Για τα Καρναβάλια

Για τα καρναβάλια είμαστε βέβαια και για τα πανηγύρια όπως λέει ο λαός και αυτό αποτελεί διαπίστωση όχι και τόσο κακή όσο η καταρχήν κατεστημένη άποψη πιστεύει.

Γέλιο δηλαδή προκαλεί περισσότερο η αντίδραση της σοβαροφανούς πλευράς όταν κανείς διαβάσει κριτικές και αφορισμούς για το ''παγανιστικό'' - λέει με στόμφο - έθιμο του καρναβαλιού που προσβάλει τα χρηστά ήθη το ...άχρηστον, τονίζοντας τον προσδιορισμό παγανιστικό λες και πρόκειται για κάτι μιαρό!

Εκτός αν η Γη (άπασα γαν – πα γαν ) αποτελεί ως έννοια κάτι τι μιαρό.

Και μετά σου λέει, ότι οι δεινόσαυροι έχουν χαθεί... 

Τι είναι όμως το καρναβάλι που βγάζει απ' τα ρούχα του κάθε χρόνο τον αρνησίζωο καθωσπρεπισμό?

Είναι η επιβίωση της απαρχής ενός διονυσιακού οργίου με σειληνούς και μαινάδες?

Ναι είναι.

Είναι η οργιώδης έκφραση της αναγεννώμενης ζωής στη Γη, συμπεριλαμβάνοντας ζώα, φυτά κι ανθρώπους και όλα σε έναν αέναο κύκλο ζωής που προϋποθέτει αλλά υπερνικά περιοδικά το θάνατο υπό την πανηγυρική άφιξη του ανοιξιάτικου ήλιου?

Ναι είναι.

Είναι η έκφραση του ενστίκτου της αναπαραγωγής που κυριαρχείται από τον θεό Έρωτα ως συνώνυμο της ίδιας της ανάγκης για επιβίωση και συνέχιση των ειδών ζωής?

Ναι είναι.

Είναι η διονυσιακή υπέρβαση του ελληνικού μέτρου μέσω της μέθης και της μέθεξης του θυμικού σε περιοχές πέρα από τα όρια της λογικής και του συναισθήματος?

Ναι είναι.

Είναι η υποκριτική ανάγκη πίσω από μάσκες ως δηλωτική της υπέρβασης του κατεστημένου που οδηγεί σε καταναγκαστικές ζωές-πρότυπα μιας κοινωνίας?

Ναι είναι.

Και είναι γιατί όλα τα παραπάνω έχουν πράγματι και ευτυχώς βαθιές παγανιστικές ρίζες από τα Κάρνεια και τα Ανθεστήρια, σημαντικές γιορτές της αρχαίας Ελλάδας, με παραπλήσιες βέβαια από σχεδόν όλους τους λαούς της Γης.

Θα δούμε πως.

Πριν όμως θα πρέπει να επισημάνουμε πως η σημερινή αντίδραση και αντίφαση πηγάζει όχι από την ανάγκη προετοιμασίας της ''κάθαρσης'' για τα χριστιανικά ήθη όπως ίσως θα όφειλε, αλλά από την διαπίστωση της ευρείας αποδοχής από την κοινωνία ενός πανάρχαιου έθους που δεν εξουδετερώθηκε από τις επιταγές της σύγχρονης αφύσικης Ηθικής δείχνοντας έτσι την προβληματική της διάσταση.

Και δεν εξουδετερώθηκε απλά επειδή είναι συνυφασμένο με την ίδια τη Φύση (άρα παγανιστικό) υπακούοντας στην αρχαία αρχή που καθορίζει σε γενικές γραμμές ως ηθικό το φυσικό και ως ανήθικο το αφύσικο. Τόσο απλά και τόσο ανυπέρβλητα από όποια νομενκλατούρα αποπειράθηκε ποτέ να σιγάσει τον κυρίαρχο Νόμο της Φύσης.

''Για τα καρναβάλια'' δηλαδή κι επανερχόμαστε ετυμολογώντας.

Είναι πολλές οι εκδοχές για την ετυμολογία της λέξης καρναβάλι με επικρατέστερες το λατινικό carne vale (κρέας γειά σου) αλλά και το carrus navalis (αμαξίδιο ναυτικό) όχημα με το οποίο εμφανιζόταν ο θεός Διόνυσος με συνοδεία πλήθους που φορούσε μάσκες (Σειληνοί – Μαινάδες) κηρύσσοντας την έναρξη των Ανθεστηρίων ως κορύφωση του εορτασμού της ανοιξιάτικης γονιμότητας και του έρωτα.

Σήμερα αναπαριστάται στο όχημα του ''βασιλιά καρνάβαλου'' και στην παρέλαση γενικότερα με το πλήθος συνοδεία να ακολουθεί μεταμφιεσμένο.

Δεδομένου ότι και η λατινική είναι ελληνογενής γλώσσα, θεωρώ πως η ρίζα Καρν- των παραπάνω βρίσκεται στα Κάρνεια, δηλαδή εορτές προς τιμήν του θεού του επερχόμενου ανοιξιάτικου φωτός του Απόλλωνα του Καρνείου.

Δεύτερο συνθετικό το ρήμα βάλλω και βαλλίζω που σημαίνουν μεταξύ πολλών άλλων και φωτίζω, σείομαι ή χοροπηδώ αντίστοιχα.

Κάρνος στα ελληνικά είναι ο κριός και αποτελεί μια δωρική παραλλαγή του αιγόμορφου αρκαδικού θεού της γονιμότητας Πάνα που με την πάροδο του χρόνου η λατρεία του ενσωματώθηκε στη λατρεία του Καρνείου Απόλλωνα.
http://kamararc.blogspot.gr/2011/10/blog-post_1527.html

Και δεν είναι μόνον ο Πάνας, αλλά στο πρόσωπο του Από Όλων υπέρτερου θεού ενσωματώνεται και η λατρεία του Διόνυσου (αλλά και του Άδη) εκφράζοντας τη χαρά της διττής ζωής και της κυκλικής αναγέννησης της ενιαίας Φύσης και μάλιστα σε συμπαντικό επίπεδο μέσα από τον Έρωτα και την ευωχία /ψυχαγωγία.

Αυτό σημαίνει πως στα Κάρνεια και τα Ανθεστήρια η ελληνική κοσμοαντίληψη εόρταζε την αέναη γονιμότητα του παντός που με ερωτικές έλξεις και συμμείξεις εξακολουθεί να γεννά και να αναγεννά τον κόσμο όπως και η σύγχρονη επιστήμη διαπιστώνει.

Άρα κάποιος που αντιτίθεται στο καρναβάλι, αντιτίθεται στη θεμελιώδη αρχή του Έρωτα και της άνοιξης ως φαινόμενα και καταστάσεις που χρήζουν εορτασμού.

Από αυτή την άποψη καλά κάνουμε και είμαστε για τα Καρναβάλια και για τα πανηγύρια ξεκινώντας τη σάτιρά μας απ' τον απαραίτητο αυτοσαρκασμό που αποτελεί μια άλλη διάσταση του περίφημου ''καθαρμού''...