Εδιζησάμην ...

Halloween. 

Κίεβο σήμερα. Αύριο ποιος ξέρει…

Εντυπωσιάζει η άνεση με την οποία ο κόσμος παρακολουθεί το καθημερινό show σφαγής που ονομάζουμε ακόμη ''ειδήσεις''. Αίμα. Αίμα αληθινό και πτώματα. Βία που αυξάνεται και φτηνή κωμωδία εναλλάσσονται σε οθόνες υψηλής ευκρίνειας. 

Βία και Κράτος. Αλλά είμαστε άνετοι.

Χα, σαν ο κακός λύκος του σήμερα να έγινε trendy ''γλυκουλύκος''.

Παλιότερα ο Burke υποστήριξε ότι η λειτουργία των ανθρωπίνων κοινωνιών είναι τόσο σύνθετη ώστε δεν μπορεί να κατανοηθεί πλήρως από τον έλλογο Νου.

Ίσως.

Ίσως ακόμη να φταίνε οι συστολές των οργονικών πεδίων των παθολογικά καταπιεσμένων κοινωνιών κατά τον Βίλχεμ Ράϊχ ή η κούραση απ’ την μαζική ολίσθηση της σκέψης του κόσμου στο βαθύ κόκκινο και το βαθύ μαύρο, κάτω από έναν ξάστερο και καταγάλανο ουρανό.

Από Έναν ουρανό. Κοινό.

Γι αυτό ο καλλιτέχνης πάνω από τον επιστήμονα γίνεται ζηλωτής της ομορφιάς .

Γιατί την Ομορφιά δε χρειάζεται να την εξηγήσεις.

Γι αυτό ο καλλιτέχνης μπορεί να αντισταθεί στα πάντα. Εκτός ...από τον Πειρασμό.

''Εδιζησάμην Εμεωυτόν'' (αναζήτησα/έψαξα τον εαυτό μου/εγχ. αυτογνωσίας)  ,

έλεγε ο σκοτεινός δάσκαλος της Ιωνίας ( Ηράκλειτος ) λες κι ήξερε πως οι κόσμοι μας θα πλημμυρίσουν με μάσκες.

Σειρές μάσκες απ΄ όταν γεννιόμαστε που προκύπτουν από την άμυνα/προσαρμογή της ''αιει-θεει-ρικής'' αύρας μας  σε αρνητικές επιδράσεις μιας κακής κοινωνίας, όπως θα ‘λεγε σήμερα ο Βίλχεμ.

''Ακούς ανθρωπάκο?'' ήταν ο τίτλος ενός έργου του που ακόμη ρωτάει.  

Μετά από μια σειρά μάσκες πως μπορεί κανείς να αναγνωρίσει το αληθινό του πρόσωπο?

Κι Εσύ. Εκείνη την ώρα που πρέπει να αντικρίσεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη και να αναρωτηθείς τελικά ποιος είσαι.

Μπορεί να δεις το κενό ή μπορεί ακόμη να δεις έναν λυκάνθρωπο.

Έχει στερέψει η Οργόνη γύρω σου. Ο αρχαίος Αιθέρας ανύπαρκτος.

Η ψυχή πιο παγωμένη κι απ΄ το κρύο σε θυμικό κενό.

Δε συγκινείσαι. Δεν μπορείς γιατί η ευγένεια ψυχής κατηγορήθηκε ως περιττή αδυναμία. Ξέχασες τους ανθρώπους και τον άνθρωπο που θα ‘πρεπε να κουβαλάς.

Χάθηκε το Μέτρο.

Το μόνο μέτρο ορίζεται απ’ το θεό Χρήμα με απόλυτους αριθμούς σε ισοδύναμα ζωής. Έτσι καθορίζεται η σκέψη σου, πριν χρειαστεί να ελεχθεί με νανοτσίπ που πιθανόν να κυκλοφορούν ήδη στο αίμα σου σταλμένα από μια μολυσμένη ατμόσφαιρα με απόρρητες εφαρμογές Γεωμηχανικής παγκόσμια. Λένε.

Η σκέψη σου, το είναι σου ανήκει στο χρήμα. Εσύ ανήκεις στο θεό Χρήμα.

Έτσι ξεχνάς το παρόν που θα πρέπει να εδράζεις το είναι σου και το πουλάς για ένα μέλλον που το πιο πιθανό είναι να μη σου ανήκει.

Το αύριο δεν είναι σήμερα και ακόμη χειρότερα το σήμερα δεν είναι χθές.

Το δικό σου αύριο σήμερα το αφήνεις σε αυτούς που αυτοαναγορεύονται διαχειριστές του και συ άβουλο στρατιωτάκι μπαίνεις στη γραμμή για μπιχλιμπίδια και πράγματα.

Πράγματα όχι πραγματικότητα.

Αυτά που σ’ έμαθαν να αξιολογείς με χρήμα, ώστε να αγαπάς με χρήμα, να σχεδιάζεις με χρήμα, να μιλάς για το χρήμα, να αναζητάς το χρήμα μια ζωή, να γίνεσαι εσύ ο ίδιος το χρήμα. Αναλώσιμος.

Σεξ αντί για έρωτα, chat αντί για κουβέντα, e-εφαρμογές αντί για άγγιγμα.

Και γάστρωνας  ρωμαϊκού συμποσίου χορτασμένος από τόση κραιπάλη που η αναζήτηση κι η τέχνη περισσεύουν.

Αναζήτηση και Τέχνη? Τι είναι αυτά? Τι χρειάζονται?

Έτσι κι αλλιώς πάντοτε ν-1 είναι οι κυματισμοί που ανεβαίνουν πιο πάνω και γίνονται Φως.

Εσύ όμως πως ν’ ακούσεις για το διαφορετικό όταν το χρήμα έχει επιβάλλει πάνω σου τη δικιά του κουλτούρα?

Σίγουρα επιλέγεις ή πλέον σίγουρα σου επιβάλλεται να δουλεύεις παραπάνω αντί να έχεις ελεύθερο χρόνο. Ή εύθετο χρόνο για ν’ ακριβολογούμε.

Γιατί σου λένε πως θα γίνεις top, θα ξεχωρίσεις.

Γιατί σου λένε να αγοράσεις κι αυτό. Να το προσθέσεις στην πραμάτεια.

Έτσι όμως δε θα σκεφτείς ποτέ. Δε θα σκεφτείς γιατί είσαι εδώ, γιατί ζεις, γιατί υπάρχεις.

Αρκεί να ξέρεις πόσα μπιχλιμπίδια έχεις κι η μόδα θα σου θυμίζει πάντα πόσα σου λείπουν. Δήθεν.

Ακούς ανθρωπάκο?

Είσαι πλέον ένας τέλειος οπαδός.

Ενός κόμματος, μιας ομάδας, μιας θρησκείας δεν έχει σημασία.

Είσαι οπαδός.

Κι αν στ’ αφαιρέσουν όλα αυτά ξαφνικά, αν πάψουν να υπάρχουν τότε ποιος θα είσαι? Τι μένει από σένα πίσω και κάτω από όλα αυτά? Υπάρχει κάτι δικό σου? Υπάρχεις?

Υπάρχεις?

Γελάς. Ίσως.

Ίσως να τα προσπερνάς επειδή είσαι βολεμένος και νομίζεις πως έχεις λύσει όλα τα προβλήματά σου. Ποτέ όμως  μη λες ποτέ για τίποτα. Γιατί αν αύριο γκρεμιστεί ο χάρτινος πύργος σου θα το ξανασκεφτείς.

Γι αυτό βγάλε τη μάσκα και κοίτα τώρα τον καθρέφτη.

Το είδωλό σου εξαρτάται πάντα από σένα.

Το είδωλο της ομορφιάς όλου του κόσμου είναι στα θέλω σου. Τ’ ανθρώπινα.

Μην το ξεχνάς, έχει πόλεμο έξω.

Έχουν ήδη σταματήσει να γαυγίζουν τα σκυλιά κι έχουν αρχίσει να ουρλιάζουν οι ανθρώποι…

Γι αυτό Μείνε άνθρωπος.

Ή Γίνε άνθρωπος.