Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2015

Εκλογές

Αυτές οι εκλογές είναι περίεργες. Και είναι περίεργες κυρίως επειδή δε σηκώνουν κουβέντα. Αφού κάθε κουβέντα άθελά της ή μη θα απλώνεται σε όλες τις αποχρώσεις του γκρι…
Πιθανόν είναι να μην αφουγκραστεί ο λαός τίποτα προεκλογικό. Επειδή δε θα ειπωθεί τίποτα ουσιαστικό και επειδή ήδη γνωρίζει σχεδόν τα πάντα. Το μόνο που δε γνωρίζει λόγω της σκόπιμης και παρατεταμένης σύγχυσης είναι εάν και τι θα ψηφίσει την τελευταία στιγμή.
Όχι για τα δεδομένα της συμφωνίας δανεισμού και τις δυνατότητες απεγκλωβισμού από τα μνημόνια της οικονομικής εξάρτησης. Αλλά για όσα συμβαίνουν σήμερα και κυρίως για όσα δεν έγιναν σε πέντε χρόνια τελικά με αυτή την περιπέτεια, αφήνοντάς μας ως χώρα να ασχολούμαστε ακόμη με το παρελθόν και τις εμμονές και να μην επικεντρωνόμαστε στο αύριο. Τα παιδία παίζει ακόμη στην αττική γη παιχνίδια εξουσίας και σύγχυσης, στο μάτι του κυκλώνα που δεν αντιλαμβάνονται γύρω τους και με το ρίσκο να αντιδράσει ο λαός αστάθμητα. Σαν το στρατηγό άνεμο που κατακαίγει τα πάντα. Ίσως να είναι κι αυτό μια κάποια λύση. Άμεση, όπως απαιτεί ο λαός που κουράστηκε από την πολιτική ανεπάρκεια η οποία αδυνατεί επί μακρόν να δρομολογήσει μια λύση με σαφές αποτέλεσμα. Άμεση λύση, γιατί πέντε χρόνια ζωής είναι πολλά για να ξοδέψει κι άλλα. Και η προοπτική είναι πως θα ξοδέψει κι άλλα, όσο η Ευρώπη είναι πολιτικά ανεπαρκής κι η Ελλάδα στο λίφτινγκ της πολιτικής της, προσπαθώντας με δυσκολία να αφήσει πίσω της κατάλοιπα, εμμονές και συμπλέγματα. Δίνοντας έτσι την ευκαιρία στο συστημικό πολιτικό δυναμικό να αυταρέσκεται ως αναγκαίο και δήθεν σωτήριο, επί των ερειπίων που το ίδιο προκάλεσε.

Γι αυτό επιμένουμε πως το πρόβλημα είναι βαθιά πολιτισμικό. Γιατί το οικονομικό εάν θέλει η Ευρωζώνη και η Ελλάδα λύνεται - και θα το επαναλάβουμε – ικανοποιώντας τέσσερις βασικές προϋποθέσεις :
  • Χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας από ένα τραπεζικό σύστημα που θα αναθεωρήσει – με κάθε τρόπο – τη νοσηρή και στενά ωφελιμιστική πολιτική της αδράνειάς του
  • Πάγιο, σαφές και δίκαιο φορολογικό σύστημα με ορατό στόχο έναν κοινό συντελεστή για όλους και όλα χωρίς καμία εξαίρεση, ώστε να καταστεί αποδεκτή φορολογική συνείδηση
  • Εκσυγχρονισμός, με on line δικτύωση διοίκησης και υπηρεσιών χωρίς γραφειοκρατία, τυπολατρία και πολυδαίδαλες διαδικασίες
  • Εθνικό αναπτυξιακό πρόγραμμα, επικαιροποιημένο και κατανεμημένο σε περιφέρειες με την εποπτεία μιας και μόνον ικανής αναπτυξιακής αρχής
Τα παραπάνω είναι απαραίτητα με οποιοδήποτε νόμισμα. Εν προκειμένω αφού η νομισματική πολιτική ασκείται από την ΕΚΤ αυτή οφείλει να διασφαλίζει την τραπεζική επάρκεια ανεξαρτήτως όρων που οδηγούν σε ύφεση την εθνική οικονομία, διαφορετικά μεταβαίνεις σε εθνικό νόμισμα συντεταγμένα ώστε να εκμηδενίσεις τις συνέπειες. Απλά και ξεκάθαρα.
Αλλιώς σωπαίνεις από σεμνότητα στο λαό και πληρώνεις τα διακανονισμένα στρώνοντας τη χώρα και την κυβέρνηση στη δουλειά, ώστε να το κάνεις με τον δικαιότερο κοινωνικά τρόπο, στο συντομότερο χρόνο. Και βέβαια καμιά πλέον οικονομική είδηση σε κεντρικό δελτίο, αλλά σε ειδικό κανάλι για να ξεθολώσει το μυαλό των πολιτών. Αρκετά με τα δις και τις αέναες παρελάσεις τους και την καθημερινή φορολατρεία σε έναν ρημαγμένο τόπο, όταν η οικονομία είναι κυρίως ψυχολογία της μάζας.

Αυτή η ψυχολογία της μάζας, με το φαινόμενο της αγελαίας συμπεριφοράς συμβαίνει και στην πολιτική με την καθοδήγηση των media βάσει συμφερόντων και όσοι νομίζουν ότι κάποιοι ξαφνικά κόπτονται υπέρ του λαού είναι απλά ανόητοι. Έτσι πολιτισμικό ήταν και παραμένει το βασικό πρόβλημά μας κι αυτό αντανακλάται στην πολιτική μας ανεπάρκεια, όπου βολεύεται όποιος προλάβει με τους οικείους του με κάθε τρόπο και για το λαό και την πατρίδα μένουν και ωχριούν πλέον τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα. Άρα χρειάζεται εκσυγχρονισμός. Βαθύς και ριζικός και αρκούντως βίαιος δια νόμου. Τόσο ώστε να μη μοιάζουμε πλέον ανατολίτες, την ώρα που τους περιγελούμε χωρίς να βλέπουμε τα δικά μας τα χάλια. Τα μοιρολατρικά κι ανάδελφα. Ούτε βέβαια αντιδιαμετρικά στο όνομα μιας αφύσικης προόδου να θέλουμε τα pride parade έξω και μέσα στη Βουλή. Ούτε ακόμη την αλόγιστη κατάργηση των ευρωπαϊκών μας συνόρων, γεγονός που δεν έχει σχέση με την προσφυγική υποχρέωση μιας πολιτισμένης πλην σοβαρής χώρας απέναντι σε τόσο σύνθετα φαινόμενα.

Εδώ μπαίνει το πολιτειακό ζήτημα, αφού απαιτείται ο όποιος σημερινός ηγέτης να είναι λογικός και φιλόδοξος, εκσυγχρονιστής και στην ουσία μεταρρυθμιστής και κυρίως να έχει τη δύναμη που θα του δίνει η άμεση εκλογή του από το λαό, σε μια ασφαλέστερη προεδρική δημοκρατία που πρέπει να προκύψει από μια διαρκή συντακτική Εθνοσυνέλευση. Τόσο ώστε να ξεπλύνει τη χώρα και να την κάνει να μυρίσει και πάλι θυμάρι και βασιλικό. Τόσο ώστε τα χαμόγελα των ελλήνων να τυφλώσουν τη μελαγχολία και την ύβρη των καιρών του ασύμμετρου πολέμου στη χώρα μας. Αυτό είναι το ραντεβού με την ιστορία, αυτή είναι η επανάσταση, αυτό είναι το εθνικό καθήκον και το χρέος του ομότροπου ελληνικού. Όλα τα άλλα φληναφήματα θα παραμερίσουν στο βίαιο δρασκελισμό του. Άμεσα γιατί το επιβάλλει ο καιρός και κυρίως γιατί το θέλει ο λαός.

Οι επιλογές μας λοιπόν πριν την κάλπη δεν χωράνε σε συνθήματα που απλά θα ανανεώσουν την παρηκμασμένη μεταπολιτευτική δημοκρατία μας. Αλλά θα πρέπει να εμπεριέχουν αξιακά στοιχεία τέτοια που θα προσπερνούν και το απροσπέλαστο εγώ του φιλοτομαρισμού μας και τον ωχαδερφισμό της ανευθυνότητας που μας συνοδεύει για δεκαετίες. Προτάσσοντας το κοινό και εθνικό όφελος ως ρεαλιστικό όραμα για το αύριο. Δεδομένου ότι το έθνος δεν είναι κάτι αφηρημένο, αποκομμένο από το λαό όπως θέλει γιατί έτσι τη βολεύει η αστική νομενκλατούρα, αλλά έθνος είναι πρωτίστως ο ίδιος ο λαός σα σύνολο ενεργών πολιτών, εδώ και στη διασπορά που το απαρτίζουν. Άρα οι κυβερνητικές πολιτικές δε μπορούν να στέκονται στην πελατειακή τους σχέση και το ρεβανσισμό επί των υπολοίπων, ούτε στο κομματικό αλάνθαστο της μικρόνοιας βλακείας, αλλά πρέπει να αφορούν στο σύνολο του έθνους και άρα στο σύνολο των πολιτών προσαρμοζόμενες με το βέλτιστο τρόπο στο γενικό περιβάλλον και τις καταστάσεις. Περιβάλλον το οποίο θα πρέπει να αναλύεται ουσιαστικά και όχι να προσπερνιέται σα δεδομένο.

Τότε ψηφίζουμε με συνείδηση, τότε περισώζουμε την ελληνική ψυχή μας με ότι αυτό σημαίνει για όσους είναι κατανοητό, τότε περισώζουμε το μέλλον των γενεών που έρχονται, τότε δικαιώνουμε τις θυσίες των γενεών της ματωμένης ιστορίας μας. Γι αυτό δεν αρκεί και δε χωράει στο σήμερα η κυνική αριθμητική λογική του αστικού νεοφιλελευθερισμού. Αλλά η κατανόηση της ιδέας του Αυτονόητου στα πλαίσια ενός διαρκούς πολιτικού οράματος βασισμένου σε αξίες διαχρονικές, ελληνικές και άρα πανανθρώπινες και όχι σε κομματικά στεγανά άβουλων…

Σήμερα η κακόσχημα Ενωμένη Ευρώπη είτε με τη σημαίνουσα ελληνική συμβολή θα απαλλαγεί από τη νόσο του νεοφιλελευθερισμού και τις προτεσταντικές εμμονές της λιτότητας, είτε θα παραμείνει ένα ατελές πείραμα. Σε καμία όμως περίπτωση δεν μπορεί να μας αφαιρέσει από τον χάρτη όπως με αφέλεια ισχυρίζονται κάποιοι. Όπως δεν μπορεί να αφαιρέσει μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες που δεν συμμετέχουν στη σφαίρα της γερμανικής επιρροής. Δεν μπορούμε λοιπόν να βλέπουμε ως φετίχ μια ΕΕ που ακόμη και στην οικονομική (νομισματική) της ένωση δε συμμετέχουν βασικά ευρωπαϊκά νομίσματα. Δεν μπορούμε να μιλάμε για οικονομική Ένωση όταν δεν έχει μια κοινή :
  • οικονομική,
  • φορολογική,
  • ασφαλιστική και
  • κοινωνική πολιτική. Κοινή.
Δε μιλάμε για οικονομική ένωση, όταν η ΕΚΤ μπορεί να αποφασίσει capital controls σε μια χώρα της ζώνης ευθύνης της. Δε μιλάμε για οικονομική ένωση όταν η λιτότητα στις χώρες της περιφέρειας πλουτίζει τις χώρες του Βορρά και τις αποδοχές των λαών τους. Μιλάμε ξεκάθαρα για οικονομική αποικιοκρατία, όπως πολλάκις έχει καταγραφεί στην ιστορία με μελανά χρώματα. Δεν είναι λοιπόν τόσο απλά τα πράγματα, ούτε το πρόβλημα απλά ελληνικό. Είναι βαθιά ευρωπαϊκό πρόβλημα που οφείλει να οδηγήσει είτε στη λύση, είτε στην απαλοιφή του.

Όμως ο λαός είναι ιδεολογικά χειραφετημένος πλέον τόσο, ώστε να μην ξεγελιέται και να εξαφανίζει σε μικρούς χρόνους κατεστημένα και δομές δεκαετιών. Κι αυτό το τεράστιας σημασίας φαινόμενο στην πολιτική μας ζωή ως θετική απόρροια της κρίσης, δείχνει να μην το κατανοεί κανείς. Να μην υπολογίζει την τεράστια δυναμική της ελληνικής αφύπνισης που συντελείται στα πεδία ενός πραγματικού καθημερινού πολέμου που ακόμη μαίνεται στη χώρα με πραγματικά θύματα που αποσιωπούνται.
Οι μακρόθεν παρατηρητές μιλούν από οθόνης για απλή δυσαρέσκεια και συνήθη διαμαρτυρία που δήθεν βαραίνει τη χώρα. Ο κυνισμός και το θράσος τους μοιάζουν με την ελαφρότητα των ανακτόρων κατά τη γαλλική επανάσταση. Δεν έχουν καταλάβει γιατί ο λαός φωνασκεί όντας έξω απ’ τα ανάκτορα. Δεν έχουν καταλάβει οι εκφραστές του νεποτισμού και της δουλοπαροικίας πως το αύριο δεν έρχεται, αλλά είναι ήδη εδώ…
Κι όταν το αύριο είναι ήδη εδώ, στην ευχέρεια και τη θέληση του λαού να το υλοποιήσει, τότε κανείς δεν έχει το δικαίωμα και τη δύναμη να το εμποδίσει. Γιατί θα εμποδίσει τη χώρα και την ιστορία να προχωρήσουν μπροστά λυτρωτικά…

Δεν είναι λοιπόν εύκολες αυτές οι εκλογές και δε χωράνε σε συνθήματα. Εδώ οφείλει να συμβαίνει η προσπάθεια για πολιτική υπέρβαση της ιστορίας μας που να απαιτεί τη στήριξη των εχεφρόνων πέρα και πάνω από κόμματα στο καθαρό όραμα για το αύριο της πατρίδας αυτής και της ευρύτερης της παγκόσμιας… Γιατί σύντομα δε θα μετράμε ούτε τα ευρώ που απέμειναν σε όσους σιτίζονται από το δημόσιο πλούτο με τη φορολήστευση του παντός, ούτε τις ζωντανές βόμβες της μισαλλοδοξίας στη γειτονιά μας. Θα μετράμε πόσοι θα χάνονται με ασύμμετρους τρόπους όπως οι ευρύτεροι οικονομικοί και ενεργειακοί πόλεμοι, η κλιματική αλλαγή και η σπουδή της νέας εποχής να κατακτήσει ολοκληρωτικά τον πλανήτη πριν η πολιτισμένη ανθρωπότητα αφυπνιστεί απαιτώντας την ελευθερία και την κοινή δημοκρατία της…

Γι αυτό πέρα και πάνω από τις εκλογές, χρέος μας και καθήκον σε αυτή την ιερή γη με την άθλια παρούσα μοίρα, είναι να αφήσουμε το λαό και την ακαδημαϊκή μας κοινότητα να ανοίξουν διάπλατα τις πληγές μας στο πολιτισμικό, πολιτειακό και οικονομικό μας πρόβλημα, μέσα από μια διαρκή συντακτική Εθνοσυνέλευση χωρίς προκαταλήψεις και να αναζητήσουν και να δώσουν λύσεις συνετές, ουσιαστικές και κυρίως σπουδαίες ως ελληνικές… 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου