Μάρμαρα παν-ύστατοι?

Κωμικοτραγικά και πάλι έχει επανέλθει το θέμα επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα. Με έναν αξιολύπητο εθνολαϊκισμό που πηγάζει από την εποχή της Μερκούρη και του ψευδοσοσιαλισμού που ακόμη ελέγχει τα media στη χώρα, παρότι έχει απογυμνωθεί πολιτικά και ιδεολογικά. Εκείνη η δημοσιογραφική Ελλάδα ζητάει πίσω τα ''μάρμαρα'' εκλιπαρώντας…

Μάρμαρα. Χαρακτηρισμός που a priori ευτελίζει το αντικείμενο της υπόθεσης, υποβιβάζοντας την ιερότητα των γλυπτών του Παρθενώνα για τον ελληνισμό διαχρονικά και την πολιτισμική σημασία  τους για όλη την ανθρωπότητα.

Η Ζωφόρος της Γιγαντομαχίας, της Αμαζονομαχίας, της Κενταυρομαχίας, του Τρωϊκού και των Παναθηναίων είναι η απεικόνιση της πανανθρώπινης ιστορίας στις εσχατιές του χρόνου.

Δεν είναι μάρμαρα, πανύστατοι!    

Και δεν μπορεί να συνοδεύονται οι αναφορές σας από ένα παρακλητικό ύφος επαίτη, εξ' ορισμού ανάρμοστο για κάποιον που εντοπίζει και καταδείχνει τους κλέφτες του.

Γιατί ναι, κλέφτες τυμβωρύχοι και ιερόσυλοι είναι όλοι αυτοί που σύλησαν τα ιερά και τους θησαυρούς της αρχαίας Ελλάδας ως βάρβαροι.

Και δεν είναι μόνον οι Βρετανοί.

Σε αυτούς συγκαταλέγονται Βυζαντινοί, Βησιγότθοι, Ούννοι, Τούρκοι, Φράγκοι, Ενετοί, Γερμανοί και τελευταίοι οι Άγγλοι.    

Το θέμα είναι ασύγκριτα ευρύτερο από το δάκρυ μιας ηθοποιού/πολιτικού ώστε να ευτελίζεται για μικροκομματική χρήση και το έχει καταγράψει η παγκόσμια ιστορία ανάγοντας τα ''μάρμαρα'' σε παγκόσμια πολιτισμική κληρονομιά…

Εμείς ως Έλληνες δεν τα ζητάμε πίσω και πολύ δε περισσότερο παρακαλώντας.

Όλα τα κλεμμένα και τα ιερά και οι ελληνικοί θησαυροί ας μείνουν εκεί που είναι. 
Για να θυμίζουν στην ανθρωπότητα ποιοι είναι οι βάρβαροι…

Εκείνοι για τους οποίους ο ποιητής έγραψε :

Χτύπησαν τα μάρμαρα των ναών μας με τόσο μίσος

Που φαντάζονταν πως συνέτριβαν την καρδιά μας

Και κατάφεραν να την πληγώσουν τόσο

Που μετέτρεψαν τα μάρμαρα σε καρδιά μας

Αλλά και την καρδιά μας σε μάρμαρο!

Τι φριχτό γι αυτούς και για την Ιστορία

Την ενοχή τους πάνω σε μάρμαρο να γράψουν!

Και τι στ αλήθεια προσμένουν τώρα οι ένοχοι?

Εκδίκηση για ότι έκαναν?

Ή σωτηρία απ’ το κακό που έφεραν?

Ότι έσπειραν αμείλικτα θα τους θερίσει!

Μα έρχονται τώρα οι οπαδοί της Λήθης

Με νέους φόβους όλα να τα σβήσουν…

Ω, οι λήθιοι! Κοιτούν αλλά δε βλέπουν

Παρεξηγώντας το λευκό του μάρμαρου

Με το λευκό της ζύμης!

Εμπρός λοιπόν! Ζυμώστε το μάρμαρο της

Καρδιάς μας αν μπορείτε!

Γνωρίστε το καλά, οι ένοχοι και σεις οι λήθιοι.

Πως η Δικαιοσύνη της Ζωής κρατάει ζυγό

Και στο δεξί της χέρι ξίφος κοφτερό…

Για γομολάστιχα δεν έχει τρίτο χέρι!

Με μαρμαρένια πλέον την καρδιά

Εμείς οι έλληνες τι άλλο πια να φοβηθούμε?

Τα ιερά μας θα τα χτίσουμε ξανά

Βγάζοντας το μάρμαρο απ’ την καρδιά μας!

[ Λαθύρης ]