ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΒΩΒΩΝΗΣ - ΣΥΜΦΩΝΟ ΔΥΡΡΑΧΙΟΥ

Η  εποποιία των  Ελλήνων  στο  Αλβανικό  μέτωπο  το  1940 κατά  των  Ιταλών, όπου  μια  φούχτα  ελληνόψυχων  έπληξε  το  αήττητο  του  Άξονα  και  το  γόητρό  του  παγκοσμίως, ανάγκασε  τον  Χίτλερ  να  αναβάλει  άρδην  τα  σχέδιά  του  για  εισβολή  στη  Ρωσία  και  να  επιχειρήσει  κατά  της  χώρας  των  θεών  και  των  ηρώων  από  την κοιλάδα του  Αξιού  με  ισχυρότατη  δύναμη  αρμάτων. Αυτή  η  χρονική  καθυστέρηση  θα τον  έριχνε αργότερα  στον ρωσικό  χειμώνα  και  στην ήττα.

Έτσι  οι  Έλληνες  ανταπέδιδαν το  χρέος  τους  στη  Ρωσία  τη χώρα που το 1829  απαίτησε την  Ανεξαρτησία  της  Ελλάδος. 

Μετά  την  πτώση  του  μετώπου  στα  οχυρά  Μεταξά  τον  Απρίλιο  του ’41 οι  πρώτοι  κατακτητές  που  έφτασαν  στην  Καμάρα  ήταν  οι  Ιταλοί.

Μια  διμοιρία  με  επικεφαλής  τον  Φουστίτσιο  έκαναν  έδρα  τους  το  Δημοτικό  Σχολείο. Δεν  ενοχλούσαν  τον  πληθυσμό  και μόνο  μέλημά  τους  ήταν  η  αναζήτηση  τροφής.

Οι Καμαραίοι  είχαν  κρύψει  τα  τρόφιμα  των  νοικοκυριών  τους   στις  γύρω  πλαγιές  και  οι  Ιταλοί  στράφηκαν  στα  κοπάδια  και  σε  ότι  άλλο  έβρισκαν,   ιδίως  δε  στις  γάτες  του  χωριού  τις  οποίες  ξέκαναν...

Δύο  μήνες  μετά  ήρθαν  οι  Γερμανοί  σε  διπλό  σχηματισμό  στην  κοιλάδα

( ένα  μηχανοκίνητο  τμήμα  από  τον  αμαξιτό  δρόμο  και  ένα  πεζοπόρο  από  τις  πλαγιές  του  Τουρκολέκα), ελέγχοντας  για   δολιοφθορείς  ή  αντίσταση  και  άρχισαν  να  συγκεντρώνουν τον  πληθυσμό  στα  ''Μαγαζιά''.

Εντοπίζουν  τον  Μήτρο  το  Χλιό  να  παρακολουθεί  από  το  αλώνι  του  Κόχρονα  στα  Παναγακέϊκα  και  αφού  ''βάλουν''  εναντίον  του  τρέχουν  δυο  στρατιώτες  να  τον  συλλάβουν. Αυτός  κρύβεται στο  καλύβι  και με  την  είσοδο  του  στρατιώτη  τον  αφοπλίζει. 

Έρχεται όμως  ο  δεύτερος  Γερμανός και  τον  συλλαμβάνει  μαζί  με  τον  αδελφό  του τον  Γιώργη  που  έχει  εν  τω  μεταξύ  τρέξει  για  συμπαράσταση.

Και  οι  δυο  οδηγούνται  στα  Μαγαζιά  όπου  έχει  συγκεντρωθεί  και  το  άλλο  πλήθος  για  έλεγχο.  Κατόπιν  προτροπής  ενός  Μεγαλοπολίτη  καταδότη  που  συνοδεύει  τους  Γερμανούς  ξεχωρίζονται  οι  δυο  Χλιαίοι  οδηγούνται  στο  κτήμα  του  Θύμιου  του  Παπαγγελή  στις  ελιές  και  εκτελούνται.

Ειρωνεία  της  τύχης  είναι  ότι στρατιώτης  που έτρεξε  για  να  μεταφέρει  την  ακύρωση  της  εκτέλεσης  δεν  την  πρόλαβε. Έτσι  η  θυσία  των  δύο  αδελφών  Χλιαίων  ήταν  ίσως  η  πιο  άδικη  του  πολέμου  για  την  Καμάρα.

Το  1941  είναι  ο  χρόνος  της  κατοχής,  της  πείνας  και  της  ανέχειας.

Εν  τω  μεταξύ  ο  Βασιλιάς  και  η  Κυβέρνηση  είχαν  καταφύγει  στη  Μέση  Ανατολή  όπου  συνέστησαν  και  το  Αρχηγείο  της  Αντίστασης.

Η  εγκατάλειψη  της  χώρας από  τον  Βασιλιά και  την  Κυβέρνηση  καθώς  και  η  εισβολή  των  Γερμανών  στη  Ρωσία,  έδωσαν  την  αφορμή  στην ελληνική  αριστερά  να  σχεδιάσει  τη  δική  της  ένοπλη  αντίσταση  και  ταυτόχρονα  να  ετοιμάζεται  για  την  δική  της  επικράτηση  μετά  το  τέλος  του  πολέμου  στην  Ελλάδα  κυρίως  μέσω  του  ΕΑΜ – ΕΛΑΣ.

Η  άλλη  μερίδα  του  λαού  η  φιλοβασιλική  μέσα  από  τις  καλούμενες  Εθνικές  Ομάδες   προετοίμαζε  ταυτόχρονα  με  την  αντίσταση  την  επάνοδο  του  Βασιλιά  μετά  το  τέλος  του  πολέμου.

Έτσι  ο  διχασμός  σε επίπεδο  επιτελείων  ήταν  δεδομένος  και  η  μετέπειτα  εμφύλια  σύρραξη  αναπόφευκτη,  στις  πλάτες  του  απλού  λαού,  του  αγνού  αγωνιστή  που  δεν  ήξερε  καν  τα  παιχνίδια  της  εξουσίας, αλλά  νοιαζόταν  μόνον  για  την  εκδίωξη  του  κατακτητή.

Έτσι  άρχισαν  να  οργανώνονται  αυτόνομες  ομάδες  αντίστασης.  

Εδώ  οφείλουμε να αναφέρουμε  και  το  όνομα  του  έφεδρου  ανθυπολοχαγού  Γ. Κερκεμέζου ή ''καπετάν - Βωβώνη'', όπως  συνηθίζουν  να  τον  αναφέρουν  οι  Καμαραίοι, ο  οποίος  παρότι  κατά  την  περίοδο  της Γερμανικής  κατοχής   έκανε  αντιστασιακό  αγώνα , η φήμη του παραμένει αμφίσημη αφού  συνδέθηκε  και  με  το  έργο  του  ΕΑΜ / ΕΛΑΣ  κατά  τη διάρκεια  του πρώτου  εμφυλίου πολέμου( 1943 - 1944 ). 

Θα δούμε  όμως  ότι  δολοφονήθηκε  από  τους συντρόφους  του  πισώπλατα  στις 24  Σεπτέμβρη  του  1944, κατά  τη  διάρκεια  της  μάχης  των  Γαργαλιάνων επειδή  δεν  ενστερνίστηκε  πλήρως  τον  κομμουνισμό  και  τα  σχέδια του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ.

Ήταν  από  τους  πρώτους  αξιωματικούς που  οργάνωσαν  την  ένοπλη  αντίσταση,  όντας  μέχρι  και  τα  μέσα  του  ’43  σε  συνεχή  επικοινωνία  με  το  Αρχηγείο  της  Μέσης  Ανατολής, (κατόπιν  έπαιρνε  εντολές  από  το  Σύνταγμα  του  ΕΑΜ ).

Το  1941  συστήνει  ομάδα  δράσης  με  τον  Α. Χρυσόπουλο  και  τον  Ι.Φωτόπουλο. Στην  ομάδα  προστίθενται  και  οι  αξιωματικοί  Κ. Κανελλόπουλος, Κονταλώνης  και  Γ. Λεβεντάκης  και  έδρα  του  ΕΑΜ  ήταν  η  Καλαμάτα. 

Ταυτόχρονα  στην  Καλαμάτα  ήταν  οι  Εθνικές  Ομάδες  δράσης  του  Γιαννακόπουλου και του Παπαδόγγονα (ανώτερων αξιωματικών του  ελληνικού  στρατού). 

Τότε  στο  ΕΑΜ  και  στις  Εθνικές ομάδες  έμπαιναν  άτομα  από  όλους  τους  χώρους  ταγμένα  σε  πανεθνικό  αντιστασιακό  αγώνα.  

Το  ΚΚΕ  όμως που  ήθελε να συνενώσει  όλες  τις  ομάδες  δράσης  υπό  τις  οδηγίες του ΕΑΜ, του οποίου την μαχητική ικανότητα ήθελε να την  χρησιμοποιήσει  αργότερα, έτσι ώστε να  αποτρέψει  την  επάνοδο  του  Βασιλιά, έστειλε στην Πελοπόννησο τον Φράγκο, ως επικεφαλής της ομάδας  διαφώτισης  των  ομάδων  της  Πελοποννήσου  και  η  προπαγάνδα  άρχισε. 

Σε  κάθε  πόλη  σε  κάθε  χωριό , ορίστηκε  σύνδεσμος  του  ΕΑΜ  που  είτε  παρότρυνε  τον  κόσμο  να  συμπαραταχτεί  μαζί  τους ,  είτε  παρακολουθούσε  όσους   δεν  συντάσσονταν  με  το  ΕΑΜ  τους  οποίους  αυτόματα  χαρακτήριζε  ''ύποπτους'', ''αντιδραστικούς''  ή '' φίλους  των  κατακτητών''. Ταυτόχρονα μοίραζε  προκηρύξεις  που  έλεγαν  ότι το  ΕΑΜ  ήταν ακομμάτιστο  και έκανε εθνικό  αγώνα, προσηλυτίζοντας  τη  λαϊκή  άποψη.

Έτσι τον Δεκέμβριο του  1942  ο  Κερκεμέζος  με  27  άντρες  ως  τοποτηρητής  του  ΕΑΜ, έμεινε  τρεις  μήνες  στην  Καμάρα.  Η  παρουσία  του  όμως  προδίδεται  στους  Ιταλούς  που  αρχίζουν  να  φρουρούν  τα  γύρω  χωριά,  ενώ  ο  ίδιος  καταφεύγει  πάλι  στην  Καλαμάτα. 

Τον Μάρτιο  του  1943  πέφτουν  στη  Λίμνα  δύο  αξιωματικοί  της Μέσης  Ανατολής  ο  Κόκκινος  και  ο  Κουρκουτάς.  Ο  Κουρκουτάς  αναζητώντας την  Καμάρα και τον Κερκεμέζο φτάνει στο χωριό  Μπούρα  και  ρωτά. Του  συστήνουν  τον  δάσκαλο  Πετρόπουλο  ο  οποίος  αφού  του  δείχνει  την  Καμάρα  τον  ακολουθεί  κρυφά. Στην  Καμάρα  ο  Πετρόπουλος  μαζί  με  τους Χρήστο και  Ρήγα  Χρηστάκη  τον  παρέδωσαν  στους  Ιταλούς...

Ο  Κουρκουτάς  που  είχε  ήδη  υποψιαστεί  την  προδοσία  είχε  προλάβει  να  δώσει  τα  έγγραφα  που  είχε  μαζί  του  στην  γυναίκα  του  Ηλία  του  Τριαντάφυλλου  να  τα  κρύψει. Οι  Ιταλοί  τον  έδεσαν  σε  ένα  δέντρο  και  πήγαν  να  του  κλείσουν  τα  μάτια. Αυτός  αντέδρασε φωνάζοντας :'' Είμαι  Έλληνας  αξιωματικός  και  δεν  φοβάμαι  το  θάνατο. Ζήτω η  ελευθερία !'' προκαλώντας  το θαυμασμό των συμπατριωτών του, που  παρακολουθούσαν  την  σκηνή. Οι  Ιταλοί  όμως  τελικά  δεν  τον  εκτέλεσαν, φοβούμενοι  αντίποινα.

Ο  Κερκεμέζος  έχει  επικηρυχτεί  για  τρία  εκατομμύρια  δραχμές  και  ο  πρόεδρος  της  Καμάρας  Παπαγγελής  με  τον  Χρηστάκη  τον  ψάχνουν  στην  Καλαμάτα  για  να  τον  πείσουν  να  παραδοθεί, με  την  υπόσχεση  ότι  θα  μεσολαβήσουν  για  τη  δίκη  του.

Στέλνει  μήνυμα  στο  Κάϊρο  να  σταματήσουν  τις  αποστολές  και  με  την  ομάδα  του  ανεβαίνει  στον  Άκοβο  και  ρίχνει  προκηρύξεις  στους  Ιταλούς  να  ελευθερώσουν  τους  αιχμάλωτους  αξιωματικούς ,αλλιώς  θα  εφάρμοζε  αντίποινα, χωρίς  να  ξέρει  ακόμη  για  την  τύχη  του  Κουρκουτά... 

Έπειτα  κατεβαίνει  στην  Πολιανή  και  ελέγχει  κρυφά  την  φυλακή  που  είχαν  εκεί  οι  Ιταλοί. Από  τον  πρόεδρο του  Ακόβου Μεταξά  μαθαίνει  ότι  οι  Ιταλοί  ελευθέρωσαν   δύο  γέροντες  και  ένα  παιδί  από  την  Καμάρα  που  το έλεγαν  Δημήτρη  Μπούρα...

Κατεβαίνει  στην  Καλαμάτα  και  σε  δυο  μέρες ανεβαίνει  πάλι  στο  Δυρράχι  έχοντας  μαζί  του  λίστα  με  28  ''προδότες''  για  εκτέλεση.

Ήταν  η  εποχή ( Μάρτιος  του  1943 )  που  το  ΚΚΕ αφού  είχε  κυριαρχήσει  ιδεολογικά  πολιτικά  και  οργανωτικά  στο ΕΑΜ, και  αφού  είχε  εξοπλιστεί  καλά  από  την  αγγλική  βοήθεια - πείθοντας  τους  Άγγλους  ότι μόνον  το  ΕΑΜ  κάνει  αντίσταση - , είχε  δώσει  εντολή  για  εκκαθάριση  των  αντιδραστικών  και  σύγκρουση  με  τις  ''ανένταχτες''  Εθνικές  Ομάδες. 
Ήταν  η  εντολή  για  την  αρχή  του  εμφυλίου  πολέμου...
  
Εκεί  συναντά  τον  αξιωματικό  Κόκκινο  και  τρεις  ακόμη  από  την  Μέση  Ανατολή  τον  Ίντεν  Τζόν, τον  Ταβερναράκη  και  τον  Γυφτόπουλο.
Κάνουν στρατηγείο  και με  παρέμβαση  του  Άγγλου  αποφασίζουν  να  σκοτώσουν  μόνον  δύο , τον  πρόεδρο  Παπαγγελή  και  τον  Πετρόπουλο, μόνον  όμως  εφόσον  δεν  δεχθούν  να  συνεργαστούν  μαζί  τους. 
Εδώ  φαίνεται  ότι  ήταν  θύμα  της  προπαγάνδας, αγνοώντας  ότι  η  λίστα  του, ήταν  λίστα  εκκαθάρισης βάσει  των  σχεδίων  του  ΚΚΕ, που  σε  λίγο  θα  ξεκίναγε  τον  εμφύλιο  χτυπώντας  τις  εθνικές  ομάδες... 
Στο  στρατηγείο  των  εθνικών  ομάδων  του  Γιαννακόπουλου  στο  Δυρράχι  τον  Ιούνιο  του  1943 έφτασαν  και  άλλοι  αξιωματικοί  ανώτεροι  και  κατώτεροι  οι  οποίοι  κατηγόρησαν  τους  Λεβεντάκη  και  Κανελλόπουλο  για  ''κομμουνιστές''.  
Το  ΕΑΜ  που έχει  ήδη  χτυπήσει  και  εξοντώσει  τις  ανυποψίαστες  εθνικές  ομάδες της  Τριφυλλίας , έχει  τώρα  περικυκλώσει  την  ομάδα Γιαννακόπουλου  στο  Δυρράχι. 
Ο  Κερκεμέζος  αντιδρά  για  τους  συνεργάτες  του λέγοντας :''εγώ  ανέβηκα  στο  βουνό  για  την  πατρίδα  και  όχι  για  ιδεολογίες'' και  η  ομάδα  των  Παπαδόγγονα  Γιαννακόπουλου τράβηξε τα  όπλα. 
Παρεμβαίνει  ο  Ίντεν  Τζον  και  οι  δυο ομάδες  χωρίζονται. 
Τότε  όλοι  ζητούσαν  από  τον  Κερκεμέζο  να  χτυπήσει  ...τους  αντάρτες  του  Λεβεντάκη  για  να  πάψει  η  διχόνοια. 
Αυτός  όμως  ενώνεται  μαζί τους  και  προσπαθεί  να  τους  πείσει  να  ακολουθήσουν  την  αγνή  δράση  που  ξεκίνησε  το  ΕΑΜ  αφήνοντας  τις  ιδεολογίες... 
Οι  Λεβεντάκης  και  Κεφάλας  - γνώστες  της  κατάστασης -  δεν  δέχονται  και  αποχωρίζονται. Χωρίς να  ξέρει  τον  κλοιό  του  ΕΑΜ, μαθαίνει  ότι  στην  Αρτεμισία  χτυπιέται  ο  Κανελλόπουλος  και  ζητά  να  τον  βοηθήσει  το  στρατηγείο  των  εθνικών  ομάδων  του  Δυρραχίου. 
Οι  Γιαννακόπουλος  και  Παπαδόγγονας  αρνούνται, με  αποτέλεσμα  να  πειστεί  ο  Κερκεμέζος  ότι  είναι  προδότες...
Παίρνει  την  ομάδα  του  και  τον  Ιντεν Τζόν  και  ανεβαίνουν  στον  Αγιο Παντελεήμονα , για  να  βοηθήσουν  στη  μάχη  της  Αρτεμισίας  μεταξύ  Κανελλόπουλου  και  Ιταλών  και  πράγματι  οι  Ιταλοί  νικούνται.
Η  έξοδός  του  από  την  εθνική  ομάδα  του  Γιαννακόπουλου,  θεωρήθηκε  προδοσία  και  οι  τελευταίοι  υπό  τον  κλοιό  του  ΕΑΜ  παραδίνονται  υπογράφοντας  το  ''Σύμφωνο  του  Δυρραχίου''.
Ο  Γιαννακόπουλος  για  να  γλιτώσει  τη  σφαγή  των  ανδρών  του  συντάσσεται  με  το ΕΑΜ, που  έχει  πλέον  τον  πλήρη  έλεγχο  της  Πελοποννήσου...