Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

Ελληνοκεντρικό Ιδεολογικό Κίνημα



Η ελληνική κοσμοαντίληψη και το ελληνοκεντρικό ιδεολογικό κίνημα σήμερα, έρχονται ως συνέπεια των καιρών να απαντήσουν στο επίκαιρο πρόβλημα της αναζήτησης της εθνικής ταυτότητας του νεοέλληνα του προσφάτως απελευθερωμένου, μέσα από την ανίχνευση και την προβολή της ιστορίας και του περιεχομένου της, με σκοπό τη βαθύτερη κατανόησή της.

 Σ' αυτό τον εθνικό διχασμό προσωπικότητας του ανατολίτη και του δυτικού,όπου ο μεσόγειος Ζορμπάς χορεύει ακόμη τρελαμένος στην καρδιά μας

Έτσι αφού η Γνώση της Ιστορίας του Χθές, εδραιώσει σε στέρεες και σαφείς βάσεις την εθνική ταυτότητα του Σήμερα, θα μπορεί θεωρητικά το ελληνικό έθνος να ατενίσει με σιγουριά το Αύριο, στο οποίο καλείται να σχεδιάσει και να δημιουργήσει.
Σ' αυτή την πορεία οφείλει να γίνει κατανοητό, πως ο έλληνας ήταν πολίτης συμμέτοχος της πόλης και οργανικό τμήμα της πολιτείας και όχι αμέτοχος υπήκοος, ήταν οπλίτης που αγωνιζόταν δια βίου υπέρ βωμών και εστιών, ήταν άτομο εθισμένο στην ηθική επιταγή του αιέν αριστεύειν επιδιώκοντας νου υγιή εν σώματι υγιή(-ες).

Ο έλληνας του Χθές ήταν η άμεση φωνή της αγοράς που κράταγε ζωντανή τη δημοκρατία προάγοντας τους αρίστους της συμμετοχής σε άρχοντες και στρατηγούς.

Ήταν ο ανυπότακτος εκφραστής μιας ολόπλευρης επανάστασης του είναι, την οποία αναγνώριζε σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο ως αναζήτηση του υπέρτατου αγαθού της Ελευθερίας και του δικαιώματος αυτοδιαχείρισης απέναντι σε θεούς και ανθρώπους, απέναντι σε άρχοντες της πόλης του και σε επιβουλές βαρβάρων.

Ο έλληνας του χθες, ήταν ο αιώνιος νέος, ο εραστής της μάθησης και της γνώσης, ο αθλητής του σταδίου και της κοινωνικής άμιλλας, ο ιερουργός του ηρωισμού προς τη θέωση.

Σε μια ιστορική παρένθεση δύο χιλιετιών, ο μεσαίωνας της επικράτησης του σκοταδισμού και της τυφλής πίστης και υποταγής, δεν κατάφερε να σβήσει το απολλώνειο λάλον ύδωρ της μητρικής των γλωσσών του δυτικού κόσμου, ελληνικής γλώσσας.

Η εποχή της πληροφορίας και της ελεύθερης διακίνησης της γνώσης και των ιδεών, ήρθε ως Νέμεση των καιρών να επαναφέρει στο όνομα της αναγεννώμενης ελεύθερης Ιδέας τους έλληνες θεούς στο σημερινό ιστορικό προσκήνιο.

Αλλά και να κληροδοτήσει στους έλληνες το έθνος, την βαριά κληρονομιά της
Ευθύνης και του Χρέους απέναντι στην ιστορία που θέλει τον ελληνισμό πρωτοπόρο εξερευνητή και όχι ουραγό του κόσμου.

Ενός κόσμου που τελμάτωσε στα αδιέξοδα ενός αφύσικου πολιτισμού και αγωνιά για πηγαίο πνευματικό νάμα από τον ανήσυχο στοχασμό εκείνων των συνώνυμων της ελευθερίας και της αθανασίας της.

Σ’ αυτή την ιερή γη των θεών και των ηρώων δεν στέκει η άθλια μοίρα του σήμερα, αλλά η κάθοδος στο στίβο του πρωταγωνιστή, του πρωτοπόρου στο Δρόμο και στον Τρόπο στ’ ανθρώπινα.

Στα ανθρώπινα, έτσι ώστε η Ευθύνη και το Χρέος να εξαπλώνεται και να αφορά στην ανθρωπότητα, διευκρινίζοντας πως το κατ’ επέκταση πραγματευόμενο ζητούμενο είναι ο προσδιορισμός κατ’ επίθετο του έλληνα ανθρώπου (φωτεινού, σκεπτόμενου)  και όχι απλά το ουσιαστικό του στενού εθνοκρατικού προσδιορισμού, εφόσον ο ελληνισμός ως ιδέα δεν έχει στεγανά και είναι ο μόνος που μπορεί ευθαρσώς να αναφέρεται σε όλη την ανθρωπότητα χωρίς να παρεξηγείται πως επιδιώκει το εκλεκτό ή το περιούσιο άλλων αφύσικων αξιώσεων…
Πέρα και πάνω από δήθεν δωδεκαθεϊστικά κινήματα και χλαμυδοφόρες γραφικότητες οι έλληνες θεοί επιστρέφουν στο σύγχρονο προσκήνιο, έτσι όπως στην προσωπική του δημιουργική ελευθεριότητα τους ανακαλεί συντρόφους κι αρωγούς ο έλληνας… 

Ο έλληνας όπου γης, αυτός ο ιεροφάντης σελλός, αυτός ο κοσμοπολίτης τρελλός, που καλείται να ανατρέψει την επικρατούσα παράνοια και το αφύσικο και να αποκαταστήσει την ομορφιά του κόσμου μας…

Πολεμώντας εχθρούς και θεούς και κυρίως τον εαυτό του, χορεύοντας διονυσιακά και παράδοξα μοναδικά στα 9/8 κι ακόμη ερωτευμένος χαοτικά με τη δική του Μούσα…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου