Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Η επόμενη Μέρα και η Σιωπή των Αμνών

Το κοινό χαρακτηριστικό της επόμενης ημέρας των πολιτικών εξελίξεων, είναι το μούδιασμα που παρατηρείται στις αντιδράσεις του ελληνικού λαού.
Κανείς δεν μπορεί με σιγουριά να πει εάν είναι ευχαριστημένος ή όχι από την - προσωρινή έστω - συνεργασία των δύο μεγάλων κομμάτων της χώρας.
Υπό το  βάρος και το δέος του έξωθεν επιβαλλόμενου ‘’αναπόφευκτου’’ επικράτησε Σιγή και αμηχανία.

Σίγουρο όμως είναι πως στη λαϊκή συνείδηση ελλοχεύουν υποψίες:
α) για την πιθανότητα της εσωτερικής και εξωτερικής εξαπάτησης, ώστε οι εξελίξεις να οδηγηθούν στο ‘’αναπόφευκτο’’.
β) για την πιθανότητα η ‘’προσωρινή’’ συνεργασία να οδηγήσει σε ‘’αναπόφευκτη’’ μελλοντική και μετά τις εκλογές που δρομολογήθηκαν για τις 19 Φεβρουαρίου.

Σημασία στις εξελίξεις δεν έχει το πρόσωπο του πρωθυπουργού ή η σύνθεση της Κυβέρνησης, αλλά το σε πόσα και σε ποια αντικείμενα εργασίας αυτή θα επεκταθεί στη σύντομη παρουσία της, πέραν της επικύρωσης της νέας δανειακής σύμβασης.
Ακόμη περισσότερο το εάν αυτή η σύντομη συνεργασία δημιουργήσει τις βάσεις μιας  πιθανής μετεκλογικής συνεργασίας.

Αντικειμενικά σοβαρότερο και ουσιαστικότερο είναι η υφή αυτής της νέας δανειακής σύμβασης και ειδικότερα το εάν και κατά πόσο υποθηκεύει τη χώρα με τη μετατροπή του δικαίου που θα την διέπει από το ελληνικό στο αγγλικό-διεθνές.

Εάν και αυτό είναι ‘’αναπόφευκτο’’ τότε η Ελλάδα κινδυνεύει περισσότερο σε μια μελλοντική χρεοκοπία παρά τώρα και παρά βέβαια από την αρχική της θέση στις αρχές του 2010, όπου εάν διέθετε πολιτική πυγμή, εντιμότητα και διορατικότητα θα έπρεπε να επιβάλλει η ίδια στάση πληρωμών των δανειακών της υποχρεώσεων ή τουλάχιστον να εκβιάσει με αυτή, ώστε να μην καταστεί υποχείριο πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων. 

Παρά τα τετελεσμένα και τις γύρωθεν  σωτηριολογίες, εμείς εξακολουθούμε να αμφιβάλλουμε για το σήμερα και πολύ περισσότερο για το σύντομο αύριο, γιατί το πρόβλημα που γεννά και αναπαράγει την κρίση είναι εδώ και μάλιστα σε πολύ δυσμενέστερο εσωτερικό και διεθνές περιβάλλον, με την Ευρώπη να μας περιθωριοποιεί συνειδησιακά και τις Αγορές να επιτίθενται στην Ιταλία, οι αντοχές της οποίας θα κρίνουν και τη δική μας ευρωπαϊκή τύχη.

Σύντομα θα πρέπει να περιμένουμε και αντίστοιχη συντονισμένη επίθεση στην Ισπανία, παρακολουθώντας και αυτή που ήδη ξεκίνησε στην Κύπρο.

Σε όλο αυτό το περιβάλλον της ευρωπαϊκής πολιτικής ανεπάρκειας αναρωτιέται κανείς αν η Ευρώπη πράγματι δεν μπορεί ή εντέλει δεν θέλει να σωθεί…

Και στις δυο περιπτώσεις καταφέραμε ή κατάφεραν να μας καταστήσουν δακτυλοδεικτούμενους υπαίτιους του κακού, με συνέπειες που θα δούμε στο άμεσο μέλλον.

Όσο για εμάς, η καταστροφική οριζόντια πολιτικοοικονομική παρέμβαση της Κυβέρνησης κατάφερε να αποδυναμώσει την πραγματική οικονομία και τις αντοχές της, να εξανεμίσει κάθε ελπίδα ανάπτυξης και το χειρότερο να διαιρέσει το λαό και την κοινωνία σε αυτούς που εξακολουθούν να είναι κρατικοδίαιτοι και σε αυτούς που έχουν ήδη χρεοκοπήσει.

Οι πρώτοι αντανακλούν και τα ποσοστά που εξασφαλίζονται για τα κόμματα εξουσίας και καθορίζουν την όλη πολιτική φιλολογία της ευρωπαϊκής σωτηρίας.
Το δεύτερο μισό του λαού όμως, που εμπεριέχει πάνω από ένα εκατομμύριο ανέργους προστιθέμενους σε αυτούς με το χαμηλό εισόδημα και το αμφίβολο εργασιακό μέλλον, όχι μόνον δε σώζεται αλλά απειλείται με μονιμοποίηση της ανέχειας και της εξόντωσής του και ουσιαστικά αποτελεί τη βόμβα που απειλεί την ελληνική πολιτική πραγματικότητα του αύριο.

Λύση λοιπόν δεν αποτελούν ούτε οι συγκυβερνήσεις, ούτε η ευρωπαϊκή υποτέλεια.

Λύση αποτελεί η προοπτική μιας Κυβέρνησης που θα πάρει άμεσα και δραστικά μέτρα για την ανάπτυξη, σε συνδυασμό με την φορολογική αναπροσαρμογή που θα την υποβοηθήσει και που θα άρει άμεσα τις απάνθρωπες κοινωνικές αδικίες, που η καταστροφική μνημονιακή πολιτική επέβαλλε.

Μόνο τότε και υπό το αίσθημα της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ελπίδας για ανάπτυξη, θα μπορέσει ο ελληνικός λαός – ο οποίος δεν έχει ακόμη τοποθετηθεί – να νομιμοποιήσει μια αυριανή Κυβέρνηση.

Διαφορετικά να αναμένουμε ως ‘’αναπόφευκτη’’ την οργή του λαού.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου