Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014

Παγκόσμια κρίση και α' πλανητικός πολιτισμός

Κόσμος! Τρομοκρατία, μιλιταρισμός,  παγκόσμια ύφεση, νεοφιλελευθερισμός, ενεργειακή κρίση, ισλαμικό τζιχάντ, νέοι πόλεμοι, λαϊκές εξεγέρσεις, αποσχιστικές τάσεις, νεοεθνικισμός, φυσικές καταστροφές, κλιματική αλλαγή, κρίση τροφίμων και πόσιμου νερού, πανδημία έμπολα, αθρόα μετανάστευση του τρίτου κόσμου στο βορρά και τη δύση, σύγχυση και διασπορά... Κρίση.
Η κρίση είναι μια κοινότυπη πλέον έννοια αφού όλοι εξοικειώθηκαν μαζί της, με την …άδολη ασφαλώς συνεισφορά των media που φρόντισαν να ακούγεται απρόσκοπτα και καθημερινά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης σε κάθε μορφή της, πλην ίσως της σημαντικότερης.

Έτσι όλα τα έθνη της γης συνήθισαν σε βαθμό αναισθησίας, την ώρα που χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση γκρεμίζονται γύρω τους και τα τελευταία τείχη ανθρώπινων κατακτήσεων για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια του ατόμου. Κατακτήσεων για το αυτονόητο δικαίωμα στη ζωή και την ευημερία έναντι κάθε εξουσιαστικής εκμετάλλευσης, που θεμελιώθηκαν με κρουνούς αίματος κι αμέτρητες θυσίες στη διάρκεια της ιστορίας.

Η διασπορά του φόβου, αλλά κυρίως η επανάληψη – ως αλάνθαστη τακτική - της έννοιας της κρίσης έφερε την εξοικείωση με αυτή. Έφερε τη συνήθεια, την αποδοχή και την απάθεια ως φυσική αντίδραση στον αρχικό φόβο. Κι αυτή η τελευταία την αδράνεια. Την επιθυμητή για την κάθε είδους εξουσία, αδράνεια, που είναι και η πλέον επικίνδυνη για καθετί χειρότερο εξακολουθεί να σχεδιάζεται για τους λαούς ερήμην τους.  

Έτσι γίνεται απαραίτητο να κρατήσουμε ζωντανή και επίκαιρη την εξ ορισμού σημασίατης σε κάθε γλώσσα του κόσμου, δηλαδή τη φρίκη και την απειλή της έννοιας, πέρα από κάθε κατευθυνόμενο εφησυχασμό, προσπαθώντας κυρίως να την κατανοήσουμε. Να την κατανοήσουμε χάριν στρατηγικής, ως εχθρό επίκαιρο και σημαντικό που καλούμαστε να τον αντιμετωπίσουμε στα πλαίσια ενός ιδιόρρυθμου και σύγχρονου παγκόσμιου πολέμου. Να δούμε πως αυτή η παγκόσμια κρίση είναι πολύ σημαντικότερη από τις προηγούμενες, γιατί δεν εξαντλείται μόνο στην οικονομική της διάσταση, αλλά δείχνει να απειλεί και να δυναμιτίζει τα αξιακά θεμέλια επί των οποίων δομήθηκε ο πανανθρώπινος πολιτισμός.

Γιατί στην πραγματική της διάσταση αυτή η παγκόσμια κρίση είναι κυρίως μια κρίση πολιτισμού, αξιών και εννοιών. Και ως κρίση πολιτισμού οφείλει να μεταλλαγεί σε κρίση -  κριτική της ανθρώπινης συνείδησης που πρέπει πλέον να προβληματιστεί σχετικά με το πώς είναι δομημένος ο κόσμος γύρω μας. Ένας κόσμος όπου οι πόλεμοι, η κτηνωδία, η βαρβαρότητα, η μισαλλοδοξία, η φτωχοποίηση και η καταστροφή, οι κοινωνικές και οικονομικές αντιθέσεις, ο αλληλοσπαραγμός και το αφύσικο δεν εκλείπουν, αλλά αυξάνονται. Ένας κόσμος του οποίου η τεχνολογική εξέλιξη είναι σε πλήρη αντιδιαστολή με την πολιτισμική, έτσι ώστε ο προβληματισμός να γίνεται ξεκάθαρα κρίση συνείδησης απέναντι σε ότι συνιστά, συντηρεί και αναγεννά το σημερινό κατεστημένοαξιών, αρχών, θεσμών και παραδόσεων σε κάθε επίπεδο.

Γι αυτό η παρούσα παγκόσμια κρίση γίνεται η σημαντικότερη από κάθε προηγούμενη. Γιατί δείχνει πως η ανθρωπότητα δεν μπορεί πλέον να αποδεχθεί τους παλιούς κανόνες, την παλιά ηθική και τις αναχρονιστικές παραδόσεις που έχουν οικοδομήσει έναν παγκόσμιο πολιτισμό που εκτροχιάζεται επικίνδυνα υπό το πέλμα και το στέμμα του κυρίαρχου θεού-Χρήμα και του ολέθρου που συνεπάγεται η αδηφάγα κυριαρχία του.
Του ''δίποδου θηρίου'' που είναι εδώ, κυριαρχεί και στηρίζεται στην πολιτική διακυβέρνηση και τη θρησκευτική μωρία, εξυπηρετούμενο πιστότερα απ’ όσους δήθεν το εξορκίζουν.

Κι όμως η αμφιβολία αποτελεί τον ορισμό του αρχικού επαναστατικού βήματος και της προόδου. Η αμφιβολία σήμερα για το κατεστημένο και το επαναστατικό βήμα που αυτή ακριβώς η αμφιβολία γεννά, οφείλουν να αναφανούν πλέον ξεκάθαρα σε πολιτικό, κοινωνικό, ακαδημαϊκό αλλά και κινηματικό επίπεδο αντίδρασης των κοινωνιών.
Ο σκεπτόμενος άνθρωπος ανά την υφήλιο οφείλει να αντιληφθεί πως δεν μπορεί πλέον να παραμένει στάσιμος και αδρανής, όσο ο συνάνθρωπός του υπό την επικρατούσα κυρίαρχη κουλτούρα του κέρδους είναι ακόμη άγριος, επιθετικός, άπληστος και κενόδοξος σε μια κοινωνία ζούγκλα που έχει δημιουργηθεί μέσα σε αυτά ακριβώς τα όρια.

Οι κανόνες λοιπόν, η ηθική και οι παραδόσεις που συναποτελούν τους
θεσμούς σε εθνικό, αλλά και σε διεθνές επίπεδο δεν μπορεί να είναι πλέον στο απυρόβλητο, ούτε και να θεωρείται πως εμπεριέχουν το αλάθητο μιας κάποιας θεϊκής βούλησης, όπως αιώνες τώρα ισχυρίζονται.

Τα οξύμωρα, παραδοσιακά, στεγανά και άκαμπτα πολιτικά μοντέλα, οι ανήθικες νοεφιλελεύθερες οικονομικές σχέσεις που διαβρώνουν διεθνώς την έννοια της ελεύθερης οικονομίας καθορίζοντας πολιτικές και ευτελίζοντας δημοκρατίες, τα θρησκευτικά σχήματα και δόγματα επιρροής που χάριν εξουσίας και κέρδους νεκρώνουν μαζικά ψυχισμούς και αντιλήψεις, οι κρατικές περιχαρακώσεις  συμφερόντων, οι κοινωνικές δομές των μεγάλων αντιθέσεων, οι ανεξέλεγκτες εταιρικές δράσεις, οι πλείστες γνωστές αλλά και αφανείς οργανώσεις μυστικών συμφερόντων, τα ελλιπή εκπαιδευτικά συστήματα, η κατευθυνόμενη και εμπορευματοποιημένη παιδεία, οι νομικές διακυμάνσεις και εκτροπές παγκόσμια κατά τα ήθη και τα έθη, τα κυριολεκτικά αφύσικα ήθη και τα αναχρονιστικά έθη παραδόσεων, είναι παράμετροι θεσμών που οφείλουν να επανεξεταστούν ριζοσπαστικά υπό το πρίσμα της αναγκαιότητας για ένα παγκόσμιο και τεράστιο βήμα ενός υγιούς πλανητικού πλέον πολιτισμού. 

Αυτή η ύψιστη αναγκαιότητα των καιρών μας, ο νέος πλανητικός πολιτισμός ως το ευγενέστερο όραμα της σύγχρονης ανθρωπότητας, οφείλει να είναι δίκην ανάγκης για την ωριμότητα και την εξωστρέφεια της ανθρωπότητας, το αποκύημα αυτής της παγκόσμιας πολιτισμικής κρίσης.

Οφείλει να είναι το Μήνυμα της έσχατης παγκόσμιας επανάστασης των ιδεών, των ατόμων και των κοινωνιών τους. Της ελπιδοφόρας παγκόσμιας επανάστασης του μετανθρώπου – όπως τον αποκαλεί η επιστήμη - της μεγαλύτερης και ευγενέστερης όλων των εποχών, ορίζοντας ναι μεν τον όλεθρο του παλαιού και το τέλος μιας υπάνθρωπης εποχής, αλλά ορίζοντας συνάμα και την απαρχή μιας πραγματικά ανθρώπινης και πραγματικά πολιτισμένης περιόδου.

Εκεί που το ένστικτο θα καθοδηγηθεί ώριμα μέσω της παιδείας από τη λογική και το συναίσθημα, ορίζοντας ένα νέο επίπεδο κατάκτησης για την ανθρώπινη προσωπικότητα.
Εκεί που η φύση και το άτομο θα νοούνται επιτέλους ως αναπόσπαστα τμήματα ενόςπαγκόσμιου συνόλου - εαυτού και θα καθορίζουν τη μεταξύ τους διαδραστικότητα, δρώντας και αντιμετωπιζόμενοι ανάλογα.
Εκεί που κανείς κίβδηλος θεός και κανένας μη-άνθρωπος δε θα μπορεί να ανακόψει την ατομική και τη συλλογική πορεία προς την ευημερία, την ελευθερία και την ολοκλήρωση του ατόμου και των κοινωνιών, ως ώριμων συστατικών μονάδων της μιας και ενιαίας ανθρωπότητας.

Σ’ αυτή την αναγκαιότητα δε χρειάζεται να επινοηθεί ένα κάποιο συγκεκριμένο μανιφέστο, αλλά να καθοριστεί ως πλαίσιο αρχών εντός του οποίου θα αναδύεται διαρκώς σε όλη του την καθαρότητα το ελευθεροπρεπές νάμα της κλασσικής ελληνικής διανόησης που δεν έχει στεγανά, όρια και δογματικό χαρακτήρα, ανακατευθύνοντας διηνεκώς κουλτούρες, πρακτικές και ιδεολογίες στην εκάστοτε σύγχρονη μορφή τους.  Χρειάζεται δηλαδή μια νέα πολιτισμική αναγέννηση των εθνών της γης μέσα από την παγκόσμια ελληνική παρακαταθήκη των ιδεών, έτσι όπως αυτές δείχνουν το δρόμο και τον τρόπο μέσα από την αδέσμευτη φιλοσοφία του ανθρώπινου στοχασμού ανά την υφήλιο.

Κατανοώντας βέβαια πως έλληνας κατ’ επίθετο δεν είναι ο εθνικά  προσδιορισμένος σήμερα, αλλά ο σκεπτόμενος άνθρωπος σε κάθε γωνιά της γης, που οφείλει να ανακαλέσει στη συνείδησή του τους θεούς του κάλλους και της αρμονίας, ''ως επελαύνουσες μνήμες και αναμνήσεις  νοητικής φωτιάς εξαγνιστικής και ειδωλογράμματα ιδεών αθάνατων'', ώστε ''ν’ αναφανούν  στους αιθέρες και τα πελάγη της ανθρωπότητας επιστρέφοντας απελευθερωτικά στην πατρίδα και μητρίδα Γη'' ολόκληρου του γαλανόλευκου πλανήτη.

Τότε όλη η επιστημονική , η ηθική και η ακαδημαϊκή διανόηση θα συναντώνται στην απροσδιόριστη απειρότητα των ''θεουσών δυνάμεων'' και πραγματικοτήτων του σύμπαντος. Μειδιάζοντας στο λυκόφως του παλαιού κόσμου θα αφανίσουν τη Μήδεια του ανθρώπου ορίζοντας το λυκαυγές μιας νέας Ημέρας, γιατί η ανθρωπότητα θα έχει κάνει το μεγάλο βήμα προς τη συμπαντική Αλήθεια και την Ελευθερία της. 

Προς έναν πανανθρώπινο πλανητικό πολιτισμό, πραγματικά προοδευτικό, εξωστρεφή, ανελισσόμενο και διερευνητικό ως προς το άγνωστο σύμπαν. Γιατί αυτό οφείλει να κάνει εξ ορισμού ο άνθρωπος, βαδίζοντας επιτέλους πέρα και πάνω από το οντολογικό ερώτημα, τις θρησκοληπτικές απαντήσεις, την αντιπαλότητα και το σκοταδισμό που πρέπει να καταστούν παρελθόν και ιστορία, όπως η ανακάλυψη της φωτιάς και του τροχού, της αττικής τραγωδίας και της τυπογραφίας, της ατμομηχανής και του ηλεκτρισμού.

Με τη μαθηματική παραδοχή της αξεπέραστης δυσκολίας στον ορισμό του απλού, σήμερα η ανθρωπότητα καλείται να πραγματοποιήσει τη δυσκολότερη επανάσταση όλων των εποχών.Την επανάσταση του αυτονόητου.

Και το πρώτο αυτονόητο είναι πως όλα τα έθνη της Γης συναποτελούν μια και ενιαία ανθρωπότητα στον πλανήτη. Στην αυτονόητη διάσταση λοιπόν της μιας, ενιαίας και ελευθεροπρεπούς ανθρωπότητας, πέρα και πάνω από τα έθνη και τις αντιλήψεις της γης, ας κατανοήσουμε σήμερα πως επιβάλλεται να πάψουμε τον κανιβαλισμό του υπερπληθυσμού μας, στρέφοντας από κοινού τη ματιά μας έξω και πέρα από το γαλανόλευκο πλανήτη Γη, πριν να είναι πολύ αργά...  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου