Αυτό που σήμερα δηλαδή καλείται ανεπαρκώς να πράξει το EFSF το οποίο έχει προβλήματα χρηματοπιστωτικής επάρκειας και μη τραπεζική μορφή, όπως ζητούσε η Γαλλία και αντιδρούσε η Γερμανία απεικονίζοντας και τη μόνιμη διαμάχη Ευρώπης – Γερμανίας, όπως αυτή καθορίστηκε με τη συνθήκη του Μάαστριχτ.
Είναι το πλέον αυτονόητο και λογικό η ΕΚΤ να εγγυάται και να προστατεύει την ευρωζώνη και το ενιαίο νόμισμα από κερδοσκοπικές επιθέσεις ‘’αγορών’’. Η Ευρωπαϊκή κρίση χρέους θα είχε αποφευχθεί και η Ευρώπη δε θα χρειαζόταν να υιοθετήσει την αμυντική πολιτική της λιτότητας, η οποία έχει ως συνέπεια την ύφεση και το λιγότερο κοινωνικό κράτος.
Προ της απειλής διάλυσης της Ευρωζώνης για την οποία ευθύνεται κυρίως η Γερμανία που εμμένει στη γραμμή του σκληρού ευρώ, και αφού επιτέλους οι λαοί της Ευρώπης και οι ηγεσίες τους καταδεικνύουν το αυτονόητο, ελπίζουμε ότι τελικά θα αναθεωρηθεί ο ρόλος της ΕΚΤ και η συνθήκη του Μάαστριχτ και η Ευρώπη θα αποτελέσει τον ασφαλέστερο οικονομικό ‘’τόπο’’ επένδυσης της παγκόσμιας οικονομίας.
Σημειώνουμε πως μόνον η Ευρώπη ακολουθεί το δρόμο της συμπίεσης ( λιτότητας και δημοσιονομικής πειθαρχίας) όταν οι υπόλοιπες αγορές τυπώνουν νομίσματα σε ΗΠΑ, Μ.Βρετανία, Ιαπωνία και με την Κίνα να βρίσκεται σε μια πιο επιφυλακτική στάση. Η μόνη λογική εξήγηση στις γερμανικές εμμονές όταν η περίμετρος της Ευρώπης καταρρέει, βρίσκεται στο παρασκηνιακό θρίλερ νομισματικών αντοχών μεταξύ δολλαρίου – ευρώ και στην πραγματικότητα που λέει πως το δολλάριο κινδυνεύει λόγω του τεράστιου δημόσιου χρέους του, ενώ ο ευρωπαϊκός πυρήνας ανακάμπτει.
Η ευρωπαϊκή συνύπαρξη και ομοτιμία όμως δεν επιτρέπει σε μια Γερμανία να θυσιάσει τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες για να κερδίσει τον δικό της νομισματικό αγώνα, γιατί το ευρώ χωρίς ΕΕ έστω και με μικρότερο πυρήνα δεν έχει μέλλον, γιατί απλούστατα θα απολέσει τις καταναλωτικές του πραγματικές αγορές. Η υποτιθέμενη νίκη ενός στενού ευρωπυρήνα θα ήταν μια ''πύρρειος νίκη'' αν και το δολάριο σε ύστατες στιγμές κρίσης έχει και άλλες ...ασύμμετρες εναλλακτικές (δημιουργία πολέμου).
Η Γερμανία δείχνει να έχει αντιληφθεί αυτό το ρίσκο της διάλυσης της ευρωζώνης, αλλά εξακολουθεί να αναλώνει χρόνο σε έναν νομισματικό πόλεμο νεύρων και ελπίζουμε πως εντέλει θα αναγκαστεί υπό την πίεση των άλλων χωρών να αποδεσμεύσει την ΕΚΤ στον αυτονόητο ρόλο της και το τέλος της κρίσης πριν η Ευρώπη διαλυθεί...
Όσοι είχαμε εξ αρχής τονίσει αυτό το συστημικό ‘’έλλειμα’’ λειτουργίας της ΕΚΤ στην ευρωζώνη αισθανόμαστε δικαίωση, μα περισσότερο αισθάνονται δικαίωση όσοι έλληνες και ευρωπαίοι έλεγαν πως η κρίση είναι επίπλαστη και σκόπιμη και πως η ορθολογικότερη ευρωπαϊκή πολιτική θα μπορούσε να πράξει το αυτονόητο έναντι της ασύδοτης οικονομίας των αγορών.
Βέβαια, κάλλιο αργά παρά ποτέ, χωρίς αυτό να αναιρεί την ανάγκη επίλυσης των παθογενειών της ελληνικής οικονομίας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου