(Κ)ό(λ)αση

Μπορεί το timing να ήταν λάθος γιατί ήταν απερχόμενος, αλλά τελικά η εικόνα που έμεινε στην ιστορία ήταν ένας πρόεδρος των ΗΠΑ να ξεναγείται στην Ακρόπολη και με φόντο τον Παρθενώνα να στέλνει το δικό του μήνυμα στον κόσμο, μεστό από έννοιες και αξίες ελληνικές, διαχρονικές και πανανθρώπινες.

Όμως πίσω από την εικόνα και τα λόγια υπάρχει μια άλλη πραγματικότητα.

Με βάση αυτή την αδιέξοδη πραγματικότητα, στις ΗΠΑ εκλέχτηκε ο Τραμπ σηματοδοτώντας την εξέγερση της μεσαίας τάξης στα απειλητικά πλέον συμπτώματα της άναρχης  παγκοσμιοποίησης, όπως αυτή συμβαίνει μέσα από τη διάβρωση των δημοκρατιών, την ασύδοτη κυριαρχία της αγοράς διεθνώς και την βίαια επιβολή του πολυπολιτισμού.

Αυτός ο νεοταξικός εκφυλισμός είναι που κρατάει ακόμη την Ελλάδα σε οικονομική κατοχή και παρασύρει το εγχείρημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε διάλυση.

Γιατί πέρα από το σοκ του Brexit, η αλήθεια είναι πως η ελληνική κρίση δημιουργήθηκε μετά την εξαγωγή της αμερικανικής στην Ευρώπη και μετά τη μετάθεσή της στην μικρή Ελλάδα για να σωθούν οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες. Στα πλαίσια μάλιστα του οικονομικού πολέμου δολλαρίου – ευρώ, όπου η ελληνική κρίση διατηρεί την ισοτιμία ευρώ - δολαρίου στο ιδανικό για τις αμερικανικές εξαγωγές 1 / 1,10. Και ταυτόχρονα τα οικονομικά πλεονεκτήματα των πρώτων υλών, των υδρογονανθράκων, της ναυτιλίας, του τουρισμού, του μικροκλίματος και της ανανεώσιμης ενέργειας μένουν άγονα, ώστε να εκμεταλλευτούν από ξένους επενδυτές… 

Αλήθειες που συνιστούν οικονομικό πόλεμο και κατοχή σε μια χώρα μέλος της οικονομικής και όχι ακόμα πολιτικής Ένωσης.

Ο οικονομικός πόλεμος που ακόμη συμβαίνει στη χώρα και οι πιέσεις σε όλες σχεδόν τις περιφερειακές χώρες της ΕΕ, σε συνδυασμό με μια ασύδοτη εξωτερική  πολιτική που επιδεινώνεται οικτρά από το μεταναστευτικό και τη δημόσια ασφάλεια, με μια δήθεν προοδευτική υπέρβαση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας ώστε να εξασφαλιστούν φτηνά τριτοκοσμικά εργατικά χέρια στην ευρωπαϊκή παραγωγή, δείχνουν και στη δική μας ελληνική και ευρωπαϊκή μεσαία τάξη πως το ευρωπαϊκό κεκτημένο μιας αξιοπρεπούς καθημερινότητας  υπό καθεστώς δημοκρατίας και ελευθερίας, διακυβεύεται από νεοταξικές πολιτικές ανευθυνότητας και αναζητείται διέξοδος.

Διέξοδος που όπως σε όλο το δυτικό κόσμο δείχνει πως μπορεί να είναι πλέον ακραία και αστάθμητη, έξω και πέρα από τα διπολικά πολιτικά συστήματα της δύσης, που εναλλάσσονται στην εξουσία έχοντας ως συγκοινωνούντα δοχεία κοινό τόπο τον οικονομικό νεοφιλελευθερισμό και άρα την εξυπηρέτηση μιας τύποις δημοκρατίας που καλύπτει με μανδύα νομιμότητας τη  χούντα του τόκου και της βόμβας… Την κεντροδεξιά και κεντροαριστερή χούντα του τόκου, του φόρου και της βόμβας. Αυτή είναι η γυμνή αλήθεια.

Αφήνοντας τεράστιο χώρο σε ακραίες αντιλήψεις για δημαγωγία ενάντια στη φιλελεύθερη κουλτούρα των λαών της δύσης, που εξακολουθούν να πιστεύουν στη δημοκρατία και την ελευθερία όπως αυτές αναδείχτηκαν ως έννοιες στη μακρινή αρχαία Ελλάδα και όπως οφείλουν να επαναπροσδιοριστούν έστω και με μήνυμα ενός αμερικανού προέδρου από την Ακρόπολη του ελληνισμού και της ανθρωπότητας…

Ένα μήνυμα που παρά τα φαινόμενα, δείχνει να είναι περισσότερο απολογητική αυτοκριτική ενός συστήματος που καταρρέει, παρά μια παραίνεση ή μια υπενθύμιση του θεμελιώδους προς τα φιλελεύθερα πλήθη του δυτικού κόσμου.

Γιατί παρά τις προσπάθειες των media κανείς δεν φοβάται τον Τραμπ και τη σύγχρονη επανάστασή του. Απεναντίας όλοι πρέπει να φοβούνται τις εκφυλισμένες δημοκρατίες που τρέφουν στο παρασκήνιό τους το παγκόσμιο νεοταξικό σύστημα που επιδιώκει τη νέα αυτοκρατορία στον πλανήτη με τις προφάσεις του πραγματισμού, της δήθεν προόδου και της πολιτικής ορθότητας.

Η δημοκρατία και η ελευθερία όμως θα ανακάμψουν κάποτε, έστω και μέσα από την κόλαση που ανοίγεται μπροστά μας, σαν όαση μιας πραγματικής μεταπολιτευτικής περιόδου σε όλο τον πλανήτη, που θα οδηγήσει στον πρώτο πραγματικά φιλελεύθερο πλανητικό πολιτισμό της κοινής ανθρώπινης ιστορίας μας.

Γι αυτό κανείς δε φοβάται το νεοεθνικισμό που αναδύεται στη Δύση, γιατί απλά δεν είναι νεοεθνικισμός όπως προσπαθούν να μας πείσουν. Είναι μια σύγχρονη αστική επανάσταση ενάντια στα εκφυλισμένα πολιτικά συστήματα της νεοεποχίτικης περιόδου των τελευταίων δεκαετιών, που χρειάζεται για να επαναπροσδιορίσει  την αλληλεπίδραση πολιτικών και οικονομικών μοντέλων που εφαρμόζονται σήμερα, οδηγώντας σε ένα πλήρες και απειλητικό αδιέξοδο  τον πλανήτη.

Ο νέος λοιπόν πρόεδρος Τραμπ, που θα γίνεται συμπαθέστερος στους λαούς όσο τον πολεμά σύσσωμο το μιντιακό κατεστημένο, είναι ένα φαινόμενο. Κάτι σαν φυσικό φαινόμενο γιατί η φύση εκτός από ζωντανή και αυθύπαρκτη είναι και αυτορυθμιστική. Και φροντίζει να παρεμβαίνει με το δικό της χαοτικό τρόπο σε κάθε ύβρη εναντίον της. Αυτό είναι που ξέχασε να πει γιατί μάλλον δεν γνώριζε ο πρόεδρος Ομπάμα. Πως ο έλληνας αιώνες τώρα βάζει τάξη στο χάος όχι με σύνεση, αλλά με χάος που δημιουργεί ο ίδιος σαν αντίμετρο στο χάος γύρω του… 

Γι αυτό και έκανε Έπος αθάνατο τον αρχαιότερο δικό του εμφύλιο πόλεμο, τον Τρωϊκό και όχι τις κατακτήσεις του Διόνυσου, του Ηρακλή ή των Αργοναυτών. Λες και ήξερε πως όταν πάψουν οι πόλεμοι στον πλανήτη Γη αυτοί που θα καταγραφούν ως σημαντικοί θα είναι οι εμφύλιοι του ανθρώπινου είδους… 

Η κόλαση λοιπόν πλησιάζει. Αλλά μέσα στην ίδια τη λέξη κρύβεται η λέξη Όαση που περιμένει την ανθρωπότητα…