Αιθαλομίχλη

Αιθαλομίχλη!

''Κάπνα και ντουμάνι σε όλη τη χώρα..'' αποφάνθηκαν οι τελεπιστήμονες των ειδήσεων των 8 και κατανοήσαμε πλέον πως αυτοί μας μολύνουν με την παραενημέρωση.

Διότι το να κατέχεις τζάκι σήμερα δε σημαίνει πως διαβιείς πολυτελώς, απεναντίας τα τζάκια , οι κάθε είδους ξυλόσομπες και τα πάλαι ποτέ μαγγάνια είναι οι εγκαταστάσεις που αποτελούν την ...τεχνολογική εξέλιξη :) της κεντρικής θέρμανσης που ακριβοπλήρωσες τις τελευταίες προ Κρίσης δεκαετίες.

Πετρελαιοειδή και φυσικά αέρια είναι προνόμια των ολίγων της χώρας οι οποίοι δεν αντιλήφθηκαν την ...τεχνολογική εξέλιξη και την κρίση προφανώς!

Φυσικό είναι λοιπόν κι εσύ να κάψεις ότι βρεις για να ζεσταθεί το κοκκαλάκι σου αφού η ετήσια δαπάνη της θέρμανσής σου κοστίζει 6 χιλιάδες στουρνάρια ( ο νέος τίτλος του ελληνικού ευρώ)...

Θα μου πεις θα σ’ αφήσουν έτσι να χουχουλιάζεις στη τζακάρα σου παίζοντας τάβλι με καλικάντζαρους και να μην εισπράττει το φοροαιμοβόρον Κράτος? Όχι!

Σε προειδοποιούν ότι βλάπτεις την υγεία σου, ώστε να υποδεχτείς φυσιολογικά ως συνήθως τον φόρο πολυτελείας για τη χρήση τζακιού οσονούπω!
Στάχτη να γίνει... Ή ο νέος φόρος ή οι πολιτικές μας, θα δείξει.

Έτσι λοιπόν όταν οι άλλοι λαοί μιλάνε για τον Σαιν Μπίλ που θα κατέβει απ’ την καπνοδόχο, εμείς μιλάμε για τις αιθαλομίχλες που πνίγουν τη χώρα, γιατί οι κακοί έλληνες δεν αγοράζουν πετρέλαιο με τα στουρνάρια που κρύβουν στην Sentouki Bank…

Τόσο που φαντάζεσαι πως ο επόμενος καλικάντζαρος που θα κατέβει απ’ την καπνοδόχο θα ‘ναι ο καταμπλάκ εφοριακός που θα σου φωνάζει : 

- Γιατί καις το τζάκι ρεεεέ? 

Είναι πολύ πιθανόν ιδίως αν χουχουλιάζεις με κανά  ελληνικότατον οινοαπόσταγμα συνοδεία.

Ρεμβάζοντας επίκαιρα δε μπορεί παρά να αναλύεις το πρωτογενές - παρακαλώ - πλεόνασμα. 

Προφανώς είναι το νέο πολιτικό ανέκδοτο που προκύπτει λογιστικά και όχι πραγματικά, σημαίνοντας πως είναι ''αυτό το κάτι που μένει όταν ο λαός πεθαίνει'' και τα έσοδα της χώρας υπερκαλύπτουν τα έξοδα συμπεριλαμβανομένων και των δανειακών υποχρεώσεων.

Με τη μέθοδο της φοροσκούπας και δημιουργική λογιστική, γιατί οι υποχρεώσεις της χώρας στον εσωτερικό δανεισμό δεν συγκαταλέγονται και το κράτος μπαταχτζής θα πληρώσει τους πληβείους του όταν και όποτε και όσα γουστάρει.

Κουβέντα πλέον δεν ακούς για τη σχέση του ΑΕΠ ως προς το σύνολο του δημόσιου χρέους, το οποίο σαφώς και διογκώνεται εγκληματικά με αδιάλειπτο δανεισμό, που ευσχήμως ονομάζουμε τροϊκανή ''βοήθεια'' υποθηκεύοντας άγνωστο πόσες επόμενες γενιές…

Το να δανείζεσαι την ώρα που λες πως έχεις πρωτογενές πλεόνασμα είναι ακόμη ένα ακραίο οικονομικό παράδοξο, όπως και το να στοχεύεις στην έξοδό σου στις αγορές με συνοδεία ένα μη βιώσιμο χρέος... 

Επίσης το να λες πως αποφύγαμε την χρεοκοπία και δη την άτακτη, την ώρα που η χώρα ζει την ελεγχόμενη χρεοκοπία για άγνωστο χρονικό διάστημα, είναι και πάλι παραδοξότητα με μαζοχιστικές τάσεις γιατί ‘ναι σα να προτιμάς τον αργό και βασανιστικό θάνατο από την απλή έξοδο.
''Επί ξυρού ακμής'' διέφυγε στη νιοστή άδειά του από τις φυλακές ο Χρ. Ξηρός και παράλληλα διέφυγε η προσοχή του λαού από τη συνέχεια των σκανδάλων με τους εξοπλισμούς...
Παρεπιπτόντως ο Χρ. Ξηρός είναι αυτός που σκότωσε τον Βρεττανό  στρατιωτικό ακόλουθο Στήβεν Σόντερς για να αγοράσει η Ελλάδα τα γερμανικά Leopard... 
Παράλληλα συλλαμβάνεται ο πρώην του ΤΤ  για 0,5 δις δανείων, ώστε να ξεχάσει ο λαός τα 50 δις που δόθηκαν θαλασσοδάνεια...  

Η απόλυτη κυριαρχία του πολιτικού ψέματος ή ζούμε το πείραμα μέτρησης της ηλιθιότητας των μαζών?

Μπορεί βεβαίως και να μας ψεκάζουν όπως λένε κι οι άλλοι.

Είτε με ληγμένη κόκα κόλα, είτε με ηλεκτρομαγνητικά νέφη.

Το μέλλον της χώρας ορίζεται κάπου στην μεσουράνηση του τουρισμού και της ψυχαγωγίας, παράλληλα με την κυριαρχία της ελληνικής κουζίνας που διδάσκεται πλέον τηλεοπτικώς καθημερινά και αδιάλειπτα.  

Κάποτε Ψυχαγωγία ήταν η αγωγή της ψυχής ορίζοντας πως μέσω αυτής ο άνθρωπος μεθέχει στα έργα του πολιτισμού επιδιώκοντας την ανάπαυση από την καθημερινότητα, αλλά και την αίσθηση της αρμονίας πιθανότατα της συμπαντικής εκείνης όπου το όλον και το τμήμα συγχρονίζονται εν τάξει…

Σήμερα είναι μια αχταρμηδόν βιομηχανία γενοσήμων.

Κάποτε Νόμος ήταν ο ορισμός της νομής επί όλων εξίσου των αγαθών και των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων.

Σήμερα είναι η πολυσχιδής ανακατάταξη συμφερόντων των εκλεκτών.

Σήμερα παραμονές του τρίτου παγκόσμιου πολέμου που θα προκαλέσει ο ανταγωνισμός των εκφραστών της άναρχα παγκοσμιοποιημένης αγοράς και η βιασύνη της Νέας Τάξης για παγκόσμια μιλιταριστική επικράτηση, ο μόνος φόβος που υπάρχει δεν είναι η προοπτική μιας ιδανικής πανανθρώπινης επανάστασης, αλλά η εγγενής ανάγκη της ομοιοκαταληξίας ώστε να γράψει ποίμα ο σαλός λυράρης ποιητής που παραμένει όμηρος της ιστορίας και της ακινησίας των αγαλμάτων της…

Σήμερα δεν βλέπεις τους πολέμιους, αλλά ''του νικάν τους πολεμίους, το κρατείν εαυτού βασιλικώτερον'' παραμένει…

Ο πολιτισμός μας όμως δεν έχει φτάσει ακόμη στην επίγνωση του εαυτού και στην απόδραση απ’ το Εγώ και τις ομαδοποιήσεις του…

Ο άνθρωπος παραμένει άνω θρώσκων αμήχανα.

Κι αντί να άθλει προς το Φως, έρπει ως άθλιος...