Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014

Κουρδιστάν


Οι Κούρδοι, ένα αυτόχθονο έθνος που εξαπλώνεται από τη ΝΑ Τουρκία μέχρι το ΒΔ Ιράν και από το Β Ιράκ μέχρι τη Β Συρία με πληθυσμό σήμερα που ξεπερνά τα 50 εκατομμύρια, εξακολουθεί να βρίσκεται διαιρεμένο και υποτελές στους τέσσερις παραπάνω κατακτητές του.
Οι Κούρδοι ή Κάρδιοι (δυνατοί) ή Γορυδαίοι (Στράβων – ‘’Γόρδυς ο Τριπτοπολέμου λέγεται την Γορδυηνήν οικήσαι ύστερον δε Ερετριείς αναρπασθέντες υπό Περσών’’) ή Καρδούχοι κατά τον Ξενοφώντα ή Χετταίοι και Μήδοι αργότερα ήταν πάντοτε για χιλιετίες ο ορεσείβιος λαός που ζούσε έναν διηνεκή ανταρτοπόλεμο ενάντια σε όλους τους επιδρομείς που εισέβαλαν στην περιοχή του, έστω και αν οι τελευταίοι κατακτούσαν την ευρύτερη χώρα και το ίδιο εξακολουθούν να κάνουν μέχρι σήμερα.

Μια ακολουθία πεζών κάθε ηλικίας ανδρών, γυναικών και παιδιών που στρατιωτικά ντυμένοι και οπλισμένοι ανηφορίζουν έναν δύσβατο έρημο και δηωμένο από τους συνεχείς κατακτητές τόπο, είναι η κλασσική εικόνα αυτού του επαναστατημένου λαού μέχρι σήμερα.

Ενός λαού που η άγνωστη ιστορική συνεισφορά του στην πολιτισμένη ανθρωπότητα είναι πως μαζί με τους Αζέρους και τους Αρμένιους αποτελούσαν επί χιλιετίες τον φύλακα και την εμπροσθοφυλακή έναντι στις τουρανομογγολικές και ινδικές ορδές που κατευθύνονταν προς την Ευρώπη.
Η ανταμοιβή τους είναι να παραμένουν ένα ξεχασμένο έθνος χωρίς κράτος – πατρίδα, ειδικά στο τμήμα και στην περίπτωση της Τουρκίας που αντιθέτως αποτελεί νεόκοπο κράτος χωρίς να είναι έθνος, αλλά μωσαϊκό εθνών βίαια εκτουρκισθέντων.

Τις τελευταίες δεκαετίες υπό τον - φυλακισμένο σήμερα  στην Τουρκία - ηγέτη τους Άπο (Αμπντουλάχ Οτσαλάν) και ειδικότερα σήμερα που στο βόρειο Ιράκ και στη βόρεια Συρία αυτονομήθηκαν, η ελπίδα του ενιαίου, αυτόνομου και ανεξάρτητου Μεγάλου Κουρδιστάν φαίνεται να είναι ορατή περισσότερο από ποτέ.

Σ’ αυτό συνηγορεί η έμμεση υποστήριξη από τις ΗΠΑ που μετά την εισβολή στο Ιράκ ενδιαφέρονται για ένα κράτος που θα ελέγχει εξ’ ολοκλήρου τα πετρέλαια της Μοσούλης και του Κιρκούκ, εξασφαλίζοντας τη δίοδό τους προς τη Μεσόγειο.

Όλα δείχνουν πως αυτό το ταλαιπωρημένο έθνος θα νικήσει επιτέλους τους δαίμονες που στοιχειώνουν την ιστορία του και θα φτάσει στην ελευθερία της ανεξαρτησίας ξεπερνώντας διαιρέσεις φυλετικές που υφίσταται λόγω ενός ισλαμικού διοικητικού έθους που του επιβλήθηκε για χρόνια και κυρίως διαιρέσεις θρησκευτικές σε Σουνίτες και Αλεβίτες.

Οι τελευταίοι αποτελούν μια αίρεση του Ισλάμ που είναι ανεκτική με τις άλλες πεποιθήσεις και δεν ασπάζεται τις φανατικές εντολές του Κορανίου, διατηρώντας στοιχεία γνωστικισμού και Ζωροαστρισμού.
Κοινοί αντίπαλοι των παραπάνω οι Σηίτες  http://kamararc.blogspot.gr/2013/01/karbala.html  της Συρίας, του Ιράκ και του Ιράν οι οποίοι αποτελούν την κυριότερη αίρεση του Ισλάμ με την παράδοση του Τάγματος των Ασσασίνων που σήμερα συναντάται στους ''μουτζαχεντίν''.

Οι Κούρδοι είναι ένας βίαια εξισλαμισθείς λαός γι αυτό και δεν εμπεριέχει  την αίρεση του Σηιτισμού κι αυτό τους βοηθάει να αποκτούν κοινή εθνική συνείδηση έναντι της ισλαμικής αδερφότητας (Ούμας) και να απαιτούν τα αυτονόητα της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας και της κοινωνικής ευημερίας.

Αυτός ο εθνικοαπελευθερωτικός στόχος όμως θα πρέπει να μην υπερκεραστεί από προτάσεις απλής αυτονομίας εντός μιας ξένης επικράτειας, γιατί τότε θα αποτελούν μόνον ένα τμήμα μιας τουρκικής ή ιρανικής ομοσπονδίας που θα συνεχίσει να εξυπηρετεί τα δικά τους γεωστρατηγικά συμφέροντα και των ισχυρών συμμάχων τους.

Πολλά έχουν γίνει τελευταία στον τομέα της εθνικής αφύπνισης και μέσα από τα επαναστατικά κινήματα σε κάθε χώρα που εκτείνονται, αλλά κυρίως από Κούρδους μετανάστες και τα τηλεοπτικά κανάλια τους που διαχέουν παγκοσμίως το θέμα του Κουρδιστάν.

Τώρα που το αυτόνομο Κουρδιστάν του Ιράκ χαιρετίζει την ανακήρυξη του αυτόνομου Κουρδιστάν στην εμπόλεμη Συρία, μπορεί να ελπίζει βάσιμα στο PKK της Τουρκίας για να βρει διέξοδο στη θάλασσα της Μεσογείου.

Μια τέτοια εξέλιξη θα επηρεάσει την ευρύτερη περιοχή αλλάζοντας το χάρτη της εγγύς Ανατολής και τους συσχετισμούς δυνάμεων με ότι αυτό συνεπάγεται για τους εμπλεκόμενους λαούς.
Ένα μεγάλο Κουρδιστάν που θα προκύπτει από μια κατατμημένη Τουρκία, Συρία, Ιράκ και Ιράν όχι μόνον αποδυναμώνει τα αντίστοιχα κράτη, αλλά σαφώς δεν θα άφηνε άπραγο το Ισραήλ που αναζητά ζωτικό χώρο εξάπλωσης στα ανατολικά του...

Το ερώτημα είναι το πώς η Ρωσία και η Κίνα θα πλαισιωθούν στην περιοχή και η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι η πλέον δύσκολη κάνοντας εφικτά πολλαπλά σενάρια ανακατατάξεων που αν δεν τύχουν λεπτού χειρισμού θα αγγίζουν πιθανόν τα αίτια ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου