδες από τις οποίες η μια είναι και των δώδεκα  αστερισμών του ζωδιακού κύκλου.
Σημαντικότερες ομάδες είναι :
  • της Αρκτου (εμπεριέχει Βοώτη, Δράκοντα, Γκέμμα, κλπ)
  • του Περσέα (εμπεριέχει Ανδρομέδα, Πήγασο, κλπ)
  • του Ηρακλή (εμπεριέχει Λύρα, Οφιούχο, Σταυρό του Νότου, κλπ)
  • του Ωρίωνα (εμπεριέχει Κύνες, Λαγώος, κλπ)
Ο Βοώτης ή Αρκτούρος (φύλακας ή και διώκτης της άρκτου) είναι ο λαμπρότερος του βόρειου ημισφαιρίου, ενώ ο Σείριος ο λαμπρότερος του ουρανού, ορατός και από το βόρειο ημισφαίριο ενώ ανήκει στο νότιο ουράνιο ημισφαίριο.

Η βιβλιογραφία, οι αποκωδικοποιήσεις, οι συμβολισμοί και οι ετυμολογήσεις σχετικά με μύθους και αστερισμούς βρίθουν, δεδομένου ότι και οι αρχαίοι έλληνες όπως όλοι οι λαοί, συνέδεαν τους μύθους τους με την τότε παρατηρούμενη αστρονομία, γεγονός που θα μπορούσε να μην οφείλεται μόνον στο δέος της ενατένισης του έναστρου ουρανού, ειδικά από λαούς που κάθε άλλο παρά αφελείς δείχνουν. 

Το αρχικό παραπάνω παράδειγμα αποτελεί μια ρεαλιστική προσέγγιση της πληροφορίας που μεταφέρει ο μύθος σε αντιδιαστολή με πλείστα όσα εξωπραγματικά μπορεί κανείς να διαβάσει στο net
Με μια τέτοια προσέγγιση και επιστημονική τεκμηρίωση θα μπορούσε να αναθεωρηθεί η ιστορική γνώση, χωρίς τις εμπορικές υπερβολές της σύγχρονης μυθοπλασίας και φαντασίας.

Βέβαια, πολλές φορές οι κάθε είδους ερευνητές εντοπίζουν σκανδαλώδεις συμπτώσεις, οι οποίες είτε παραπέμπουν σε ξεχασμένη γνώση ενός προηγούμενου πολιτισμού (?), είτε είναι απλά συμπτώσεις.
Για παράδειγμα, η επιτάχυνση της βαρύτητας είναι g = 9.81 m/s και στην ομηρική Ιλιάδα ο Νέστορας της αρχαίας Πύλου θυσίαζε στον ''κοσμοσείστη'' Ποσειδώνα 81 ταύρους κατανεμημένους σε 9 ομάδες θυτών και θυσιών.
Ανοιχτά της Πύλου βρίσκεται το μεγαλύτερο θαλάσσιο φρέαρ της Μεσογείου που έγινε με την καταβύθιση της Αιγηίδας και την ανάδειξη του αιγαίου πελάγους, έτσι όπως αποτυπώνεται και δορυφορικά πλέον με αρκετή ευκρίνεια.
Στη σημερινή Πύλο είναι ακόμη σε εξέλιξη το διεθνές επιστημονικό πείραμα Νέστωρ το οποίο ανιχνεύει νετρίνα (περίπου ότι κάνει και το CERN) με υποβρύχια τηλεσκόπια σε βάθος 4 χιλιομέτρων θαλάσσης, παραμένοντας το τέταρτο σημαντικότερο επιστημονικό πείραμα διεθνώς.

Πύλη παράλληλα, είναι η σχηματοποιημένη στο γράμμα Π κεντρική είσοδος και έξοδος από την οποία διέρχεται η ύλη (Π-ύλη) σε κάθε της μορφή… (διέρχεται ή και διαφεύγει).
Έλξη, καμπυλότητα ή και διοχέτευση χωροχρόνου (?) ή κίνηση αντιβαρυτική σε συγκεκριμένο σημείο θα δημιουργούσε - θεωρητικά πάντα - μια δύναμη στροφορμής στους πόλους του άξονα περιστροφής σχηματίζοντας δίνη...

Σε άλλο παράδειγμα τρεις ιπτάμενες μυθικές μορφές ( Φαέθων, Ίκαρος και Βελλερεφόντης ) έπεσαν στη Γη κατακαίοντάς τη ή κατακεραυνώθηκαν από το Δία.
Σήμερα η αμερικανική επιστημονική έρευνα δέχεται πως η απέραντη έρημος Σαχάρα από το 11.000 πΧ μέχρι και το 5.000 πΧ ήταν τροπική ζούγκλα με άφθονη πανίδα και χλωρίδα η οποία σε 100 με 200 μόλις χρόνια ερημοποιήθηκε, λες και κάποιο ουράνιο σώμα προσέκρουσε σε αυτή δίνοντας παράλληλα και τις αναφορές για τους κατακλυσμούς της εποχής (Δευκαλίωνα, Νώε) που ακολούθησαν σε όλη τη Μεσόγειο, μετατρέποντας το κλίμα από τροπικό και ημιτροπικό σε εύκρατο.
Σε προγενέστερη προφανώς εποχή (αρκετά πριν το 5.000 πΧ) ο Ηρακλής σκοτώνει το λέοντα της τροπικής Νεμέας και ενδύεται τη λεοντή του, ταξιδεύει στην Εσπερία (Ατλαντίδα, Αμερική) πέρα από τις στήλες του Άτλαντα όπως και οι Αργοναύτες και ο Διόνυσος με την εκστρατεία του φτάνει στις Ινδίες, γεγονός που ο Αλέξανδρος πληροφορείται πολύ μεταγενέστερα από τους ίδιους τους Ινδούς...

Ο Αλέξανδρος πέρα από τις πύλες της Κασπίας που σήμερα λόγω της καύσης του φυσικού αερίου σε χαοτικό γεωλογικό άνοιγμα λέγονται και ''πύλες της κολάσεως'', καταδιώκει με ιδιαίτερη εμμονή και μένος τα έθνη της στέππας και στις πύλες του ινδικού Καυκάσου ( Ιμαλάϊα) καταλαμβάνοντας και καταστρέφοντας την απρόσιτη Άορνο Πέτρα (ΒΔ Πακιστάν).
Σήμερα και μάλλον με ασάφεια η γεωστρατηγική επιστήμη επιμένει πως όποιος ελέγχει το κέντρο της Ευρασίας (όρια Μογγολίας – Αφγανιστάν – Πακιστάν) ελέγχει όλο τον κόσμο.
Γιατί η άορνος πέτρα (δεν υπερίπτανται πουλιά) σαν περιοχή έχει τόση σημασία?
Παράλληλα άορνος πέτρα πολύ μικρότερης κλίμακας είναι και σημείο στην Ακρόπολη άγνωστο στο ευρύ τουριστικό κοινό, όπως πιθανόν και ο άρειος πάγος με την περίεργη ονομασία του για απλός βράχος…

Αν βέβαια ο Αλέξανδρος ζούσε και συνέχιζε τη ''δυτική εκστρατεία'', τότε η Αφρική και η Αμερική θα είχαν εξερευνηθεί πολύ πριν από τον Κολόμβο και η εξέλιξη της παγκόσμιας ιστορίας θα ήταν διαφορετική συμπεριλαμβανομένων των χαμένων πληροφοριών όπως της περίφημης Ατλαντίδας.
Αυτό σημαίνει πως μια ιστορική λεπτομέρεια ή συγκυρία μπορεί να εμφανίσει ή να αποκρύψει πληθώρα γνώσης για το παρελθόν με συνέπειες για το παρόν και το μέλλον.
Σε μικρότερη κλίμακα ο Μίνωας της Κρήτης που με τη βοήθεια του Δαίδαλου είχε φτιάξει το Λαβύρινθο για να εγκλωβίσει το Μινώταυρο, αλλά και ένα περίεργο μεταλλικό ρομπότ φύλακα τον Τάλω, που διέτρεχε όλη την Κρήτη σε 24ωρη βάση.

Μην  όμως ή Μιν ήταν και μια σειρά ονομάτων των παλαιότερων Φαραώ της Αιγύπτου (χώρα ύπτια δηλαδή κάτωθεν του αιγαίου) των οποίων η παλαιότερη πυραμίδα (πυρ – αμίς = φλόγα στην κορυφή) δεν ήταν τύμβος μα περίεργο κατασκεύασμα με κατεστραμμένη κορυφή και αστρονομικά έδειχνε τον αστερισμό του ταύρου με πιθανότερο κατασκευαστή κατά κάποιους κάποιον Ερμή (Τρισμέγιστο) που προφανώς γνώριζε τη μαθηματική έννοια του π=3,14 και της κατεργασίας του γρανίτη χωρίς ηλεκτρικούς τροχούς με αδαμαντόδισκο… 
Σήμερα η Κνωσός φιλοξενεί τα ανάκτορα και τον τουρισμό, αλλά ο θησαυρός της πληροφόρησης είναι σε έναν μικρό δίσκο της Φαιστού που αποτυπώνει αμφίδρομες διαδρομές σε γήϊνους και ουράνιους ζωδιακούς σε μορφή σπείρας που παραπέμπει σε dna, rna και κυματοσυναρτήσεις κβαντικών σχέσεων ίσως…
Σαν χαραγμένες διαδρομές έχουν νόημα μόνον εάν κάποιος ή κάτι πρόκειται να τις ακολουθήσει ή τις ακολουθεί εν αγνοία του, πάντοτε στο πριν ή το μετά μιας πύλης/ αφετηρίας/διασταύρωσης που προείπαμε, έχοντας πάντα υπόψη τη σχέση ύλης-ενέργειας.   

Τελευταία, απολιθώματα δείχνουν πως ο άνθρωπος και ο σκύλος ήταν σύντροφοι από την παλαιολιθική εποχή και πέραν του Άργου του πιστού σκύλου του Οδυσσέα που μια επική Οδύσσεια δεν ξέχασε να συμπεριλάβει, ο Σωκράτης ορκιζόταν με δέος όχι στο Δία μα στον Κύνα, το σκύλο του ουρανού, τον Σείριο.
Τον οποίο γνώριζαν ως τριπλό αστερισμό πολύ πριν τα σύγχρονα τηλεσκόπια εντοπίσουν ως τέτοιον…
Η εντοπίσουν τον Φόβο και τον Δείμο γιούς του θεού του πολέμου Άρη και δορυφόρους του ομώνυμου σημερινού πλανήτη που άγνωστο πως δέχτηκε αυτό το όνομα πολύ πριν ανακαλυφθεί πως κάποτε συντηρούσε ζωή εν μέσω 12 πλανητών και όχι 9 που είναι σήμερα…

Είναι ατέλειωτα τα παράξενα και οι συμπτώσεις, μα το σημαντικότερο παράξενο είναι η ίδια η ελληνική γλώσσα η οποία είναι μαθηματικά δομημένη έτσι ώστε να συνθέτει ή να διατάσσει κώδικες πληροφόρησης με εννοιολογική ακρίβεια.
Ίσως, όταν ο άρρητος π = 3,14 που σημαίνει τη σχέση μεταξύ περιφέρειας και διαμέτρου του κύκλου, ''γκρεμίσει'' σχηματικά τη διάμετρο στη γη σχηματίζοντας το Ω-μέγα,
να αποκαλυφθεί επιστημονικά πλέον η ξεχασμένη ανθρώπινη Γνώση δικαιώνοντας το δελφικό στοχασμό του Ει και του Γνώθισαυτόν.
Πριν ο πλανήτης ξαναπαγώσει ξαφνικά όπως κάνει ανά περιόδους, - παρότι όλοι ισχυρίζονται πως υπερθερμαίνεται αγνοώντας το αντίθετο επιστημονικό μοντέλο -.  
Τότε - μιλώντας αλληγορικά - η Όστρια θα δυναμώσει και είτε θ’ ακολουθήσει το Λίβα, είτε θα τον ξεπεράσει οδηγώντας το στρατηλάτη που θα γυρεύει αγωνιωδώς τις στρατοπεδεμένες φάλαγγες και μόρες του που περιμένουν.
Κι αυτή τη φορά δε θα ‘ναι κύκνος του μύθου ή πελαργός που επιστρέφει απ’ το βορρά, μα αετός πελασγός που επιστρέφει απ’ το Νότο…

Τρίτη 14 Μαΐου 2013

Εμείς είμες Πόντιοι


''Εμείς είμες Πόντιοι Αργοναύτες Κομνηνοί Α σην Μαύρην θάλασσαν Έλληνες χριστιανοί '' ... εξακολουθεί να τραγουδάει η γενιά των ξεριζωμένων Ποντίων όπου γης, με τη συνοδεία της περίφημης ποντιακής λύρας. 
Μια ακόμη ηρωική ελληνική γενιά η ποντιακή, που κάθε 19 Μαΐου θυμάται τη Γενοκτονία που υπέστη με σφαγές 360.000 του πληθυσμού της και εκτοπισμούς πολύ περισσότερων (1,5 εκατ.) σε Ελλάδα και Ρωσία, από το κίνημα των Νεότουρκων από το 1914 έως και το 1923 της μικρασιατικής καταστροφής.
Μια ακόμη γενοκτονία που προκάλεσαν οι Τούρκοι. Η πλέον σύγχρονη, σχεδιασμένη και συστηματική στα πλαίσια της κεμαλικής εθνοκάθαρσης, η οποία αναγνωρίζεται επίσημα από τη Διεθνή Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών. Την ίδια μέρα 19 Μάη, που οι Τούρκοι γιορτάζουν την αποβίβαση του Κεμάλ στη Σαμψούντα. Του Κεμάλ που από τραγελαφικές ιστορικές συγκυρίες έγινε νικητής του Μικρασιατικού Αγώνα και ιδρυτής της σημερινής Τουρκίας.
Της Τουρκίας. Ενός ψευδεπίγραφου ''έθνους μωσαϊκού'' από πολλές εθνότητες με κοινή συνισταμένη το Ισλάμ και τη μιλιταριστική διοίκηση, που πρόσφατα αναζητά το οθωμανικό παρελθόν του για να αποφύγει τις αποσχιστικές τάσεις ενός πληθυσμού, που στη σύγχρονη εποχή συνειδητοποιεί πως είναι γέννημα γενίτσαρων... Γενίτσαρων που προέκυψαν από μόλις 10.000 στρατού Τουρκμάνων οσμανλήδων (Τουρανομογγόλων) μετά τη μάχη του Ματζικέρτ (1071 μ.Χ. ) και που δηώνοντας και εκτουρκίζοντας τον ελληνογενή, τον κουρδικό και τον αρμένικο πληθυσμό της Μικράς Ασίας και της Ανατολίας πλησιάζουν σήμερα τα 100 εκατομμύρια.
Σ’ αυτή την ιστορική αλήθεια, θα προσθέσουμε ότι ο Πόντος στις Β.Α. ακτές της σημερινής Τουρκίας αποικήθηκε αρχικά από Ίωνες (Μίλητος – Σαμψούντα) και Αρκάδες (Τραπεζούντα ). Αρκάδες από την Τραπεζούντα της Παρρασίας ( δυτικά της Μεγαλόπολης Αρκαδίας ). Γένος Λυκαίων (Τραπεζεύς) οίκησαν τη χώρα των Αργοναυτών και των Αμαζόνων μετά τον εκτοπισμό τους από τους Θηβαίους του Πελοπίδα και του Επαμεινώνδα, ιδρυτών της Μεγαλόπολης από τους γύρωθεν οικισμούς το 371 πΧ.( Παυσανίας, Απολλόδωρος ).

Τραγική ειρωνεία σήμερα είναι το - κατασκευασμένο από Τούρκους - τεράστιο άγαλμα της Αμαζόνας (αρκαδικής θεάς Άρτεμης) που κοσμεί το λιμάνι της Σαμψούντας.
Τραγική ειρωνεία επίσης, είναι το ότι ο αετός – σύμβολο της Μιλήτου που κοίταζε δυτικά, έγινε αιώνες αργότερα (1204 μΧ) το σύμβολο – σημαία των Κομνηνών που ίδρυσαν την Αυτοκρατορία του Πόντου, ως έκπτωτοι από Λατίνους Σταυροφόρους και Βυζαντινούς, διατηρώντας για 250 χρόνια την σαφή ελπίδα ανάκτησης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και της Κωσταντινούπολης, εν μέσω Σελτζούκων, Μογγόλων και Λατίνων που επέδραμαν στη Μικρά Ασία...
Έμελλε όμως το κύκνειο άσμα της θυσίας προ του τέλους σε έναν ακόμη αρκαδοτραφή στη δωρική γη, τον Κων/νο Παλαιολόγο στις 29 Μάη του 1453 μ.Χ. να σφραγίσει τη μειδιάζουσα ελληνοπρέπεια της Πόλης και του Βυζαντίου, αναφωνώντας '' Έλληνες εσμέν το γένος...'' λίγες μέρες πριν πέσει ηρωικά μαχόμενος στις επάλξεις της.
Έκτοτε, ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου έμεινε στη συνείδηση των Νεοελλήνων ως ο ''Μαρμαρωμένος Βασιλιάς'', μύθος που πλέον ξεθωριάζει αφού το 1922 ο εμπειροπόλεμος στρατός 10.000 Ελλήνων που στάθμευε έξω από την Κωνσταντινούπολη, εμποδίστηκε από τους πρώην συμμάχους της Αντάντ να την καταλάβει και να εγκλωβίσει τον επελαύνοντα δυτικά της Μικράς Ασίας Κεμάλ, λόγω της αλλαγής εξουσίας στην Ελλάδα. Αυτή ήταν η πρόφαση. Στην πραγματικότητα όμως, γιατί φοβήθηκαν πως η νέα Ελλάδα θα γινόταν μια δύναμη πέντε θαλασσών και δύο ηπείρων…
Ας μη χαίρονται λοιπόν οι σημερινοί Τούρκοι στις ακραίες τους εκφράσεις. Δεν χάσαμε κανέναν πόλεμο μαζί τους. Αλλά από τέτοιες - και άλλες - ατυχείς συγκυρίες ο βασιλιάς παραμένει ''μαρμαρωμένος''...  Κι οι Πόντιοι, οι Αρκαδοπόντιοι, εξακολουθούν να χορεύουν τον δωρικό πυρρίχιο με τα χέρια και τα μαχαίρια ψηλά, προς τον ήλιο και την ελπίδα της επιστροφής...
Οι Κομνηνοί, οι Παλαιολόγοι, οι Αργοναύτες του Ιάσονα, οι Λύκαιοι, οι Αμαζόνες της δωρικής θεάς Άρτεμης, ο δέσμιος Προμηθέας στον Καύκασο, ο περιπλανώμενος Ορέστης στη Θοανία, ο Οδυσσέας στους Κιμμέριους, ο Ηρακλής, οι Μύριοι με την κάθοδό τους στην ''θάλαττα - θάλαττα'' που αναγνώρισαν ως στοιχείο ελληνισμού, στοιχειώνουν ανεξίτηλα για χιλιετίες τον ελληνικό Πόντο της Σαμψούντας και της Τραπεζούντας, μπολιάζοντας μέχρι σήμερα τον ακόμη ελληνόφωνο πληθυσμό της περιοχής του Πόντου με την ελπίδα πως κάποτε οι ξεριζωμένοι και οι γηγενείς θα χορεύουν μαζί πυρίχιο και θα κοιτάζουν δυτικά όπως ο αετός της σημαίας τους την σύγχρονη Ισταμπούλ, την Κωνσταντινούπολη, την αρχαία Βυζαντίδα.
Όταν ο πολιτισμός ζωντανέψει τη μαρμαρωμένη Ιστορία...

Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

Mafia


''Mafia'' φωνάζουν ακόμη οι Βούλγαροι διαδηλωτές μετά τα εκλογικά αποτελέσματα στη   φτωχότερη χώρα της ΕΕ και το πρωτότυπο σύνθημα μοιάζει κάπως περίεργο.
Στα δικά μας δημοκρατικά τεκταινόμενα, ανακαλύπτοντας τον τροχό μια ακόμη μελέτη εντόπισε λέει, πως η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα γίνεται κυρίως από επαγγελματικές συντεχνίες όπως γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί κλπ. 
Σωστά αλλά, όταν παράλληλα διαπιστώνεται πως οι εκπρόσωποι της Βουλής που νομοθετεί είναι κυρίως γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί, κλπ τότε το όλο θέμα γίνεται κωμικοτραγικό συνάδοντας με το παραπάνω βουλγαρικό σύνθημα.

Η δυσκολότερη πάντως συντεχνία είναι αυτή των καθηγητών που απειλούν με κινητοποιήσεις επιπέδου 88, γιατί κλήθηκαν να δουλέψουν δυο επιπλέον ώρες τη βδομάδα... Προφανώς οι ''λειτουργοί'' της μάθησης δε θα προλαβαίνουν τα ...φροντιστήρια των οποίων το φαινόμενο έχει μετατρέψει την μεταπολιτευτική εκπαίδευση σε επικερδή επιχείρηση άγνωστης φορολογικής αντιμετώπισης.
Δάσκαλε που δίδασκες και λόγο δεν εκράτεις, λέει ο σοφός λαός.
Τα αμαρτωλά media της διαπλοκής για να επιτείνουν τη σύγκρουση της εκπαίδευσης με την κυβέρνηση, κυκλοφορούν ευρέως και μια δήθεν επιστολή ενός 16χρονου από τη Δραπετσώνα, ο οποίος ξαφνικά αποφάσισε να γράψει για να στηρίξει τον αγώνα των καθηγητών λες κι άλλα προβλήματα παιδείας και επιβίωσης και σε άλλο πολιτικό timing  δεν είχε το παληκάρι…

Βέβαια η ελληνική επικαιρότητα άγεται και φέρεται χωρίς να ξεπερνά τα όρια του ευρωμπάσκετ, τα χρέη του Πασόκ και βεβαίως την νιοστή δόση δανεικών από την Τρόικα.
Που μυαλό τώρα για την εκπαίδευση ο δευτεροκυβερνητικός πρόεδρος.
Λέω πρόεδρος με μικρό πι γιατί ο άνθρωπος παρέλαβε υπολείμματα.
Υπολείμματα του κόμματος και υπολείμματα της ''δαπάνης'' που καλά κρατούσε για αδέσμευτες και εθνικά υπερήφανες δεκαετίες, όπου δέκα εκατομμυριάκια ευρώπουλα το χρόνο ξέφευγαν και φορτώνονταν στους επόμενους και φυσικά στο λαό.
Ήρωας ο πρόεδρος. Πρέπει όντως να είσαι εκτοπίσματος Βενιζέλου για τέτοιες αντοχές.
Το ίδιο μοτίβο βέβαια διαχέονταν μέχρι κάτω και στον τελευταίο προεδρίσκο ή διευθυντάκο δημοσίας ολκής παράλληλα με το αμάρτημα της συντεχνιακής φοροδιαφυγής των σταρ και των επωνύμων και των κολαούζων τους.
Μετά κάποιοι ξυπνήσανε και μαζί τους η χώρα που από τότε πασχίζει να κρύψει τη μεταπολιτευτική γύμνια της. 

Και τώρα συναγωνιστές καθηγητάδες και φροντιστηριάρχες και ομοσύντεχνοι?
Τι θα κάνουμε τώρα χωρίς δύο μεγάλα κόμματα σωτήρες για εναλλαγή, αφού κι η συγκυβερνώσα Νέα Δημοκρατία πάλιωσε κι οδεύει προς νεοφιλελεύθερο υπόλειμμα?
Χαλάνε οι συνήθειές μας και θα αποκτήσουμε προβλήματα προσαρμογής.
Βέβαια οι συνήθειες ελληνικότατες, αλλά που θα ξεσπάμε πλέον?

Κοίτα να δεις που από συνήθεια θα ξεσπάμε στην αντιπολίτευση πριν καν κυβερνήσει. 
Κι όταν λέω αντιπολίτευση εννοώ Σύριζα – Ανέλ και Χρυσαυγή.
Κι οι τρεις μαζί γιατί δεν αποκλείεται να συγκυβερνήσουν τώρα που η συγκυβέρνηση είναι της μόδας και παρά τα νάζια, γιατί αλλιώς πως θα συντηρηθεί η πολιτική μας αν-ομαλότητα που τείνει σε ανωμαλία?
Το ομαλό μας χαλάει από τότε που οι σύντεκνοι κατέβηκαν πάνοπλοι στον Ομαλό.
Από τότε και μετά γίναμε μαντινάδα...

Αλλά και πάλι έχουν αλλάξει κι οι αντιπολιτευτικές μας συνήθειες.
Παλιά έλεγες για τις ψήφους και τα έργα του βουλευτή, για την ΕΟΚ και για το ΝΑΤΟ και για το συνδικάτο, ενώ τώρα ψάχνεις να το δεις το θέμα αφού παλεύεις μ’ ένα κομπιουτεράκι στο χέρι να δεις που κάτσανε σήμερα οι φόροι.
Τα περί σταθερού φορολογικού συστήματος είναι το εθνικό ανέκδοτο έστω κι αν παραμένει βασική προϋπόθεση ανάπτυξης.
Γι αυτό από τότε που οι πολίτες υπολόγιζαν τις μετοχές στον πρωϊνό καφέ του πάλαι ποτέ χρηματιστηριακού ναού, η τεχνολογία απάντησε με mobile εξέλιξη γνωρίζοντας πως σήμερα θα τα χρειάζεσαι περισσότερο για να υπολογίζεις τα αφόρητα των φόρων και της φορολαγνείας.
Βέβαια σήμερα είναι η καλύτερη εποχή για αγορά καλών μετοχών, αλλά αυτό είναι άλλο χαρτί και άλλο βαγγέλιο για τραπεζίτες και συναρμόδιους…

Επίσης παίζει εκείνη η μαυραγορίτικη κάστα που μαζεύει και το χρυσό της χώρας στέλνοντάς το μετά μανίας στην Αλεμάνια. Και δόντια χρυσά παίζουν.
Οι λίρες δεν παίζουν γιατί είναι κατανεμημένες από τη δεκαετία του 40-50, ξεπλυμένες δηλαδή δηλωμένες εννοώ και η τιμή τους στο σωρό ανεβοκατεβαίνει έως και εκατό ευρώπουλα για να ελέγχεται η κατοχή και η συγκέντρωση.
Όλα τ’ άλλα χύμα στο χυτήριο που κατακαίει μέχρι και αναμνήσεις κοσμημάτων.
Το νέο Άουσβιτς είναι στον ευρωπαϊκό Νότο με χιλιάδες παραρτήματα.

Τώρα βέβαια παρά τις παραπάνω θεσμικές προσαρμογές και μετά την επιτυχία του πρωτογενούς πλεονάσματος που θα ‘χουμε, αφού με σολομώντεια οικονομικά της γιαγιάς μας κόψαμε τις δαπάνες και την κατανάλωση εντός των τειχών, θα ‘χουμε σε κανά  χρόνο τη δυνατότητα να βγούμε στις αγορές και να δανειζόμαστε λέει ελεύθερα.
Ο εθνικός αγώνας ευφυίας θα έχει δικαιωθεί!

Αφού βέβαια  μέχρι τώρα έχουμε καταφεσωθεί τρεις φορές περισσότερο για να ξεπληρώνουμε επιτόκια προηγούμενων δανείων.
Το ότι θα συνεχίσουμε να δανειζόμαστε και μάλιστα ''ελεύθερα από τις αγορές'' θεωρείται επιτυχία που ο περήφανος λαός θα βγεί να πανηγυρίσει στο Σύνταγμα... 

Τελικά το Πα-Σόκ έμεινε υπόλειμμα, αλλά η τακτική του αειφόρου δανεισμού σε βάρος της πλέμπας εξακολουθεί να βασιλεύει στη χώρα.
Τόσο που το νέο κυβερνητικό κόμμα πρέπει να λέγεται Σοκ μπας και ξυπνήσουμε ποτέ.  Σοκ και Δέος μας χρειάζεται ως το μόνο ορθολογικό πολιτικό Χρέος.
Χρειάζεται εν καιρώ ένα από-Κομμα που θα λέγεται ΣΟΚ = Σωτήρες Ολικής Καταστροφής.
Επίκαιρο και αρκούντως παράλογο ώστε να φοριέται ασορτί με τις τάσεις της εποχής…
Με σύνθημα : ''ες έδαφος φέρειν παν τι το νεοελληνικόν και από μηδενός αρξάμενοι''.
Αλλιώς δε μαζεύεται το ερείπιο ούτε με δεκαεφτά σοφούς και τετρακόσιους σωτήρες.
Τώρα βέβαια κάνει κόμμα και η κα Γιάννα των Olympic Games. Κεντροαριστεροευρωσκεπτικιστικό.
Είναι να μην επιμένεις στο απόκομμα?


Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

Άνοιξη



Εποχή γένους θηλυκού που παραπέμπει σε ίμερου όμματα κι αρώματα και κύκλους και ημικύκλια.
Φωταύγεια. 
Φύση αναδυόμενη σε θάλασσες λουλουδιών και φωνές νεανικές σε μια επέλαση ζωντάνιας κι ενστίκτου.
Αδάμαστο μανιφέστο ζωής απέναντι σε ψεύτικες προπατορικές ενοχοποιήσεις.
Epic μουσικές και σολαρίσματα και ροδοπέταλα να ταξιδεύουν στο Δούναβη του Ederlezi πέρα και πάνω από κάθε θρησκεία και φυλή της Γης…
Ασταναπάν κατάσταση που μπορείς ν’ ασπαστείς το οτιδήποτε σε μια νύχτα και το ρεύμα της ευτυχισμένης ηλιθιότητας σε καναδυό.

Έκρηξη.
Volcanoes και φωτιές και κηροπήγια ρετάλια ενός ελλείμματος ρομαντισμού σε μια εποχή ηλίθιας ελαφρότητας για μόστρα και μπιχλιμπίδια γιάπικα. Μια επίμονη επανάληψη αισιοδοξίας του '' ποτέ μη λες ποτέ '' ακόμη κι αν οι Μάιοι ανηφορίζουν. Μια κατάφαση ζωής κόντρα σ' ένα χειμώνα ελπίδων.

Μουσική break the rules.
Γλώσσα του κόσμου ακαταμάχητη στα όρια του θρυλικού Rock και της αθάνατης μπαλάντας απ’ τον καιρό του λυράρη έως τον καιρό του Let me roll it to you.
Εκεί που το όριο μεταξύ σωστού και λάθους χάνεται.
Άλλωστε δε μαμιέται, η εποχή επιτρέπει κι εξίσου επιβάλλει τα λάθη σα νόμος τροϊκανός παράλογος. Εκεί έξω οι ορίζοντες πάντα σε προσκαλούν να δεις τα όριά τους έξω από οθόνες κι αμφιθέατρα. Έξω απ’ τη στατικότητα της ρουτίνας. Απλά τ’ ακολουθείς σα Λίβας νοτιάς γητεύοντας τη γη στο πέρασμά σου.


Κάπου Εκεί. 
Όλη η Αγάπη σου. Μια θάλασσα νιοστά φιλιά σε άρρητη διάταξη.
Μια απροσδιόριστη αγκαλιά σε χρόνο σταματημένο. 
Μια κατάφαση ζωής αιώνιας.

Μυθωδία. Μέθεξη κι Εξαγνισμός. Ύμνος αιώνιος στο φως, γητειά της νύχτας αξεπέραστη.
Κι έξω εκεί κι εδώ - χωρίς αιδώ, ζωή fast track για κολασμένους. Οι άλλοι παράδεισοι εκτοπίστηκαν έξω και απ' τη ζώνη των ονείρων. Because the life belong to us θαλεγε η μπαλάντα των 10.000 maniacs σ’ ατέλειωτα ηλιοβασιλέματα του σταυρωμένου Νότου. 
Όταν οι ασήμαντοι κατηγορούν το χρώμα του σεληνόφωτος και τα κουνούπια του Νείλου. Οι άλλοι, σετάρισαν κοντρόλ ολόισα για την καρδιά του ήλιου. Εκεί που δε χωράνε ερωτήματα, με αμβροσία και νέκταρ γεύονται μια δόση θεού στ’ ανθρώπινα και λίγο πιο πάνω γίνονται φως. ΦωςΓιατί φως είναι. Είτε το ξέρουν, είτε όχι...

Memories
Ψιθύρισαν τ’ όνομά σου ν’ ακουστεί. 
Γιατί το ψεύτικο δεν έχει όνομα και passport
Γιατί το δήθεν χάνεται όσες φορές κι αν έρθει η Άνοιξη.Απέναντι απ’ το ψεύτικο λεν για τη χώρα των Ηλυσίων. Για τη νήσο τη Λευκή. Απέναντι απ το δήθεν,απέναντι βασιλεύει η αλήθεια του γενναίου και του αθάνατου. 
Χωρίς ανάγκη κατανόησης. 
Χωρίς οίκτο στην ηλιθιότητα.

Άνοιξη. 
Κάθε άνοιξη θα κουβαλάει το φως μας.
Κάθε άνοιξη θα ‘ναι βασιλικός που κυριάρχησε σε μια ανοιξιάτικη έκρηξη αρωμάτων, απωθώντας τα ανίερα εκτός από το κούρσο της δικιάς σου μέλισσας.
Κάθε άνοιξη τ’ όνομά του θα ‘ναι Άδωνης και Διόνυσος κι Αη Γιώργης και Χριστός που θα του πλέκουνε  στεφάνια νικητή.

Κάθε άνοιξη το όνομά του
Θα ‘ναι Έρωτας.
Αδάμαστος, κυρίαρχος και νικητής.
Παιάνας οίησης και μουσικής επικής κι εξώκοσμης σε τόνο και ρυθμό Ζωής.
Παιάνας.
Γνώριμος και
Ξένος.

Σάββατο 23 Μαρτίου 2013

Τηι Υπερμάχω Στρατηγώ


Με αφορμή την αποτυχημένη πολιορκία της Κωνσταντινούπολης τον Αύγουστο του 626 μ.Χ. από τους Αβάρους  και τους συμμάχους τους Πέρσες,  εμπλουτίστηκε η προφανώς προϋπάρχουσα ακολουθία του Ακάθιστου Ύμνου, μια από τις ωραιότερες της εκκλησιαστικής υμνογραφίας με το κοντάκιο της ακολουθίας '' Τη Υπερμάχω Στρατηγώ'' που θεωρείται ως η ποιητική αποκορύφωση του είδους, που δίνει τον πρέποντα δοξολογικό και εγκωμιαστικό τόνο στην ''προστάτιδα της Πόλης'' Παναγία. 
Κι αυτό γιατί, ενώ η πόλη ήταν σε δεινή θέση, πολιορκούμενη - με τον ανίκητο στρατηγό και αυτοκράτορα Ηράκλειο και το στράτευμα να λείπουν σε εκστρατεία κατά των Περσών- την 7η Αυγούστου του 626μ.Χ., οι Άβαροι είχαν προωθηθεί στην Παναγία των Βλαχερνών και ετοιμάζονταν για την τελική επίθεση, στην Πόλη που υπό τον πατριάρχη Σέργειο φιλικά προσκείμενο στον Ηράκλειο, ήταν σε απέλπιδα παλλαϊκή άμυνα. Τη νύχτα όμως της 7ης προς 8η Αυγούστου ανεμοστρόβιλος καταπόντισε τον εχθρικό στόλο και αντεπίθεση των αμυνόμενων τους έτρεψε σε φυγή, γεγονός που εκλήφθη ως θεία παρέμβαση της λιτανεύουσας στα τείχη εικόνας, η οποία απεικόνιζε την Παναγία σε όρθια στάση με τα χέρια υψωμένα σε δέηση. 
Τότε όλος ο λαός ''ορθοστάδης'' έψαλλε κατά την νύχτα στην ''αγρυπνία'' στο ναό της Θεοτόκου στις Βλαχερνές τον ύμνο που ονομάστηκε ''Ακάθιστος''. Ο Ακάθιστος Ύμνος είναι ένα από τα πιο σημαντικά φιλολογικά μνημεία της βυζαντινής υμνογραφίας και μουσικής.
Για να αντιληφθεί κανείς τη σημασία και τη δέουσα απήχησή του στη σημερινή εποχή, πρέπει να δει την εποχή του Ηράκλειου και τα όσα διαδραματίζονται σε στρατιωτικό μα και σε πολιτικό-οικονομικό επίπεδο στην ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, τα οποία σαφώς παραπέμπουν σε μια ακόμη προσπάθεια ελληνιστικής αναδιοργάνωσης του κράτους μετά τον Ιουλιανό (που κακώς ονομάζουμε ακόμη Παραβάτη).
Σημειωτέον ότι οι δυο αυτοί αυτοκράτορες είχαν φτάσει νικηφόρα στην πρωτεύουσα των Περσών.
Η χρήση της ελληνικής γλώσσας (την οποία ο Ηράκλειος κατέστησε επίσημη γλώσσα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας) σε πλήρη καθαρότητα, ταυτόχρονα με την επίκληση : ''Τη Υπερμάχω Στρατηγώ'' που συνειδησιακά παραπέμπει ευθέως στην κλασσική δοξασία για την Αθηνά Παλλάδα, αλλά και στους Ορφικούς Ύμνους ( Διός έκγονε σεμνή μάκαιρα θεά πολεμόκλονε γίνονται έτσι, ώστε ο Ακάθιστος Ύμνος να αποτελεί ένα από τα πρώτα και κύρια μπολιάσματα της νέας ''βυζαντινής'' θρησκείας με την αρχαία ελληνική εκείνη, που οδήγησαν το Βυζάντιο (ο όρος καθιερώθηκε 9 αιώνες αργότερα) του ελλαδικού χώρου στο ιδιόμορφο της Ορθοδοξίας.
Έκτοτε η ακολουθία του Ακάθιστου ψάλλεται τις πέντε πρώτες Παρασκευές της  Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ειδικά την Παρασκευή της Πέμπτης Εβδομάδος των Νηστειών ψάλλεται ολόκληρη, ως ένδειξη και έκφραση ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας στην ''Στρατηγό Προστάτιδα'', από τότε διαχρονικά.

Πανηγυρικά εψάλλη με τη θριαμβευτική είσοδο-επιστροφή του πολυνίκη αυτοκράτορα Ηράκλειου στην Κωνσταντινούπολη. Ο μεγαλόσωμος Ηράκλειος με τα μακριά ξανθά μαλλιά, όρθιος σε ένα εντυπωσιακό άρμα που έσερναν τέσσερις λευκοί ίπποι, με τη στρατιωτική του ακολουθία χαιρετούσε το ζητωκραυγάζον πλήθος που έραινε άνθη, κρατώντας ψηλά με το δεξί του χέρι μια χρυσή λόγχη και με το αριστερό χέρι έναν χρυσό σταυρό, ενώ ο ανακτηθείς από τους οριστικά νικημένους Πέρσες Τίμιος Σταυρός προηγείτο της πομπής. Η εκστρατεία του με έναν εθνικά σχεδόν δομημένο στρατό (με την καθιέρωση των Θεμάτων) και με κοινά θρησκευτικά αισθήματα είχε λάβει τη μορφή της πρώτης ιστορικά Σταυροφορίας…  Μετά απ' αυτή την εποχή, το Ισλάμ σταδιακά αντικατέστησε τον περσικό κίνδυνο για τη Δύση, ομογενοποιώντας θρησκευτικά τη Μέση Ανατολή και ενισχυμένο από Άραβες και Τουρκμάνους της τουρανομογγολικής στέππας που εξαπλώνονταν δυτικότερα της Κασπίας. 

Ο πατριάρχης Σέργειος ή ο Ρωμανός ο Μελωδός είναι οι πιθανότεροι συντάκτες της υμνωδίας : ''Το προσταχθέν μυστικώς … Ον και βλέπων… εξίσταμαι κραυγάζειν Σοι :  Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε!
Τηι Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια
Ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια
Αναγράφω Σοι η Πόλις Σου Θεοτόκε
Αλλ’ ως έχουσα το Κράτος απροσμάχητον
Εκ παντίων με κινδύνων ελευθέρωσον
Ινα κράζω Σοι
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
................................
Χαίρε δι ης η χαρά εκλάμψει 
Χαίρε δι ης η αρά εκλείψει
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε ''

Πέρα από τις όποιες θρησκευτικές απόψεις έχει ο καθένας, ο Ακάθιστος Ύμνος συνολικά ως ακολουθία είναι ένα επικό θρησκευτικό δρώμενο του ''βυζαντινού ελληνισμού'' και ως τέτοιο οξύμωρο ως προς την στωϊκότητα της χριστιανικής δοξασίας. Ένα ελληνογενές επικό δρώμενο που σε αντιδιαστολή με τη διαχρονική σημασία του, δεν συνεγείρει ''ορθοστάδην'' τα πλήθη του νεοελληνισμού σήμερα, δείχνοντας πως οι σημερινοί Έλληνες μάλλον δεν καταλαβαίνουν την στρατηγική ανάγκη του να διατηρούν ''το κράτος απροσμάχητον'' παρότι οι ''Άβαροι'' και οι ''Πέρσες'' είναι και πάλι προ των Πυλών… Έτσι πέρα από το θρησκευτικό, το καθαρό πολιτισμικό μας έλλειμμα χωρίς προκαταλήψεις και παρωπίδες είναι τραγικότατη διαπίστωση, τόσο ώστε να είμαστε άξιοι της παρακμής μας. Και γι αυτή την παρακμή υπεύθυνοι είναι οι πνευματικοί (θρησκευτικοί και ακαδημαϊκοί) ταγοί του διαχρονικού ελληνισμού, χωρίς καμιά διάθεση διορθωτικής παρέμβασης μέχρι σήμερα...